Ιστορική βάση

Η παρουσίαση της νέας Triumph Thruxton R 1200 του 2016 έγινε στην Πορτογαλία, και τόσο οι υπεύθυνοι της εταιρίας, όσο και οι παρευρισκόμενοι δημοσιογράφοι, δεν καταφέραμε να κρύψουμε τον ενθουσιασμό μας γι' αυτήν. Στο πολυτελές τουριστικό θέρετρο του Cascais όπου μέναμε, οι Thruxton R έκλεψαν την παράσταση τόσο από την νέα Bonneville T 120, όσο και από την απλή Thruxton - βλέπετε, το ανεστραμμένο και πλήρως ρυθμιζόμενο μπροστινό σύστημα της Showa σε χρυσό χρώμα που συναντάμε σε μοτοσυκλέτες superbike, οι ακτινικής τοποθέτησης τετραπίστονες δαγκάνες της Brembo, τα δύο χρυσά πλήρως ρυθμιζόμενα αμορτισέρ της Ohlins, τα ελαστικά της Pirelli Diablo Super Corsa, την έκαναν να ξεχωρίζει.

Και φυσικά, αυτό το κατακόκκινο χρώμα με τις αλουμινένιες λεπτομέρειες στο ρεζερβουάρ και την περίτεχνη τάπα / κάλυμμα που ανοίγει, πριν αποκαλύψει την κανονική τάπα καυσίμου, αλλά και την λωρίδα που το διατρέχει κατά μήκος. Και βέβαια το μονόσελο, που δημιουργεί την σκυφτή θέση οδήγησης που ταιριάζει με τα ανάλογα ''σκυφτά'' τιμόνια clip ons, με τα καθρεπτάκια "εποχής" τοποθετημένα σε ποιοτικές βάσεις, στα αντίβαρα.

Κι όμως, πέρασαν ήδη πενήντα οκτώ χρόνια από την πρώτη νίκη της Triumph στον αγώνα Thruxton 500, με μία ειδικά τροποποιημένη Bonneville παραγωγής, το 1958. Νίκη που έδωσε την ευκαιρία στην Triumph να παράγει 13 έτοιμες αγωνιστικές μοτοσυκλέτες Bonneville T120 την αμέσως επόμενη χρονιά, και να δημιουργήσει μία μικρή γραμμή παραγωγής για τέτοιες μοτοσυκλέτες το 1965, οι οποίες κέρδιζαν και καταλάμβαναν τις επόμενες θέσεις στον αγώνα Thruxton 500. Όπως στο TT Isle of Man το 1967, όπου μία Thruxton κέρδισε στα χέρια του John Hartle, στην κατηγορία Production, ή το 1969 όταν έθεσε το ρεκόρ των 100 μιλίων στον ίδιο αγώνα, κερδίζοντας με τον Malcom Uphill. Οι βάσεις για την αρχή της ιστορίας, είχαν τοποθετηθεί με τον καλύτερο τρόπο!

Cafe Racer Era

Φτάνοντας στο 2016, το Thruxton R 1200 προσπαθεί να μεταφέρει την εικόνα του ''τότε'', συνδυασμένη με στοιχεία του ''τώρα''. Και το καταφέρνει με τον καλύτερο τρόπο. Από το '94 όταν και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά, με αλλαγές από την Bonneville T100 σε εκκεντροφόρους και έμβολα φτάνοντας στους 70 ίππους και 190 χιλιόμετρα τελικής - 40 λιγότερα από το αγωνιστικό μοντέλο του 1965 (!), πάντα αποτελούσε μία διαφορετική, Cafe Racer προσέγγιση της σειράς Bonneville.

