Του Νίκου Ζουρνατζή
Φωτογραφίες: Racephoto.gr

Μπορεί όλες οι εργοστασιακές μοτοσυκλέτες στο enduro να έχουν αυτό το άγγιγμα του μαγικού ραβδιού, αλλά μόνο μία τελικά είναι αυτή που ξεχωρίζει: Η παγκόσμια πρωταθλήτρια! Έτσι κι εμείς, αφήσαμε τελευταία την παρουσίαση της παγκόσμιας πρωταθλήτριας της κατηγορίας Ε1 για το 2010 με τον Antoine Meo, για να καταλήξουμε στο εξής: Η καλύτερη μοτοσυκλέτα με αναβάτη το καλύτερο παιδί! Ο συνεργάτης του Bikeit Νίκος Ζουρνατζής, μας αναλύει τις λεπτομέρειες από την οδήγηση της Husqvarna TE 250 “Antoine Meo”.

Η αναμονή που σκοτώνει

Η αναμονή για την οδήγηση της παγκόσμιας πρωταθλήτριας Husqvarna TE 250 2010 CH Racing του αγαπητού σε όλους Γάλλου αναβάτη Antoine Meo ήταν κάτι παραπάνω από βασανιστική. Λόγω του ότι η ώρα περνούσε και  το μικρό φορτηγό της ομάδας που θα μετέφερε στον χώρο της δοκιμής την πολυπόθητη μοτοσυκλέτα δεν το έβλεπα πουθενά, αναρωτιόμουν τελικά μήπως και δεν μας παραχωρήσουν την παγκόσμια πρωταθλήτρια ΤΕ250 για δοκιμή. Τελικά, οι αγαπητοί Ιταλοί εμφανίστηκαν, λέγοντας μας ότι άργησαν να ξυπνήσουν μιας και οι πανηγυρισμοί σε συνδυασμό με την οινοποσία για την κατάκτηση του πολυπόθητου τίτλου, τους κράτησε ξύπνιους έως αργά το πρωί.

Η αγωνιστική ομάδα της Husqvarna αποτελείται από Ιταλούς μηχανικούς, όπως και αυτοί του Μεο, και ονομάζεται Husqvarna CH Racing team Azzalin. Είναι η ομάδα - στυλοβάτης της Husqvarna η οποία έχει μακρά ιστορία στο χώρο των αγώνων. Οι μεγαλύτεροι πρωταθλητές με Husqvarna (Tiainen, Eriksson, Merriman) έχουν βγει από αυτό το team, το οποίο έχει σημαντική ιστορία σε τίτλους enduro ιταλικούς αλλά και παγκόσμιου. Ακόμη και κατά τη διάρκεια των δύσκολων ετών όπου το εργοστάσιο της Husqvarna, ιδιοκτησίας Cagiva Group – Castiglioni, ήταν κλειστό, η ομάδα Azzalin κέρδιζε τίτλους (Stefan Merriman – TE 400 - 2004).

Μετά την εξαγορά της εταιρίας από τον όμιλο της γερμανικής BMW, κάτι έδειξε να αλλάζει. Η γερμανική νοοτροπία που επηρέασε κάθε τομέα του εργοστασίου, δεν άγγιξε το αγωνιστικό τμήμα που παραμένει γνήσιο ιταλικό, αλλά με βαριά υποστήριξη πλέον από πίσω. Άλλωστε, η μοτοσυκλέτα του Meo που κέρδισε τον τίτλο, δεν είναι νεότευκτη, μιας και είχε δημιουργηθεί πριν την εξαγορά. Σαν γνήσιο δημιούργημα των Ιταλών μηχανικών, οι οποίοι ανάμεσα σε ένα πιάτο πάστα al dente και ένα ποτήρι κόκκινο κρασί, έκαναν και ροϊκή εξέλιξη για να βγάλει το ΤΕ 250 περισσότερα άλογα!

Factory παραγωγής

Πριν ξεκινήσω την οδήγηση συζήτησα με τον υπεύθυνο μηχανικό της ΤΕ 250 ρωτώντας τον για κάποιες λεπτομέρειες και ρυθμίσεις σχετικά με την μοτοσυκλέτα που κέρδισε τον τίτλο της πρωταθλήτριας στην κατηγορία Ε1.
Αμέσως έγινε κατανοητό πως οι μηχανικοί προτιμούν να συμμετέχει στο πρωτάθλημα μία μοτοσυκλέτα παραγωγής με ελάχιστες βελτιώσεις, παρά μία full εργοστασιακή κατασκευή.

