του Ανδρέα Γκλαβά

φωτό: motorcycleusa.com, nacnac.com, supercross.com

Έχοντας το μοναδικό ρεκόρ των εφτά πρωταθλημάτων Supercross στην Αμερική, ο Jeremy Mc Grath έχει βοηθήσει ίσως περισσότερο από κάθε άλλον στην διάδοση του σπορ. Μετρώντας στο ενεργητικό του 72 νίκες στην κατηγορία των 250 στο Supercross, ο Mc Grath αποσύρθηκε από την ενεργό δράση το 2003, στα 32 του χρόνια, για να επιστρέψει όμως δύο χρόνια αργότερα συμμετέχοντας σε επιλεγμένους αγώνες. Και φαίνεται πως η παράδοση διαρκεί ακόμη. Με αφορμή την επανεμφάνιση του αναβάτη θρύλου στον τελευταίο αγώνα για το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Supercross στη Γένοβα, ετοιμάσαμε ένα μεγάλο αφιέρωμα και σας το παρουσιάζουμε.

Η αρχή και το BMX

Όλα ξεκίνησαν στο San Francisco της California, στις 19 Νοεμβρίου του 1971, όταν και γεννήθηκε ο μεγάλος αυτός αναβάτης. Η οικογένειά του μετακόμισε στην Δυτική California όταν ήταν παιδί. Η πρώτη του μοτοσυκλέτα ήταν ένα mini-bike, με κινητήρα μηχανής για το κούρεμα του γκαζόν. Αντίθετα με τους περισσότερους κορυφαίους αναβάτες του αθλήματος, ο McGrath δεν ξεκίνησε όμως με τα mini-bikes, καθώς τα πρώτα του βήματα στους αγώνες τα έκανε στον χώρο του BMX. Λίγο πριν την εφηβεία του, είχε αρχίσει ήδη να γίνεται γνωστός για τις ικανότητές του στο BMX, ενώ μέσα σε λίγα χρόνια κατάφερε να γίνει ένας από τους καλύτερους σε όλη την χώρα.

“Ευτυχώς” το BMX δεν τον κράτησε κοντά του για πολύ περισσότερο, καθώς δεν άργησε να μεταπηδήσει στο motocross. Για εκείνη την εποχή της ζωής του ο ίδιος έχει δηλώσει πως άρχισε να αισθάνεται κουρασμένος από το BMX κι έτσι έψαξε για νέες προκλήσεις. Το motocross ήταν το σπόρ που επέλεξε. Παρά το γεγονός, όμως, πως οι γονείς του τον στήριζαν, τα χρήματα δεν ήταν αρκετά, κι έτσι ο μελλοντικό πρωταθλητής αναγκαζόταν να διατηρεί κανονική δουλειά, εργαζόμενος για χρόνια σε super market! Παρόλο που σε σύγκριση με τους περισσότερους κορυφαίους του είδους, ο McGrath εμφανίστηκε στους αγώνες σε ηλικία μεγαλύτερη από το συνηθισμένο (πρώτη χρονιά ήταν στα 15 του χρόνια), κατάφερε να εξελιχθεί γρήγορα, φέρνοντας αρκετές τεχνικές από το BMX.

Πρωτοπόρος και χαρισματικός, έφερε στο άθλημα την χαρακτηριστική ποδηλατική φιγούρα “nac - nac” που για πολλούς έδωσε το έναυσμα στη γέννηση ενός νέου σπορ, που σήμερα απασχολεί χιλιάδες αναβάτες στον κόσμο και δεν είναι άλλο από το Freestyle Motocross.

Οι πρώτοι τίτλοι

Ο αναβάτης που έκανε το Supercross αγαπητό στο ευρύ κοινό, ξεκίνησε την καριέρα του ως επαγγελματίας αναβάτης πίσω στο 1989, αλλά προτού περάσει στο πρωτάθλημα AMA Supercross έπρεπε να περάσουν τέσσερα χρόνια.

Μετά από μόλις τρία χρόνια ως ερασιτέχνης, ο McGrath κάνει το ντεμπούτο του στο πρωτάθλημα AMA Supercross, το 1989 και τελειώνει την πρώτη του χρονιά στην όγδοη θέση του 125 West Region Series. Αγωνιζόμενος για την ομάδα υποστήριξης της Kawasaki, αρχίζει να κάνει αισθητή την παρουσία του το 1990. Ήταν η χρονιά που κατέκτησε τη νίκη στον πρώτο αγώνα του 125 West Region Supercross, στο Las Vegas, ενώ ολοκλήρωσε την χρονιά στην δεύτερη θέση της κατάταξης. Το ταλέντο του εκτίμησε αμέσως ο Mitch Payton, ένας από τους πλέον πολυνίκεις team manager στην ιστορία του σπορ, κι έτσι ο McGrath βρέθηκε το 1991 να αγωνίζεται στην επίσημη ομάδα της Kawasaki Splitfire / Pro Circuit.

Τα αποτελέσματα ήταν καλά, οι νίκες άρχισαν να διαδέχονται η μία την άλλη, κι έτσι το τέλος της σεζόν του 1991 τον βρήκε με τον πρώτο του τίτλο στο AMA Supercross (125), ένα επίτευγμα που επανέλαβε την αμέσως επόμενη χρονιά. Παρόλο που έδειχνε να αρέσκεται στο να ξεδιπλώνει το ταλέντο του στις πίστες Supercross, ακόμη και σε αυτό το πρώιμο στάδιο της καριέρας του, ο McGrath έδειξε πως έχει ικανότητες και στο Motocross. Το 1991 ήταν πέμπτος στο AMA MX, στην κατηγορία των 125 και όγδοος το 1992. Σημείο κλειδί για την επερχόμενη διεθνή αναγνώριση ήταν η νίκη του στο Supercross στο Τόκιο, το 1992.