Έτσι και τώρα, που διαθέτει νέο δικύλινδρο εν σειρά υγρόψυκτο κινητήρα 1200 κυβικών εκατοστών, με στρόφαλο 270 μοιρών ώστε να προσφέρει αίσθηση V2, ο οποίος εξωτερικά θυμίζει έναν καλογυαλισμένο αερόψυκτο - εξαιρετική δουλειά στις ψύκτρες, αλλά και στα σώματα του ψεκασμού, που θυμίζουν καρμπυρατέρ!

Οι αλλαγές σε σχέση με το Bonneville T120 σε εκκεντροφόρους, έμβολα, ελαφρύτερο στρόφαλο, υψηλότερη συμπίεση στο 11:1 από 10:1, μεγαλύτερο φιλτροκούτι και διαφορετικές εξατμίσεις, αύξησαν την απόδοση στους 97 ίππους στις 6.750, από 80 στις 6.650, με 500 στροφές επιπλέον άνοδο μέγιστων στροφών - στις 7.000σ.α.λ.. Περίπου ένα ένα χιλιόγραμμο επιπλέον ροπής σε υψηλότερες όμως στροφές (11,2 στις 4.950 έναντι 10,5 στις 3.100) που δίνει τελικό αποτέλεσμα +62% ροπής σε σχέση με τον παλιό κινητήρα σε όλη την καμπύλη.

Συμπληρώνεται με μία έξτρα ρύθμιση στον χάρτη ηλεκτρονικής ανάφλεξης (Sport, έναντι μόνο των Road και Rain), και η Triumph ανακοινώνει περήφανα πως αυτό το Thruxton R, έχει αυξήσει την απόδοση του κατά 41% σε σχέση με το απερχόμενο στις υψηλές στροφές, και 68% συνολικά στις 4.500σ.α.λ. - ιδιαίτερα εντυπωσιακά νούμερα! Για μία μοτοσυκλέτα Cafe Racer, που έχει ως στόχο να μεταφέρει την αίσθηση εποχής στις συνθήκες του σήμερα, στην καθημερινότητα, στην πόλη, στην εξοχή, στους ορεινούς δρόμους, δίνοντας στον αναβάτη γνήσια sport οδήγηση, αυτά τα νούμερα είναι υπεραρκετά.

Βροχή και συννεφιά

Η πρώτη προσπάθεια για οδήγηση του Bonneville Thruxton R, στέφθηκε από απόλυτη... αποτυχία. Όχι λόγω της μοτοσυκλέτας, αλλά λόγω του καιρού, ο οποίος αν και φαινόταν καλός, τελικά, την ώρα της προγραμματισμένης οδήγησης, άρχισε να βρέχει. Λίγο πριν, είχαμε ξεκινήσει από το ξενοδοχείο με τις ασημί και κόκκινες Thruxton R, να βάζουν τους δημοσιογράφους σχεδόν να τσακωθούν, σχετικά με το χρώμα επιλογής. Οι άνθρωποι της Triumph είχαν προγραμματίσει ήδη ποιος θα πάρει ποια, κι έτσι, εμείς βρεθήκαμε με ένα ασημί Thruxton R να οδηγάμε στην παραλιακή διαδρομή με θέα τον Ατλαντικό, οδεύοντας προς την Sintra και τις ορεινές περιοχές της Λισσαβόνας.

Με το ψιλόβροχο να εντείνεται, σκυφτός στα clip ons με άνοιγμα 24 μοιρών, θυμήθηκα το στυλ των cartoon του Joe Bar Team - θα ήθελα να είχα και το ανάλογο ντύσιμο! - με τις Cafe Racer μοτοσυκλέτες να κοντράρονται συνεχώς. Είκοσι Thruxton R στην σειρά, πρόσθεσαν χρώμα στη γραφική διαδρομή που ξεκινούσε από το Cascais και άνετα θα μπορούσαν να κοντραριστούν - τα όρια όμως τα έθετε η βροχή. Ωστόσο, με το Traction Control απενεργοποιημένο - μιας και η προηγούμενη εμπειρία με το Bonneville T 120 έδειξε ότι ο κινητήρας δεν έχει δύναμη για να σπινάρει, το Thruxton R, γλιστρούσε αμέσως τον τροχό του σε κάθε άνοιγμα του γκαζιού. Με 2η ή 3η σχέση, η ροπή ήταν τέτοια που επιτάχυνε την μοτοσυκλέτα με ομαλότητα σε κάθε έξοδο στροφής, αλλά η προσοχή, έπρεπε να είναι επιβεβλημένη ακόμη και στους άριστους δρόμους της Πορτογαλικής εξοχής.

