Του Τάκη Μανιάτη

Ο καιρός φαινόταν ιδανικός, τόσο για οδήγηση με θερμοκρασίες ‘’εποχής’’, όσο και για την βόλτα μας σε νέα μέρη, σε κάστρα και μοναστήρια, αλλά και την τελευταία βουτιά της σεζόν! Και εκμεταλλευτήκαμε για μία ακόμη φορά τις ευκαιρίες, και περάσαμε μία εκπληκτική μονοήμερη εκδρομή, που είχε ως προορισμό την Επίδαυρο.

Από Γεράνεια, Αγγελόκαστρο

Με γεμάτες τις τσέπες… κέφι, ξεκινήσαμε από τα Μέγαρα για να περάσουμε πάνω από την Κινέτα και τους Αγίους Θεοδώρους, οδηγώντας αρχικά σε στενά ανηφορικά κομμάτια όπου οι εκπαιδευτές της σχολής RideIt ήταν παρόντες, για κάθε ενδεχόμενο. Έπειτα, οδηγήσαμε στις Ακροπολικές διαδρομές του πασίγνωστου rally και να αντικρίσουμε την θάλασσα του Κορινθιακού κόλπου από ψηλά. Οι συνθήκες ιδανικές, η θερμοκρασία τέτοια που ούτε μας άφηνε να ζεσταθούμε, αλλά και ούτε κρυώναμε με τον εξοπλισμό που φοράγαμε. Η παρέα πέρασε από το Λουτράκι και σταμάτησε για καφέ και ξεκούραση στην Ποσειδωνία, στο πέρασμα του Ισθμού από την πλευρά του Λουτρακίου. Η συνέχεια μας τοποθέτησε στα βουνά της Κορίνθου με κατεύθυνση προς την Αργολίδα, με την είσοδο στο χώμα να γίνεται ξανά από τα Εξαμίλια.

Δασικοί δρόμοι και εδώ, χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία, οι οποίοι μας έδωσαν την δυνατότητα να ανοίξουμε λίγο παραπάνω το γκάζι και να φτάσουμε μέχρι την Μονή της Φανερωμένης, για να ξαποστάσουμε, να πιούμε λίγο νερό, να χαζέψουμε την εκκλησία και να απολαύσουμε την ηρεμία του τοπίου. Ένας –θέλω-να-γίνω-DJ- σε ρόλο φύλακα, είχε βγάλει έξω δύο τεράστια ηχεία από club, και μία κονσόλα – μείξης ήχου, και έπαιζε τέρμα – στην διαπασών, κλαρίνα! Απ’ ότι φάνηκε γρήγορα, δεν θα μπορούσαμε να απολαύσουμε την ηρεμία του τοπίου, και οδηγήσαμε ξανά προς το Αγιονόρι. Φτάνοντας στο χωριό, κατευθυνθήκαμε προς το Κάστρο στο οποίο γίνονται εργασίες συντήρησης και περπατήσαμε έως την πύλη του, πριν ξεκινήσουμε για το Αγγελόκαστρο. Η διαδρομή πιο βατή ακόμη, ανοιχτοί χωματόδρομοι και βουνά με χαμηλό υψόμετρο χωρίς δέντρα, ένα πετρώδες τοπίο το οποίο ευτυχώς δεν συναντήσαμε και στον δρόμο.

Μπάνιο και πικ-νικ

Από το Αγγελόκαστρο αρχίσαμε την κατάβαση προς το Αραχναίο απ’ όπου επιλέξαμε την χωμάτινη διαδρομή για Επίδαυρο, η οποία περνάει και από την Χρυσοσπηλιώτισσα – την εκκλησία που βρίσκεται ψηλά, σκαμμένη στον βράχο, να μας περιμένει. Εκεί μας περίμενε και ο φίλος Κώστας με νερά για ανεφοδιασμό, ο οποίος μας κανόνισε και τα “περί φαγητού”. Έχοντας διανύσει ήδη 140 χιλιόμετρα διαδρομής, μας απέμεναν λίγα ώστε να συμπληρώσουμε το στόχο που είχαμε θέσει, ως την Επίδαυρο. Απολαύσαμε από ψηλά την Επίδαυρο, ξεκινήσαμε για το τελευταίο χωμάτινο σκέλος μας έως το Λυγουρειό, όπου μας περίμενε έτοιμη η παραγγελία μας σε σουβλάκια.

Κρεμάσαμε τις τσάντες στα τιμόνια και κατευθυνθήκαμε στην παραλία της Παναγιάς Πολεμάρχας, οδηγώντας το τελευταίο χωμάτινο τμήμα της διαδρομής, που καταλήγει στον φυσικό καταπράσινο κόλπο. Με τον ήλιο να βρίσκεται ακόμη ψηλά, πετάξαμε από πάνω μας τα σκονισμένα ρούχα και βουτήξαμε στα πεντακάθαρα νερά, απολαμβάνοντας το τελευταίο μας μπάνιο για το 2014. Έπειτα, κάναμε πικ-νικ στα βότσαλα, γελάσαμε, πειραχτήκαμε και ξεκινήσαμε για την επιστροφή μας στην Αθήνα, μέσω διαφόρων στάσεων για καφέ και γλυκό, όπως είθισται να γίνεται σε μία γνήσια χωμάτινη εκπαιδευτική εκδρομή Travel Enduro της σχολής RideIt.

Πληροφορίες - Συμμετοχές:www.rideit.gr

Φωτογραφίες