Σε μία μοτοσυκλέτα παραγωγής λοιπόν, έχουν γίνει οι απαραίτητες βελτιώσεις τόσο για να συμπεριφέρεται καλύτερα σε αγωνιστικές συνθήκες, αλλά και να ταιριάζει στα μέτρα του αναβάτη.
Πρώτη αλλαγή ήταν η αντικατάσταση της εξάτμισης με μία ολόκληρη από μπροστά μέχρι πίσω της Leo Vince LX3, κατασκευασμένη από τιτάνιο.

Μιας και η μοτοσυκλέτα διαθέτει ψεκασμό, έγινε νέος νέο προγραμματισμός του χάρτη της ηλεκτρονικής ανάφλεξης έτσι ώστε να ταιριάξει με τις νέες απαιτήσεις σε μείγμα. Αλλάχθηκε αντίστοιχα το φίλτρο αέρα με ένα της twin air, ενώ αργότερα προχώρησαν και στα ενδότερα του κινητήρα. Η βελτίωση της συμπίεσης ήρθε με το έμβολο της Vertex το οποίο διαθέτει διαφορετική κορώνα ενώ, έγινε και ροϊκή εξέλιξη στην κεφαλή του κινητήρα. Η ροϊκή εξέλιξη βοηθάει την ταχύτητα με την οποία κινείται το μείγμα προς τον θάλαμο καύσης και έτσι αυξάνεται η ευστροφία.

Ο εκκεντροφόρος του TE παρέμεινε standard, μιας και οι μηχανικοί δεν ήθελαν να αλλάξουν τα χαρακτηριστικά απόδοσης του κινητήρα. Υπήρχε λύση, η τοποθέτηση του εκκεντροφόρου από το μοντέλο TC η οποία δεν επιλέχθηκε λόγω της νευρικής στο άνοιγμα του γκαζιού. Από κει και πέρα, κιβώτιο ταχυτήτων, συμπλέκτης και όλα τα υπόλοιπα μέρη στον κινητήρα, είναι ακριβώς ίδια με την μοτοσυκλέτα παραγωγής. Η επιθυμία των μηχανικών ήταν να έχουν μια γρήγορη και αξιόπιστη μοτοσυκλέτα την οποία θα μπορεί να οδηγεί ο Meo δίχως εγκαταλείψεις από βλάβες, πράγμα το οποίο κατάφεραν και το αποτέλεσμα τους δικαίωσε στο 100%.

Στο θέμα πλαισίου και αναρτήσεων ακολούθησαν το δρόμο της Κayaba με το 48mm ημι-εργοστασιακό μπροστινό σύστημα ανάρτησης το οποίο διαθέτει μαύρα ανοδιωμένα καλάμια για μείωση στατικής τριβής. Αυτό εδράζεται σε πλάκες κατασκευασμένες από ergal, ειδικά σχεδιασμένες στα εργαστήρια της CH Racing στο Varese της Ιταλίας. Το αμορτισέρ προέρχεται και αυτό από την Kayaba και έχει δεχθεί τις ρυθμίσεις των μηχανικών ώστε να βρίσκεται στα πρότυπα που ο Meo θέλει.

Στο σύστημα πέδησης συναντάμε τις δαγκάνες παραγωγής της Brembo με τις αντίστοιχες τρόμπες και σωληνάκια υψηλής πίεσης σε συνδυασμό με oversize δισκόφρενα από την σειρά Batfly της ιταλικής Braking. Οι τροχοί αφορούν τα γνήσια κέντρα με τα μαύρα Excel Takasago, ελαστικά enduro και moose της Michelin με διαστάσεις 140/80-18 και 90/90-21, πάντα προδιαγραφών F.I.M.
Η μοτοσυκλέτα ολοκληρώθηκε με τα πλαστικά περιφερειακά και την αλουμινένια ποδιά της racetech, με το κιτ αυτοκόλλητων της Blackbird και το σκληρότερο υλικό σέλλας με κάλυμμα της selle dal la valle.

Οδηγώντας την πρωταθλήτρια

Από την πρώτη ματιά φαίνεται πως το TE 250 είναι στενό και μαζεμένο σε διαστάσεις. Το ίδιο νιώθεις και όταν κάθεσαι πάνω, αν και το σκληρότερο υλικό σέλας σε κρατάει πιο ψηλά, σχηματίζοντας πιο επιθετική θέση οδήγησης. Αυτό ίσως ξενίσει κάποιους αναβάτες αλλά μην ξεχνάμε πως ο Meo, όταν οδηγεί στο 110% της απόδοσης του, δεν κάθεται ποτέ στην σέλα.