Με το στροφάρισμα του κινητήρα στο άμεσο άνοιγμα του γκαζιού να γίνεται εμφανές, και την δύναμη να παραμονεύει να σε γλιστρήσει στην βροχή, ήταν ευδιάκριτο ότι ο 1200άρης, δεν αστειεύεται. Το Traction Control ήταν επιβεβλημένο εδώ, και η λειτουργία του εξαιρετική, σε σημείο που η παρέμβαση του δεν γινόταν ενοχλητική - ουσιαστικά, γινόταν αισθητή μόνο σε γλιστερό βρεγμένο πλακόστρωτο. Ακόμη και σε μικρές διαδρομές με συνεχείς στροφές και υπό βροχή, μπορέσαμε να δούμε αμέσως τι είναι η μοτοσυκλέτα: Απολαυστική, εύστροφη, φιλική, δυναμική, και κυρίως, μετέφερε εμπιστοσύνη, ακόμη και σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες.

Ευκαιρία για παιχνίδι

Επιλέξαμε την εθνική οδό για να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο, με τη βροχή να δυναμώνει, και το Thruxton R να επιταχύνει δυνατά. Με την 4η σχέση στο κιβώτιο και αλλαγή σε 5η σχέση, βλέπεις κατευθείαν 200χ.α.ω. στο κοντέρ. Προφανώς, η Thruxton R δεν αστειεύεται και με τέτοια παροχή δύναμης, σκέφτομαι ότι τα 240 στο κοντέρ θα τα έχει σχετικά εύκολα!

Οι υπεύθυνοι της Triumph ήταν στεναχωρημένοι που δεν καταφέραμε να οδηγήσουμε σε κατάλληλες συνθήκες την νέα τους μοτοσυκλέτα, για την οποία ήταν τόσο περήφανοι. Τα πράγματα όμως ήταν ξεκάθαρα για μας, αφού η φρεσκάδα, η δύναμη, το κράτημα, τα φρένα, οι αναρτήσεις, το στυλ, φάνηκαν από τα πρώτα χιλιόμετρα. Όχι ότι θα αφήναμε να μας ξεφύγει μία δεύτερη ευκαιρία οδήγησης, την οποία και αδράξαμε αμέσως την επομένη το πρωί.

Με ιδανικές συνθήκες πλέον, δροσιά και στεγνούς δρόμους σε μεγάλο βαθμό, ξεκινήσαμε την βόλτα μας, σε ορεινές διαδρομές. Το γκάζι μπορούσε τώρα να ανοίξει πιο εύκολα, και ο τροχός να απογειωθεί σε μία μεγαλειώδη σούζα με χαρακτηριστική άνεση - ακόμη και χωρίς να το θέλουμε εμείς. Το Traction Control προσπαθούσε να μειώσει την ανόρθωση του τροχού και τελικά κατάφερνε να διατηρήσει την σούζα σε χαμηλά επίπεδα - αναγκαία λοιπόν η απενεργοποίηση του για απόλαυση στον ένα τροχό. Απόλαυση που γίνεται συνεχόμενα με αλλαγές σχέσεων στον αέρα, αφού ο κινητήρας έχει την δύναμη να το κάνει.

