Του Τάκη Μανιάτη

Εκεί που οι τελευταίες ριπές του αέρα ταξιδεύουν για πιο ζεστά μέρη, ξεκινάει η μοναδικότητα του άγριου κρητικού τοπίου. Βράχια σπασμένα, πεσμένα στο δρόμο, μοναδικές παραλίες αφημένες στη μοναξιά τους, κόντρα στην τουριστική ανάπτυξη. Μία ιδανική περιοχή για ανέμελη οδήγηση, κατάλληλη για μοτοσυκλέτες διπλής χρήσης.

Στο γραφικό Ρέθυμνο

Άγριο τοπίο, μοναδικό. Αφημένο στη δική του πορεία στο χρόνο, ανέγγιχτο από τουριστικές παρεμβάσεις, σε πολλά σημεία. Τόσο άγριο που οι μπουλντόζες και οι αυθαιρεσίες δεν κατάφεραν να τιθασέψουν ακόμη. Μία ακτογραμμή με έντονα σημάδια από την κακοκαιρία που την τυραννάει, ανεξάρτητα με τους μήνες του χρόνου. Μία σειρά από παραλίες κρυμμένες κάτω από βράχια που σαν σκεπές, προφυλάσσουν από τα αδιάκριτα μάτια. Το νότιο Ρέθυμνο φαντάζει σαν παράδεισος στα σαράντα χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα του νομού. Σαν ορεινός νομός, κρύβει καλά τα μυστικά του και απαιτεί χρόνο και όρεξη για να στα αποκαλύψει. Μία βόλτα από την πόλη του Ρεθύμνου προς την νότια μεριά του μεριού, στο Λιβυκό πέλαγος, είναι ικανή να σε ταξιδέψει σε μέρη που σε καμία περίπτωση δεν θυμίζουν νησί. Γιατί η Κρήτη, συνολικά, είναι μαγική, πλανεύτρα και μπορεί να σε κερδίσει, δίνοντάς σου συνολικά, γενναίες ποσότητες από γεωγραφικά ανάγλυφα που θα βρεις διάσπαρτα στην υπόλοιπη Ελλάδα. Το Ρέθυμνο είναι πιο ήρεμο από ποτέ, μιας και οι κόντρες των ακτοπλοϊκών εταιριών το έχουν αφήσει δίχως καράβι, από πέρσι. Πρέπει να ταξιδέψεις στα Χανιά ή το Ηράκλειο, και από κει να οδηγήσεις μέχρι το Ρέθυμνο, μία απόσταση από εξήντα πέντε έως ογδόντα χιλιόμετρα, ανάλογα την επιλογή.
Η μοτοσυκλέτα αποτελεί την καλύτερη λύση για μετακίνηση στην Ελλάδα γενικότερα, και στην Κρήτη ειδικότερα. Οι παραλιακές και ορεινές ασφάλτινες και χωμάτινες διαδρομές που απλώνονται μπροστά σου, δείχνουν ξεκάθαρα πως η επιλογή μίας on/off μοτοσυκλέτας, είναι η καλύτερη επιλογή. Ξεκινήσαμε από το Ρέθυμνο με προορισμό τον Άγιο Παύλο, στα νότια, ανασκαλεύοντας τις διαδρομές που απλώνονταν μπροστά μας, σαν επιλογές.

