Του Τάκη Μανιάτη

Τα τετράχρονα enduro είναι αυτά που πρέπει να ζηλεύουν τρομερά, αφού με την νέα γενιά δίχρονων TPI της KTM, καταργούνται πολλά από τα προνόμια τους - φιλική συμπεριφορά, λιγότερος καπνός, τετράχρονη ροπή, αυτορύθμιση στο υψόμετρο και αυξημένη αυτονομία στα νέα EXC!

Νέα δεδομένα

Ότι ξέραμε για τα δίχρονα enduro, το ξεχνάμε. Κάνουμε alt-control-delete, ένα reset στον εγκέφαλο, και ξεκινάμε ξανά από την αρχή. Η KTM είναι η πρώτη που βάζει στην παραγωγή δίχρονους κινητήρες με σύστημα ψεκασμού, και αλλάζει τα δεδομένα που ξέραμε.

Τι ξέραμε; Ότι για να πας βόλτα με δίχρονη μοτοσυκλέτα enduro (ή motocross) έπρεπε να αναμείξεις βενζίνη με λάδι στο ρεζερβουάρ. Να κουβαλάς μαζί σου λάδι για τον ανεφοδιασμό, ή να έχεις μαζί σου λάδι για την περίπτωση που θα δανειζόσουν βενζίνη από κάποιον "τετράχρονο". Ξέραμε ότι καμιά φορά - σε παλαιότερες δίχρονες ίσως, αν το μείγμα δεν ανακατευόταν σωστά, λάδωνε μπουζί, και έπρεπε να το βγάλεις, να το ''κάψεις'' αν δεν είχες μαζί, και να φύγεις ξανά. Ξέραμε ότι ο καπνός έσταζε από το τελικό σε όσους οδηγούσαν ''μπουκωμένα'', ότι η παρέα που ακολουθούσε μοσχοβρώμαγε και έπρεπε να κάνει μπάνιο με πιεστικό μετά για να ξεμυρίσει. Και πως οι βόλτες τελείωναν νωρίς, λόγω περιορισμένης αυτονομίας. Α, και όταν το υψόμετρο άλλαζε ξαφνικά, θα έπρεπε να έχουμε φροντίσει να είναι ''τζεταρισμένη'' η μοτοσυκλέτα μας σωστά, ώστε να αποδίδει τα μέγιστα - ή στην χειρότερη, να δουλεύει αξιοπρεπώς, αφού ως γνωστών, το υψόμετρο αλλάζει και την πυκνότητα του αέρα, συνεπώς του μείγματος.

Ναι, το λιγότερο βάρος, η ελαφριά ''δίχρονη'' αίσθηση, η ελάχιστη συντήρηση, ήταν ανέκαθεν τα όπλα των δίχρονων, που ήθελαν ωστόσο απαιτητικούς αναβάτες για να κινηθούν αξιοπρεπώς.
Κάτι που τα σύγχρονα τετράχρονα, με μείωση του βάρους τους σε ανταγωνιστικά επίπεδα, της ροπής, της ελαστικότητας του κινητήρα, της αυτονομίας, και γιατί όχι, της αξιοπιστίας, κατάφεραν να γείρουν την ζυγαριά. Μέχρι που ακούστηκαν τα αρτικόλεξα ''TPI''...

Εκπληκτική "πρώτη"

Η παρουσίαση των νέων επαναστατικών δίχρονων EXC TPI της KTM έγινε στο Γκάζι, στην έδρα της αντιπροσωπείας, όπου μάθαμε τις τεχνικές λεπτομέρειες, και η οδήγηση, σε γνωστό μέρος, στην πίστα MX της Πεντέλης. Πίστα γνωστή, μιας και έχουμε οδηγήσει ξανά εκεί και σε παρουσιάσεις της KTM, ακόμη και τις ίδιες μοτοσυκλέτες, χωρίς ψεκασμό όμως.