Στην βόλτα που κάναμε, ο κινητήρας λειτουργούσε εκπληκτικά. Η διαφορά μάλιστα με το απλό Bonneville είναι εμφανής και τεράστια από τις χαμηλές στροφές περιστροφής. Δεν είναι μόνο τα 17 περισσότερα άλογα, στα 97 που αποδίδει το Thruxton R, αλλά το στροφάρισμα και συνολικά η λειτουργία του. Ο ελαφρύτερος στρόφαλος, η συμπίεση, οι εκκεντροφόροι και η νέα χαρτογράφηση, έκαναν τεράστια διαφορά στην απόδοση.

Retro με στοιχεία... super naked!

Νιώθεις περισσότερο τον παλμό του κινητήρα σε σχέση με το T 120, αυτό το χαρακτηριστικό "χτύπημα" του δικύλινδρου που ακούγεται και δουλεύει σαν V - αναρωτιέσαι συχνά αν είναι V είναι η αλήθεια. Σημείο το οποίο στο Bonneville T 120 έχει φιλτραριστεί αρκετά ώστε να περνάει απαρατήρητος ο κινητήρας, και να ακούγεται και να λειτουργεί σαν παλιός κλασικός, αλλά με σύγχρονα στοιχεία. Στην περίπτωση του Thruxton R όμως είναι το αντίθετο: Εξωτερικά ο κινητήρας δείχνει ρετρό, αλλά η ζωντάνια του μόνο κλασική δεν είναι.

Ανεβάζει στροφές για πλάκα, ακούει στο άνοιγμα του γκαζιού και επιταχύνει γρήγορα, σε αντίθεση με το T120, ανεβάζει 500 στροφές περισσότερες, στις 7.000σ.α.λ., αν και δεν χρειάζεται ουσιαστικά να φτάσεις εκεί. Ακόμη και αν ανοίξεις το γκάζι στις 3.500 - 4.000, η επιτάχυνση που θα πάρεις θα είναι σχεδόν διπλάσια από το T 120. Για παράδειγμα, στην άμμο που συναντήσαμε πεσμένη κατά μήκος του δρόμου, από τους αμμόλοφους, το Bonneville T120 δεν σπίναρε με απενεργοποιημένο το Traction Control. Ακόμη και μετά τις 4.000 στροφές περιστροφής, δεν συνέβαινε κάτι που να αναγκάσει τον τροχό σε γλίστρημα.

Με το Thruxton τα πράγματα ήταν τελείως διαφορετικά. Το άνοιγμα του γκαζιού με απενεργοποιημένο Traction Control οδηγούσε σε σπινάρισμα αμέσως, παρά το ότι διέθετε και καλύτερα, πιο sport ελαστικά (όχι για χωμάτινη χρήση όμως!), τα Pirelli Diablo Rosso Corsa. Ελαστικά που ταιριάζουν άριστα στον χαρακτήρα του, γιατί διαθέτουν πιο sport κορώνα, και βοηθούν στην αμεσότητα στην είσοδο της στροφής, αλλά και στην διατήρηση της επιλεγμένης γραμμής.

Στροφές στις οποίες το Thruxton τοποθετείται με άνεση και ευκολία, χωρίς καμία σκέψη, με δυνατότητα πολύ μικρότερης σε κυβισμού και μέγεθος μοτοσυκλέτας. Τόσο η στάση σώματος, όσο και τα χαρακτηριστικά της γεωμετρίας του, σου αφήνουν το περιθώριο να αποφασίσεις τελευταία στιγμή για την αλλαγή της κατεύθυνσης, να πιέσεις στιγμιαία το τιμόνι, και να τοποθετήσεις την μοτοσυκλέτα στο σημείο που θες. Από μία Cafe Racer μοτοσυκλέτα με σύγχρονα στοιχεία, κάτι τέτοιο είναι αν μη τι άλλο, εντυπωσιακό!