Σαράντα χιλιόμετρα… πλάτος

Στη διαδρομή προς το νοτιά, η άσφαλτος είναι αυτή που σου δίνει την ρότα και ο δυνατός αέρας που συνήθως φυσάει, σε ταξιδεύει με τη δύναμή του. Πρώτη στάση στο Σπήλι για καφέ στις βρύσες, στη δροσιά των πλατάνων και την ηρεμία του πρόσφατα στρωμένου πεζόδρομου. Ήρεμο χωριό, τουριστικά ανανεωμένο μιας και είναι ιδανικό για διάλλειμα στο πέρασμα από τη βόρεια μεριά της μεγαλονήσου, στη νότια. Από εκεί, υπάρχουδν δύο επιλογές: Να κινηθείς ορεινά, προς το Αρκάδι, στη Μονή όπου χύθηκε αίμα Κρητικών, από τον τούρκικο ζυγό. Οι εικόνες είναι μοναδικές, η ηρεμία του τοπίου σε συγκλονίζει. Κάθεσαι στο μνημείο, απέναντι, και αφήνεις τη ματιά να ανατρέξει σε κάθε γωνιά του μοναστηριού, σε κάθε πέτρα και λάσπη, από τα οποία είναι φτιαγμένο. Μία ιστορία ετών, που κρύβει μυστικά, φωνές, πόνο, αλλά και λύτρωση και ευτυχία. Οι συναρπαστικές εικόνες της Μονής Αρκαδίου σε προστάζουν να τις ακολουθήσεις σε κάθε πτυχή, να περπατήσεις στα πεζοδρόμια, να επισκεφθείς τα δωμάτια των μοναχών. Και όταν τελειώσεις, να επιστρέψεις ξανά στο Σπήλι, για να κινηθείς νότια, να διασχίσεις τον ορεινό όγκο, για πέρα. Το Κουρταλιώτικο φαράγγι, βρίσκεται στη διαδρομή και σε περιμένει να το προσπελάσεις. Η διαδρομή είναι μαγική, βρίσκεσαι ανάμεσα στα κατακόρυφα βράχια και ο θόρυβος από τις πέτρες που “κουρταλάνε” από τον αέρα, σε φοβίζουν - έτσι πήρε το όνομά του και το φαράγγι. Σταματημένος ανάμεσα στα βράχια, η ηρεμία του τοπίου σπάει μόνο από τα αυτοκίνητα των περαστικών, αραιά και που. Η διαδρομή προς τον Νοτιά φτάνει τα 40 χιλιόμετρα, ανάλογα το μέρος στο οποίο θέλεις να φτάσεις. Οι αποστάσεις θα πρέπει να βρίσκονται στην ψυχολογική διάθεση των διακοπών, μιας και τα χιλιόμετρα μαζεύονται με καταιγιστικό ρυθμό όταν κινείσαι σε ένα τέτοιο νησί σαν την Κρήτη. Ο ήχος από το τελικό εξαγωγής του BMW αντηχεί στις πλαγιές, η ροπή του βοηθά για ήρεμη οδήγηση, χωρίς πολλές αλλαγές σχέσεων και ενασχόληση με τον συμπλέκτη. Απολαμβάνω το τοπίο, σταματάω να απολαύσω το τοπίο, στους καταρράκτες, στο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου του Κουρταλιώτη. Τα διακόσια πενήντα σκαλιά κατάβαση και άλλα τόσα της επιστροφής είναι κουραστικά, αλλά ο επισκέπτης επιβραβεύεται από το τοπίο. Το εκκλησάκι, σφηνωμένο ανάμεσα στα βράχια, χαιρετά το νερό που ξεχύνεται από κει στην μικρή λίμνη, και καταλήγει στο Λιβυκό, στην Πρέβελη. Η μονή Πρέβελης και το φοινικόδασος, είναι πρέπει να είναι και ο επόμενος στόχος της διαδρομής.

Από άσφαλτο και χώμα

Η διαδρομή για την Πρέβελη έχει δύο σκέλη. Το πρώτο, σε βγάζει πάνω στη ομώνυμη Μονή και από εκεί, ένα μονοπάτι σε οδηγεί στο ποτάμι. Το άλλο, κατεβαίνει στο μεγάλο Αμμούδι μέσω βατού χωματόδρομου, απ’ όπου περπατώντας δίπλα στο κύμα, φτάνεις στο ίδιο σημείο. Συνεχίζεις από τον Πλακιά, όπου, οργανωμένες παραλίες με ξαπλώστρες, και άλλες πιο μικρές ανοργάνωτες, ελεύθερες, περιμένουν τον επισκέπτη. Τα νερά είναι πεντακάθαρα όπου και αν επιλέξεις και μια βουτιά, μπορεί να οδηγήσει σε ταβερνάκια που βρίσκονται σχεδόν πάνω στο κύμα. Περνώντας από το Αμμούδι, όπου ο δρόμος κατεβαίνει μέχρι την παραλία, οι ξαπλώστες έχουν κατακλύσει την αμμουδιά. Ωστόσο, η θέα σε μαγεύει φτάνοντας στην Πρέβελη, όπου καταλήγει το ποτάμι από το Κουρταλιώτικο φαράγγι, και σχηματίζει ένα πανέμορφο τοπίο. Στην πραγματικότητα, η θέα μάγευε όσους πρόλαβαν και είδαν την περιοχή με την πράσινη φορεσιά, μιας και οι προπέρσινες φωτιές, μετέτρεψαν το μέρος σε κρανίου τόπο.
Ήταν ένα φοινικόδασος που διατρέχεται από ποτάμι, με μονοπάτια στις όχθες και ατελείωτη βλάστηση. Ένα μέρος όπου το μπάνιο σου σφίγγει το δέρμα από το κρύο νερό, αλλά μπορείς να το βολτάρεις με ποδήλατο θαλάσσης, μέχρι το βάθος. Ένας παράδεισος στη γη, το ένα από τα δύο μοναδικά αυτοφυή φοινικοδάση στην Ευρώπη, αυτό της Πρέβελη. Το άλλο, στο Βάη, στην ανατολική πλευρά της Κρήτης.

