Οι βασικοί άξονες της νέας αυτής εξαγγελθείσας Εθνικής Στρατηγικής για το Ποδήλατο είναι οι εξής:

-Προώθηση ποδηλατικών υποδομών.
-Προώθηση ποδηλατικού τουρισμού.
-Ενίσχυση κοινοχρήστων συστημάτων ποδηλάτου.
-Ευαισθητοποίηση και ενημέρωση.
-Παροχή κινήτρων για την αύξηση της χρήσης του ποδηλάτου
-Βελτίωση νομοθετικού πλαισίου εφαρμογής δράσεων και πολιτικών για την ενίσχυση της χρήσης του ποδηλάτου στις ελληνικές πόλεις και την ύπαιθρο

Το ποδήλατο, αποτελεί αποδεδειγμένα ένα προσιτό και αποτελεσματικό μέσο μεταφοράς στις πόλεις, με την χρήση του, πέραν της κυκλοφοριακής αποσυμφόρησης, να έχει επίσης πολλαπλά οφέλη, στο περιβάλλον αλλά και στην υγεία.

Η Ελλάδα, παρά το ότι ικανοποιεί ως χώρα μια βασική συνθήκη για την χρήση ποδηλάτου, τον καλό καιρό δηλαδή, βρίσκεται σε… τριτοκοσμικό, συγκριτικά με άλλα ευρωπαϊκά κράτη επίπεδο, σε ότι αφορά στις υποδομές. Ελάχιστοι ποδηλατοδρόμοι, εκ των οποίων οι περισσότεροι είναι ημιτελείς, κακοσυντηρημένοι και κατειλημμένοι από αυτοκίνητα, μοτοσυκλέτες και άλλα εμπόδια.

Αυτό το τελευταίο, αναδεικνύει ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα, σε ότι αφορά στην αποδοχή και ενσωμάτωση του ποδηλάτου ως κυκλοφοριακό μέσο στην Ελλάδα: Δεν έχουμε την ανάλογη κουλτούρα και παιδεία που απαιτείται για κάτι τέτοιο και αντιμετωπίζουμε τους ποδηλάτες και τα ποδήλατα, ως “ξένα σώματα” στους δρόμους.

Πέραν όμως της αστικής χρήσης, το ποδήλατο έχει και πολλές άλλες υποστάσεις, ως μέσο αναψυχής αλλά και τουρισμού, τομείς δηλαδή,  οι οποίοι θα μπορούσαν να αποφέρουν έσοδα στο κράτος, με την δημιουργία ποδηλατικών πάρκων και την προώθηση του ποδηλατικού τουρισμού στην χώρα μας.

Δυστυχώς και πάλι, όλα αυτά αποτελούν σενάρια “επιστημονικής φαντασίας”, αφού οι κατά καιρούς ιθύνοντες και αρμόδιοι, δεν γνωρίζουν καν τα θέματα αυτά. Kατά καιρούς, έχουν εξαγγελθεί πομπώδη και φιλόδοξα σχέδια σε ότι αφορά στην δημιουργία υποδομών για το ποδήλατο, όπως βασικοί  ποδηλατοδρομικοί άξονες που θα διατρέχουν το λεκανοπέδιο, φυλασσόμενοι χώροι στάθμευσης, ακόμα και οικονομικά κίνητρα για την αγορά και χρήση του ποδηλάτου.

Δυστυχώς, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων σε επίπεδο δήμων, τίποτα από όλα αυτά δεν είχε συνέχεια.

Ας ελπίσουμε λοιπόν, ότι αυτή την φορά, θα γίνει μια σοβαρή προσπάθεια, έτσι ώστε η κίνηση με το ποδήλατο στις πόλεις –και όχι μόνο-, να γίνει όσο το δυνατόν πιο ανθρώπινη και ασφαλής και όχι “εφιάλτης”, όπως είναι σήμερα!