Εναλλαγές ταυτότητας

Εκεί που κινείσαι με αργές ταχύτητες απολαμβάνοντας το στρίψιμο στον επαρχιακό δρόμο, ένα άνοιγμα του γκαζιού αρκεί για να σε βάλει σε sport ρυθμό, ψάχνοντας τα όρια σου. Η ταχύτητα αυξάνεται γεωμετρικά και οι ανάγκες για ισχυρό φρενάρισμα έρχονται γρήγορα. Τα φρένα της Brembo είναι εκπληκτικά σε απόδοση, είναι δυνατά αν και θα έλεγα ότι δεν έχουν προοδευτικότητα στην αρχική τους διαδρομή. Σε πρώτη φάση, πιστεύεις ότι ίσως ταίριαζαν καλύτερα σε μία πιο sport μοτοσυκλέτα και ότι μάλλον είναι υπερβολή η επιλογή τους. Σε δεύτερη φάση, μόλις ανοίξεις την 4η σχέση και αλλάξεις σε 5η, βλέπεις 200χ.α.ω. στο κοντέρ και καταλαβαίνεις ότι αυτή, είναι μία γρήγορη sport μοτοσυκλέτα και τα χρειάζεται! Τα φρένα μας έβγαλαν ασπροπρόσωπους όπου χρειάστηκε, αφού η διαδρομή ήταν επιλεγμένη έτσι ώστε να υπάρχουν συνεχείς εναλλαγές σχέσεων, με χρήση του κιβωτίου ταχυτήτων και των φρένων.

Η αστείρευτη ροπή και γραμμικότητα οδηγούσε το Thruxton R στις εξόδους, και τα ακούραστα φρένα, στις εισόδους. Η γεωμετρία του, σωστά υπολογισμένη για να διατηρεί την σταθερότητα στις μεγάλες ευθείες - το πήγαμε μέχρι 220 σε ανοιχτή διαδρομή. Αλλά και στις ορεινές διαδρομές που το καταευχαριστηθήκαμε, μας έδειξε ότι είναι πλασμένο περισσότερο για τέτοιους δρόμους - αφού προστασία από τον αέρα, δεν υπάρχει στην standard έκδοση. Το μπροστινό σύστημα της Showa είναι αρκετά σκληρό, όπως και τα αμορτισέρ της Ohlins, στις στάνταρ ρυθμίσεις.

Τόσο, που το πλαίσιο δείχνει μαλακό μπροστά τους, και κάποιες στιγμές, όταν το πιέζεις σε πολύ γρήγορους ρυθμούς, θα νιώσεις την ελαστικότητα του. Γεγονός αρκετά θεμιτό, αφού αν ήταν τελείως άκαμπτο, η μοτοσυκλέτα θα γλίστραγε συνεχώς και παντού.

Σε κάποια ανοίγματα του γκαζιού, όταν βγαίνεις από κλειστές στροφές, νιώθεις κάπως να γλιστράει ο τροχός, αλλά όλα φιλτράρονται τόσο όμορφα, που σε αφήνει να ανοίξεις το γκάζι στο τέρμα, με την δύναμη του κινητήρα να σου δείχνει πως είναι όση ακριβώς χρειάζεσαι για να πας γρήγορα, χωρίς να φοβάσαι ή να κινδυνεύεις. Συνολικά, το Thruxton R σε αφήνει να το πιέσεις στα φρένα χωρίς να σου ανοίγει την γραμμή, σε αφήνει να μπεις εκεί που έχεις επιλέξει χωρίς να σου κλείσει απότομα την γραμμή, ενώ το τιμόνι παραμένει σταθερό. Είναι αρκετά μπροστόβαρο, τοποθετείται γρήγορα στις στροφές και δίνει εμπιστοσύνη. Σαν μία καλοραφιναρισμένη σύγχρονη naked.