Στόχος η Αγιά Φωτιά

Από το μεγάλο Αμμούδι, ξεκινούν οι μαγικές ακτές της νότιας Κρήτης, παραλίες με βότσαλο και πεντακάθαρα νερά, φιλόξενα περισσότερο για τους… χειμερινούς κολυμβητές. Ο παραλιακός δρόμος είναι χωματόδρομος όπου μπορεί να κινηθεί και αυτοκίνητο, αλλά και χαμηλή μοτοσυκλέτα δρόμου, με λίγη προσοχή. Οδηγώντας ψηλά έχοντας δίπλα σου γκρέμια που καταλήγουν σε μοναδικές παραλίες, οι επιλογές για στάση και ξεκούραση είναι αμέτρητες.
Στις Λίγγρες συναντάμε ένα όμορφο μεγάλο κόλπο με δύο ταβερνάκια και πολύ καλό φαγητό, όπου η ησυχία θα διαπεραστεί μόνο από τον ήχο του πιρουνιού που θα καρφώνει τον γνήσιο Κρητικό ντάκο. Η θέα όμως της Τριόπετρας από το ύψος της θάλασσας, με τους τρεις βράχους που ξεπροβάλλουν από το νερό και διαμορφώνουν το όνομα, είναι μαγική το σούρουπο, όταν ο Ήλιος βυθίζεται στο πέλαγος. Οι παραλίες της Ακουμιανής Γιαλιάς στην οποία ανήκει ο Άγιος Παύλος με την ατελείωτη άμμο και τους λόφους που σχηματίζει, είναι ότι πρέπει για ξεκούραση, μπάνιο, ενώ η μοτοσυκλέτα μπορεί να κατέβει σε πολλά σημεία, δίπλα στη θάλασσα.. Η βόλτα συνεχίζεται παραλιακά, αναδεικνύοντας κάθε κρυφό λιμανάκι που υπάρχει. Ο κόσμος που επισκέπτεται το νότιο Ρέθυμνο αναζητεί ηρεμία και την βρίσκει. Έτσι, δύσκολα θα συναντήσετε φασαριόζους σε αυτά τα δύσκολα για πολλούς, προσβάσιμα σημεία. Το σημαντικό είναι πως, για να κινηθείς σε αυτή την ακτογραμμή, μπορείς εύκολα να το τολμήσεις ακόμη και με μικρή μοτοσυκλέτα, αρκεί να έχει χωμάτινες δυνατότητες. Ταξιδεύοντας με το BMW F 800 GS απολαύσαμε την άνεση που προσφέρει στους χωματόδρομους, δίνοντάς μας την δυνατότητα να εξερευνήσουμε κάθε πτυχή της δαντελωτής ακτογραμμής.
Καταλήξαμε στην Αγία Φωτεινή, όπου το μικρό ταβερνάκι πάνω στο κύμα, με τα προσιτά ενοικιαζόμενα δωμάτια, αποτελούν ένα ιδανικό σημείο για ξεκούραση. Η ηρεμία και απλότητα, οι μαγικές εικόνες και τα πεντακάθαρα νερά, σε συνδυασμό με τον λιγοστό κόσμο, ήταν ότι έπρεπε για το απαραίτητο “ κατέβασμα διακόπτη”, που σήμανε την έναρξη των προσωπικών διακοπών.

Φωτογραφίες

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•