Το τιμόνι της Tomi δημιουργεί ιδανικές γωνίες για γρήγορη οδήγηση και όλα βρίσκονται τοποθετημένα σωστά. Απλά και λυτά, το TE 250 δεν διαθέτει κάτι special πάνω του για να σου τραβήξει την προσοχή. Η μετακίνηση του όμως, ακόμη και με τον κινητήρα σβηστό, σου μεταφέρει την ελαφριά αίσθηση μίας μοτοσυκλέτας που έχει τον ελαφρύτερο κινητήρα ανάμεσα στις τετράχρονες, στην κατηγορία E2. Το βάρος της μοτοσυκλέτας είναι σε χαμηλά επίπεδα για μοτοσυκλέτα enduro που χρησιμοποιεί μίζα για την εκκίνηση του κινητήρα.  

Με το πάτημα της μίζας ο ήχος του κινητήρα έδειξε την αυξημένη συμπίεση, όντας πιο μπάσος από αντίστοιχες που φορούν μόνο μία εξάτμιση. Ξεκίνησα την οδήγηση της ΤΕ 250 στην βαθιά χαραγμένη πίστα με προσεκτικές κινήσεις και αργό ρυθμό για τους πρώτους δύο γύρους με σκοπό να δω την συμπεριφορά της μοτοσυκλέτας στα αργά και κλειστά κομμάτια της διαδρομής. Η αίσθηση που δίνει είναι φανταστική, είναι πολύ σταθερή στα γρήγορα κομμάτια με απεριόριστες δυνατότητες ανεξάρτητα με το έδαφος.

Επιταχύνω το ρυθμό μου και διαπιστώνω  ότι οι αναρτήσεις που χρησιμοποιεί η μοτοσυκλέτα Meo λειτουργούν εκπληκτικά. Σύντομα διαπιστώνω ότι ο συνδυασμός αναρτήσεων ΚΥΒ και πλαισίου Husqvarna είναι ότι καλύτερο στα χέρια ενός άξιου αναβάτη, που δεν φοβάται να κρατήσει το γκάζι ανοιχτό στο τέρμα της διαδρομής. Ανεβάζω ρυθμό και περνάω από σαμάρια και λούκια, από λασπωμένα κομμάτια και η μοτοσυκλέτα παραμένει σταθερή και ακλόνητη απ’ ότι υπάρχει στο έδαφος. Οι ρυθμίσεις των αναρτήσεων τις έκαναν να αποδίδουν τέλεια σε κάθε σημείο της διαδρομής, όντας προοδευτικές, με ευαισθησία στην αρχική τους διαδρομή, δίχως να τερματίζουν στα απότομα και βαθιά λούκια ή τα άλματα που συνάντησα στην διαδρομή enduro.

Σε τρελούς ρυθμούς

Συνεχίζω να ανεβάζω ρυθμό και σε κάποιο σημείο ξεπέρασα τα 100 χ.α.ω. την ώρα, με την συμπεριφορά της μοτοσυκλέτας να παραμένει σταθερή και προβλέψιμη ανά πάσα στιγμή. Όπου έχεις το βλέμμα σου εκεί ακριβώς θα να πατήσουν οι τροχοί της μικρής ΤΕ, δίχως απόκλιση χιλιοστού. Σταματάω λίγο και προσπαθώ να καταλάβω τι ακριβώς μου συμβαίνει και πηγαίνω συνέχεια τέρμα γκάζι. Η εμπιστοσύνη που μεταδίδει, με “αναγκάζει” να οδηγάω συνέχεια γρήγορα χωρίς κανένα κίνδυνο. Καταλαβαίνω τώρα το λόγο που ο αγαπητός Meo δεν κλείνει ποτέ και πουθενά το γκριπ του γκαζιού, αφού, απλά διαλέγει γραμμή και το ΤΕ ακολουθεί πιστά την πορεία που θέλει ο αναβάτης του χωρίς κανένα πρόβλημα. Κι όμως, η δύναμη του κινητήρα δεν είναι η απόλυτη συγκριτικά με άλλες εταιρίες.

Ειδικά στις ψηλές στροφές, θα ήθελα να είχε λίγο ακόμη, όχι για να πάω πιο γρήγορα, απλά για να αποφύγω την χρήση του υδραυλικού συμπλέκτη της Brembo στις εξόδους των στροφών και στα δύσκολα απαιτητικά σημεία. Άλλωστε, απ’ ότι είδαμε από την κατάκτηση του τίτλου στην E1, η δύναμη δεν αποτελεί πανάκεια για να κινηθείς γρήγορα.