Retro Modern Classic

Βρεθήκαμε να κυνηγιόμαστε στα βουνά, μία ομάδα από κόκκινα και ασημί Thruxton R, πάνω σε μοτοσυκλέτες που δηλώνουν και μοιάζουν με Cafe Racer, αλλά τελικά, θα λέγαμε ότι αξίζουν τον χαρακτηρισμό Retro Modern Classic. Μία κατηγορία που προσφέρει οπτικά και οδηγικά εικόνες του παρελθόντος, αλλά στην οδήγηση, μπορεί να σε βάλει σε γρήγορους ρυθμούς ώστε να απολαύσεις την βόλτα σου στο έπακρο.

Με τα χιλιόμετρα να ξεπερνάνε τα 200 εύκολα, την απόλαυση να έρχεται σε κάθε στροφή, σε κάθε πλάγιασμα, με το μπροστινό '' νταμάρι'', να διαθέτει προοδευτικότητα στην αρχική διαδρομή που το κάνει να συμπιέζεται ακόμη και σε μικρές ανωμαλίες, βοηθώντας σημαντικά στο στρίψιμο, η μοτοσυκλέτα αλλάζει κατεύθυνση για πλάκα, παραμένει σταθερή μέσα στην στροφή, ακόμη και στα φρένα, δείχνοντας ότι είναι μια εξαιρετική επιλογή για παιχνιδιάρηδες αναβάτες.

Και κάπου εκεί, αρχίσαμε να ψάχνουμε τι μας ενοχλεί. Ουσιαστικά δεν καταλαβαίνεις πολλά πράγματα στην επιλογή κάποιας ρύθμισης της ηλεκτρονικής ανάφλεξης. Η διαφορά έρχεται στο άνοιγμα του γκαζιού μετά τις μεσαίες στροφές, όπου διαπιστώνεις περισσότερο ξέσπασμα και πιο απότομη δύναμη - είχα την αίσθηση ότι το Traction ενεργεί λιγότερο σε κάθε ρύθμιση, αλλά δεν ισχύει κάτι τέτοιο.

Είναι ενοχλητικό ότι δεν διατηρεί τις προεπιλεγμένες ρυθμίσεις που κάνεις στο Traction Control και στο ABS, όταν τα θέτεις εκτός λειτουργίας, ή στο mode της ηλεκτρονικής ανάφλεξης, όταν κλείσεις τον κεντρικό διακόπτη. Το ίδιο πράγμα ακριβώς κάνει ακόμη και αν σβήσεις την μοτοσυκλέτα από το Run/Off, και θα έπρεπε τουλάχιστον από αυτό τον διακόπτη, να διατηρεί τις ρυθμίσεις. Στο Tiger 800 XCX υπάρχει ρύθμιση με την ονομασία Rider, η οποία σου δίνει την δυνατότητα να προεπιλέξεις τις επιλογές σου, να πατάς απευθείας αυτό το κουμπί, και να έχεις έτοιμες τις ρυθμίσεις που θες στο Traction, ABS, και χάρτη ηλεκτρονικής ανάφλεξης. Θα ήταν ευχής έργο να το τοποθετούσαν και εδώ.

Το κιβώτιο ταχυτήτων είναι άριστο σε λειτουργία, δεν χάνει ποτέ ταχύτητες, ούτε στις αλλαγές και σου θυμίζει την αίσθηση όταν πιέζεις το μαχαίρι στο βούτυρο - τόσο μαλακό στο πόδι. Απλά όταν αλλάζεις ταχύτητες στις ψηλές στροφές, στα όρια, στην κόκκινη περιοχή των στροφών, το κιβώτιο σκληραίνει - δεν θα έλεγα όχι λοιπόν σε ένα quick shifter, μάλιστα πιστεύω ότι θα ταίριαζε άριστα στην εικόνα του Thruxton R , και ας το διέθετε η εταιρία ως έξτρα.