Λέμε ίδιες, γιατί οι νέες EXC 250/300 TPI βασίζονται στα μοντέλα 2017, με αλλαγές στο πλαίσιο για την φιλοξενία του λαδιού (όχι όμως της γεωμετρίας) και σε μέρη του κινητήρα, για την επίτευξη της νέας τροφοδοσίας. Έτσι, τι ακριβώς θα καταλαβαίναμε, στο ίδιο μέρος, με ''ίδιες'' μοτοσυκλέτες, αφού, αν βάλεις τα μοντέλα 2017 με 2018 δίπλα - δίπλα, λίγες είναι οι οπτικές διαφορές;

Ξεκινήσαμε με το EXC 300 TPI, και πρώτη "μιζιά", έθεσε τον κινητήρα σε λειτουργία και σε σταθερό ρελαντί, αμέσως, δυνατά, ξεκάθαρα, χωρίς ίχνος αρυθμίας. Χωρίς διαφορά στον θόρυβο, χωρίς ίχνος καπνού στο τελικό εξαγωγής, παρά το ότι ήταν πρωί, η μοτοσυκλέτα κρύα, και δίχρονη. Καλό σημάδι. Το πρώτο άνοιγμα του γκαζιού για την εκκίνηση, έδειξε ότι ο κινητήρας λειτουργεί σχεδόν κάτω από το όριο του ρελαντί, τόσο ήρεμα, ενώ το γύρισμα του γκριπ, έφερε επιτάχυνση ομαλή.

Οι αλλαγές σχέσεων στο σφιχτό πιστάκι απλά επιτάχυναν την μοτοσυκλέτα, χωρίς μπερδέματα, ή ξεσπάσματα, αλλά και το άνοιγμα του γκαζιού στις εξόδους των στροφών, ωθούσε το 300άρι μπροστά αθόρυβα. Η ομαλότητα στην καμπύλη απόδοσης γίνεται αμέσως αισθητή, με τον κινητήρα του 300 TPI να γουργουρίζει συνεχώς, και να είναι δεκτικός σε κάθε κίνηση του δεξιού γκριπ. Ο ψεκασμός λειτουργεί άψογα, το μείγμα φαίνεται πως έχει τέλεια καύση, και αυτό γιατί όποτε και αν άνοιγα το γκάζι, η μοτοσυκλέτα έδινε τον καλύτερο της εαυτό.

Αποτελεσματικό και χρηστικό

Το νέο 300 EXC TPI έχει ένα χαρακτηριστικό: Δείχνει σαν να μην πηγαίνει, και πραγματικά στην αρχή νομίζεις ότι ο ψεκασμός του έχει κόψει άλογα. Η πραγματικότητα είναι πως απλά επιταχύνει, χωρίς πολλά σκέρτσα, ούτε με σκαμπανεβάσματα της απόδοσης, ακόμη και στο άνοιγμα του γκαζιού στο τέρμα, μέσα σε σαμάρια. Βρίσκει πρόσφυση, και φεύγει μπροστά. Τόσο απλά. Και μου ερχόντουσαν εικόνες με το εξαιρετικό 300άρι του '17, το οποίο παρά το ότι ήταν γραμμικότατο, σπίναρε, και λύσσαγε, και ξέσπαγε, και έσκαβε. Το TPI, δεν το κάνει αυτό. Ανοίγεις το γκάζι, και δείχνει σαν να διαθέτει σύστημα anti spin, κάποιο Traction Control, το οποίο περιορίζει την δύναμη και αφήνει όσα άλογα χρειάζονται να βγουν στο βουνό για να καλπάσουν.

Ο καλπασμός εδώ είναι ομαλός, γραμμικός, και μετατρέπεται πανεύκολα σε φόρα, και το 300άρι TPI, παίρνει φόρα πριν το καταλάβεις. Ουσιαστικό, αποτελεσματικό, πιο εύκολο. Όντας πιο γραμμικό, επηρεάζει λιγότερο πλαίσιο και αναρτήσεις, κι έτσι, όλα πάνω του λειτουργούν πιο ομαλά, φροντίζοντας για την προσπέλαση εμποδίων, το φρενάρισμα, την επιτάχυνση ή το σκαρφάλωμα. Και στα λίγα κομμάτια off road που είχαμε την τύχη να το οδηγήσουμε στην λίγη ώρα της δοκιμής, πάθαμε σοκ με τον τρόπο που βρίσκει πρόσφυση και σκαρφαλώνει, και με τον τρόπο που ο κινητήρας αποδίδει στις χαμηλές στροφές περιστροφής.