Σε αντίθεση, υπάρχει αρκετή ροπή και ελαστικότητα στις χαμηλές και μεσαίες στροφές περιστροφής που βοηθάει να οδηγάς άνετα ακόμη και με σχέσεις “επάνω”. Ο κινητήρας του, χωρίς να είναι ο απόλυτος, είναι ένα πολύ καλό σύνολο για γρήγορη οδήγηση που απαιτεί όμως κράτημα του γκαζιού στο τέρμα για να σε αποζημιώσει.  Γενικά πρόκειται για μια μοτοσυκλέτα που πρέπει να οδηγείται εκμεταλλευόμενη την φόρα που έχεις πριν την είσοδο κάθε στροφής δίνοντας σου την ευκαιρία να απολαύσεις στο έπακρο την σταθερότητα του πλαισίου και την λειτουργία των αναρτήσεων της. 

Ακόμη και σε οριακά περάσματα, δεν υπάρχει κίνδυνος πτώσης μιας και το τέλειο σύνολο αφήνει τις καλύτερες εντυπώσεις και δείχνει “λίγο” για την ιπποδύναμη και τον κυβισμό του κινητήρα. Επίσης, δίνει την δυνατότητα να εκμεταλλευτείς τα άψογα φρένα την τελευταία στιγμή που θα θελήσεις να μειώσεις ταχύτητα, είτε πριν την είσοδο κάθε στροφής είτε στην προσπάθεια σου να ξεπεράσεις κάποιο εμπόδιο.

Έχοντας πλέον εξοικειωθεί πλήρως με την ΤΕ 250, συνεχίζω την οδήγηση εκτός πίστας στα μονοπάτια που υπάρχουν στο δάσος δίπλα από την πίστα της δοκιμής. Οδηγώ για αρκετή ώρα σε δύσκολα περάσματα παρέα με έναν τοπικό αναβάτη που μου δείχνει τα κατάλληλα σημεία μέσα στο καταπράσινο δάσος. Στα κλειστά κομμάτια φαίνεται η έλλειψη δύναμης μιας και όταν κινείσαι σε γρήγορους ρυθμούς, το γύρισμα του γκριπ δεν αποδίδει όσο περιμένεις ώστε να σηκώσεις τον εμπρός τροχό και να περάσεις κάποιο εμπόδιο.

Όπως και στις πολύ απότομες ανηφόρες, όπου χρειάζεσαι το μέγιστο της απόδοσης κάθε κινητήρα. Η σκληρή χρήση του ακούραστου συμπλέκτη θα βοηθήσει ώστε να μην χάνεται πολύτιμος χρόνος, κάτι που ιδίως μέσα σε ειδική διαδρομή, δεν διαπίστωσα οδηγώντας τις αντίστοιχες Honda CRE 250 F ‘’Fabio Mossini’’ & Yamaha WR 250 F ‘’Cristobal Guerrero’’ που επίσης οδήγησα. Βέβαια σε αλλαγές κλίσεις και ευελιξία, το TE 250 βρίσκεται στο δικό του επίπεδο, οι αναρτήσεις του διαβάζουν κάθε ανωμαλία του εδάφους, ξεπερνάει λούκια, λάσπες και ότι άλλο συναντήσει κάτω από τους τροχούς του με απίστευτη ευκολία.

Άξια πρωταθλήτρια

Όλες οι μοτοσυκλέτες πλέον, κάθε κατηγορίας, είναι άριστες και αν βρεθούν στα χέρια του κατάλληλου αναβάτη έχουν την δυνατότητα να κατακτήσουν ακόμη και τον τίτλο της παγκόσμιας πρωταθλήτριας. Φαίνεται πως οι άνθρωποι της Husqvarna γνωρίζουν πολύ καλά την συνταγή της επιτυχίας την οποία και εφάρμοσαν στην TE 250. Η μοτοσυκλέτα με την οποία η ομάδα Husqvarna CH Racing team Azzalin και αναβάτη τον Antoine Meo κέρδισε τον τίτλο της κατηγορία Ε1 για το 2010, είναι πολύ απλή.

Τόσο απλή, όσο και οι άνθρωποι που συντέλεσαν σε αυτό, βάζοντας πάνω απ’ όλα το πάθος, το μεράκι και πίστη σε αυτό που κάνουν. Η θέληση για νίκη έδωσε ακόμη έναν τίτλο στην Husqvarna με μία μοτοσυκλέτα που μπορεί ο καθένας να αγοράσει από κάποιο κατάστημα και να την φέρει στα μέτρα του. Όπως έκανε και ο Meo, χωρίς να την αγοράσει βέβαια!

Φωτογραφίες οδήγησης

• 
• 
• 
• 
• 
•  

Στατικές φωτογραφίες

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•