Απολαυστική για κάθε μέρα

Δύο μέρες συνολικής οδήγησης, σε διαφορετικές συνθήκες, με εναλλαγές διαδρομών, ήταν αρκετές για να καταλάβουμε ότι η φιλική θέση οδήγησης είναι όσο πρέπει σκυφτή για να την χαρακτηρίζεις sport, αλλά και τόσο όρθια ώστε να είναι ξεκούραστη. Τα ανοιχτά clip ons επιτρέπουν πιέσεις στο τιμόνι, αλλά δεν σε κουράζουν. Η μεγάλη γωνία στροφής του τιμονιού επιτρέπει μικρές στροφές που διευκολύνουν την καθημερινότητα.

Διαθέτει πολύ όμορφα όργανα, ευανάγνωστα, αλλά με τις ενδείξεις σε μίλια (ήταν αγγλικά μοντέλα) ήταν το μοναδικό που μας προβλημάτισε. Οι διακόπτες προσφέρουν εύκολη πλοήγηση στο μενού, ενώ για πρώτη φορά σε Triumph, το Run/Off παίζει και το ρόλο της μίζας, κι έτσι ένα κουμπί απουσιάζει στα δεξιά του τιμονιού. Τα χειριστήρια είναι διαφορετικά από του T120, το οποίο έχει και θερμαινόμενα γκριπ, με ένα πανέξυπνο κουμπάκι στο δεξί εσωτερικό του αριστερού γκριπ - το πιο έξυπνο κουμπάκι που έχουμε συναντήσει ποτέ, και πραγματικά δεν βλέπουμε το λόγο να μην υπάρχει διαθεσιμότητα αυτών των γκριπ και στο Thruxton που είναι μία sport premium μοτοσυκλέτα.

Τα καθρεπτάκια του Thruxton βολεύουν ώστε να βλέπεις πίσω χωρίς να τρέμει το είδωλο, τα μαρσπιέ δεν βρίσκουν με τίποτα κάτω, τα γόνατα δεν κουράζονται, κι έτσι μπορείς να οδηγείς για ώρες απολαμβάνοντας την βόλτα σου και την μοτοσυκλέτα.

Οι ωραίες λεπτομέρειες που διαθέτει στην αλουμινένια τάπα του ρεζερβουάρ και το κάλυμμα του, στα νίκελ καπάκια των οργάνων και την γυαλισμένη τιμονόπλακα, τις γυαλισμένες λεπτομέρειες στον κινητήρα και τις εξατμίσεις, δείχνουν πανέμορφες σε όποιο χρώμα κι αν επιλέξεις από τα τρία βασικά, κόκκινο, γκρι και πράσινο. Η Triumph άλλωστε έχει κατασκευάσει ήδη 160 αξεσουάρ που μπορούν να τοποθετηθούν πάνω στο Thruxton R, αλλά και έτοιμα πακέτα κιτ που ονομάζει Track Racer (1620 λίρες), Cafe Racer (1295 λίρες) και Performance Racer (η τιμή θα ανακοινωθεί).

Με τόσο κορυφαία περιφερειακά, τέτοια απαράμιλλη αίσθηση οδήγησης που σου δίνει, τόσο μοναδική εμφάνιση που προκαλεί, φαίνεται να είναι η απολαυστικότερη μοτοσυκλέτα για τους λάτρεις του είδους, που θέλουν μία μοτοσυκλέτα για κάθε μέρα, κάθε δρόμο, ανεξάρτητα με τις συνθήκες ή τον λόγο της οδήγησης. Με τέτοια χαρακτηριστικά, θα παραγκωνίσει αναγκαστικά το απλό Thruxton που κοστίζει 2.000euro λιγότερα στα 13.990euro, με τα χαμηλότερης ποιότητας περιφερειακά (συμβατικό μπροστινό σύστημα Kayaba 41mm, αμορτισέρ Kayaba, φρένα της Nissin μπροστά, ελαστικά Pirelli Angel GT), αλλά η ζωή μας έχει κάνει να κοιτάμε πάντα το καλύτερο.