Το 250 TPI που οδηγήσαμε λιγότερο, δείχνει διαφορετικό: Είναι πιο επιθετικό, με πιο άμεσο πέρασμα από τις μεσαίες στις ψηλές στροφές περιστροφής, πιο ''αγωνιστικό''. Θα μπορούσαμε να πούμε όμως ότι στον επιθετικό αναβάτη ταιριάζει πιο καλά το 250 EXC TPI, αφού η γραμμικότητα του σε συνδυασμό με το ξέσπασμα, θυμίζει περισσότερο τα "παλιά καλά" δίχρονα του 2017.
Όμως, και αυτό το ''παλιά καλά'' δίχρονα, είναι κάτι που και τα δύο TPI θα ισοπεδώσουν με την πρώτη βόλτα δείχνοντας στον αναβάτη που θα τα καβαλήσει, τι σημαίνει νέα τεχνολογία, ευκολία στην χρήση, άνεση στην οδήγηση και στην προσπέλαση εμποδίων.

Νέα τεχνολογία, νέοι ορίζοντες

Κατά την διάρκεια της δοκιμής στην Πεντέλη, δεν μπορέσαμε να δούμε την αυτονομία των μοτοσυκλετών, ούτε τις δυνατότητες σε extreme enduro συνθήκες, και επιφυλασσόμαστε, σε μεμονωμένη δοκιμή στο μέλλον. Ξέρουμε επίσης ότι οι μοτοσυκλέτες αυτές ''αυτορυθμίζονται'' κάθε 15 λεπτά, συλλέγοντας στοιχεία από διάφορους αισθητήρες, ρυθμίζοντας ανάλογα το καύσιμο μείγμα. Έτσι προσαρμόζονται αμέσως στο υψόμετρο ή στην υγρασία, οπότε όποια προβλήματα με δίχρονα μπουκώματα, ξεσπάσματα, κλπ, τα ξεχνάμε. Αλλά και αυτό, θα το δούμε ''κατ' ιδίαν".

Αυτό που καταλάβαμε από την σύντομη δοκιμή ήταν ότι δεν υπάρχουν κραδασμοί, δεν νιώθεις ότι ''γυρίζει κάτι'' εκεί κάτω, μέσα στον κινητήρα. Η λειτουργία του κινητήρα είναι τόσο ομαλή που πιστεύεις ότι δεν έχει στρόφαλο. Ξεχνάς την θορυβώδη λειτουργία, την ''βαρβατίλα'' του δίχρονου - ακόμη και του 300 που φημιζόταν γι' αυτό, και οδηγείς δίχρονες μοτοσυκλέτες, με τετράχρονη ροπή και ελαστικότητα.

Με όλα τα θετικά των δίχρονων να παραμένουν, με δίχρονη αίσθηση, ευκολία στην αλλαγή κατεύθυνσης και στην οδήγηση σε μονοπάτια, συνδυασμένα με απίστευτη γραμμικότητα και ομαλότητα στο άνοιγμα του γκαζιού. 

Συνδυάζοντας τα παραπάνω με την δυνατότητα οδήγησης σε όλες τις συνθήκες χωρίς ρύθμιση, με αυξημένη αυτονομία (σύμφωνα με την KTM) χωρίς την ανάγκη μείξης λαδιού μιας και αυτή γίνεται αυτόματα μέσω του σώματος ''ψεκασμού'', και την αυτονομία λαδιού για πέντε ρεζερβουάρ καυσίμου, τότε η πλάστιγγα γέρνει επικίνδυνα υπέρ των TPI.

Είτε είσαι χομπίστας, είτε αγωνιζόμενος, δεν μπορείς να αγνοήσεις ότι η νέα τεχνολογία δημιουργεί μοτοσυκλέτες ευκολότερες για κάθε επίπεδο, και να στρέψεις το κεφάλι προς τα εκεί. Η KTM, απλά ξέφυγε πολύ, και ανέβασε τον πήχη σε επίπεδο που θα κάνει καιρό να ξεπεραστεί.

Φωτογραφίες οδήγησης

Φωτογραφίες λεπτομερειών

Περισσότερα για τις τεχνικές αλλαγές και την λειτουργία του συστήματος TPI, μπορείτε να διαβάσετε στην πληρέστατη τεχνική παρουσίαση ΕΔΩ.