Και αυτό θα κάνουμε και στην συγκεκριμένη περίπτωση, βάζοντας τα 15.990euro που κοστίζει στην Ελλάδα, ως μία παράμετρο μείζονος σημασίας, για όσους πραγματικά ενδιαφέρονται για μία τόσο καλή μοτοσυκλέτα με αγωνιστική ιστορία ''εποχής'', γνήσια εμφάνιση και σύγχρονη συμπεριφορά.

Τεχνικά χαρακτηριστικά

Κατασκευαστής	Triumph Motorcycles
Μοντέλο	Thruxton R
Αντιπρόσωπος	ΗΛΙΟΦΙΛ Α.Ε.
Τιμή βασικής έκδοσης	15.990euro
Τιμή έκδοσης δοκιμής	15.990euro
Εγγύηση	2 χρόνια
Κινητήρας
Τύπος	Τετράχρονος, δικύλινδρος σε σειρα, στρόφαλο 270μοιρών, 1 εκκεντροφόρος επικεφαλής SOHC, 4 βαλβίδες / κύλινδρο, υγρόψυκτος
Κυβισμός (c.c.)	1200
Διάμετρος x Διαδρομή (mm)	97,6 Χ 80
Συμπίεση (:1)	11
Τροφοδοσία	Ηλεκτρονικά ελεγχόμενος ψεκασμός με σύστημα ride by wire
Σύστημα εξαγωγής	2 σε 2 με καταλύτη
Λίπανση	υγρό κάρτερ, αντλία λαδιού
Εκκίνηση	Μίζα
Συμπλέκτης	Υγρός πολύδισκος
Μετάδοση	6 σχέσεων με αλυσίδα
Πλαίσιο
Τύπος	Κλειστού τύπου από ατσάλι υψηλής αντοχής με αλουμινένιο ψαλίδι
Κάστερ (°)	22,8
Ίχνος (mm)	92
Μεταξόνιο (mm)	1.415
Ύψος (mm)	1030
Ύψος σέλας (mm)	810
Μήκος (mm)	Δ.Α.
Πλάτος (mm)	745
Βάρος (kg)	203
Ρεζερβουάρ/ Ρεζέρβα (lt)	15
Αναρτήσεις
Μπροστά	Ανεστραμμένο μπροστινό σύστημα της Showa Big Piston με διάμετρο 43mm και διαδρομή 120mm / πλήρως ρυθμιζόμενο
Πίσω	Δύο αμορτισέρ της Ohlins Piggy Back, διαδρομή τροχού 120mm / Πλήρως ρυθμιζόμενα
Ελαστικά
Μπροστά	120/70 ZR 17 - Pirelli Diablo Rosso Corsa
Πίσω	160/60 ZR17 - Pirelli Diablo Rosso Corsa
Φρένα
Μπροστά	Δίσκοι διαμέτρου διαμέτρου 310mm με τετραπίστονες δαγκάνες ακτινικής τοποθέτησης της Brembo
Πίσω	Δίσκος διαμέτρου 220mm με  δαγκάνα 2 εμβόλων της Nissin
Εξοπλισμός
	Ψηφιακό ταχύμετρο, ολικός και 2 μερικοί χιλιομετρητές, ώρα, αυτονομία, στάθμη βενζίνης, επιλεγμένη ταχύτητα, απενεργοποιούμενο ABS και Traction Control, riding modes - ρύθμιση χάρτη ηλεκτρονικής ανάφλεξης, LED φώτα μπροστά και πίσω, ενδείξεις για φώτα, φλας, πίεση λαδιού, διαγνωστικό ψεκασμού, κατανάλωση καυσίμου
Επιδόσεις
Ισχύς εργοστασίου (ίπποι/σαλ)	97/6.750
Ροπή εργοστασίου (Nm/σαλ)	112/ 4.950

Φωτογραφίες οδήγησης

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•  

Φωτογραφίες λεπτομερειών

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•  

Φωτογραφίες studio

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•