Αναβάτης πρότυπο

 

  Το 1993, στην πρώτη του χρονιά στο AMA SX (rookie), κατάφερε να κατακτήσει το πρώτο του πρωτάθλημα, ενώ παράλληλα επιλέχθηκε ως εκπρόσωπος των ΗΠΑ για το Motocross των Εθνών. Η εμπειρία από τα εφηβικά του χρόνια στους αγώνες BMΧ του είχε χαρίσει πέρα από εξαιρετική άνεση στον αέρα, και μια ιδιαίτερη τεχνική κατάρτιση, που δεν άργησε να φανεί στους αγώνες Supercross.

Το 1993 βρήκε τον McGrath να έχει υπογράψει συμβόλαιο με την κορυφαία εργοστασιακή ομάδα της Honda στα 250, στον ρόλο του δεύτερου αναβάτη πίσω από τον πρωταθλητή Jeff Stanton. Η χρονιά επρόκειτο να είναι αναγνωριστική και οι απαιτήσεις δεν ήταν τόσο ψηλές. Αλλά οι διαθέσεις του McGrath άρχισαν να φαίνονται γρήγορα, σε έναν αγώνα που θα μείνει στην ιστορία. Στις 23 Ιανουαρίου του 1993, στο κατάμεστο στάδιο του Anahein της California, σε ένα τόπο που πάντα ο ίδιος θεωρούσε σπίτι του, και με τους γονείς του να παρακολουθούν με αγωνιά από τις κερκίδες, ο McGrath κατάφερε περνώντας τον Stanton λίγο πριν το τέλος να πάρει την πρώτη του νίκη στην μεγάλη κατηγορία των 250 και να αποδείξει πως δεν αποτελεί τυχαία εργοστασιακό αναβάτη. Όπως έχει ο ίδιος παλιότερα δηλώσει, εκείνη η στιγμή της προσπέρασης στον Stanton ήταν ίσως η πιο σημαντική της καριέρας του. “Δεν περνάει σχεδόν ούτε μια μέρα της ζωής μου που να μη φέρνω στη μνήμη μου εκείνο το προσπέρασμα”, έχει πει ο McGrath.

Ήταν η αφορμή ώστε να ανοίξουν “οι ασκοί της νίκης” για τον Αμερικανό.

Η σεζόν του 1993 ήταν κυριολεκτικά δική του, και με δέκα νίκες έγινε πρωταθλητής στην μεγάλη κατηγορία, στην πρώτη του μάλιστα χρονιά. Όμως η εκπληκτική σεζόν του 1993, έδειξε πως ήταν μόνο η αρχή μιας μεγάλης ιστορίας.

Μετά την κατάκτηση του πρώτου του πρωταθλήματος (το 1993) ακολούθησε μια τριετία επιτυχίας που πρόσθεσε στο ενεργητικό του άλλους τρεις τίτλους, ενώ μετά από ένα μικρό διάλειμμα το ’97, γύρισε για να κατακτήσει άλλα τρία πρωταθλήματα μέχρι το 2000, στο σύνολο εφτά. Έχοντας συνδυασει το ξεκίνημα της καριέρας του με τις μοτοσυκλέτες της Honda, έκανε ένα σπουδαίο πέρασμα από την Yamaha, για να κλείσει την επαγγελματική του καριέρα με προβλήματα και τραυματισμούς στην KTM. Μέχρι και το 2003, που αποσύρθηκε οριστικά είχε καταφέρει να σπάσει κάθε ρεκόρ. Κέρδισε το πρωτάθλημα AMA Supercross εφτά φορές (1993, '94, '95, '96, '98, '99 και το 2000), και συνήθως κάθε φορά το έκανε με κυριαρχικό τρόπο.

Η καριέρα του αποτέλεσε παράδειγμα για δεκάδες ανερχόμενους αναβάτες Motocross και Supercross, ενώ οι μάχες του, πάντα σε επίπεδο ευγενούς άμιλλας, με τον Ricky Carmichael προς το τέλος της αγωνιστικής του εμπλοκής, θα μείνουν στην ιστορία.

Πέρα από τους τίτλους

Η υπέρτατη κυριαρχία του για ολόκληρη σχεδόν την δεκαετία του ’90 δεν έβλαψε το άθλημα, αλλά αντίθετα είχε πολλά να του προσφέρει. Σε όλα τα χρόνια που βρισκόταν στην κορυφή, τα στάδια άρχισαν να γεμίζουν με κόσμο, τα εισιτήρια να εξαντλούνται και οι τηλεθεάσεις να ξεπερνούν κάθε προηγούμενο όριο. Ακόμη και άνθρωποι που χρόνια βρίσκονται κοντά στο Supercross, σχετίζουν την ιδιαίτερη άνθιση του αθλήματος στην προσωπικότητα του ίδιου. Πέρα από το προφανές ταλέντο του στην οδήγηση, εκείνο που τον έκανε να ξεχωρίζει ήταν ο χαρακτήρας του, που μοιραζόταν μεταξύ του σταρ του Hollywood και του προσιτού ανθρώπου, προσβάσιμου και εύχαρου προς όλους. Οι εξαιρετικές του σχέσεις με τους φαν του, του έδωσε τον τίτλο του περισσότερο δημοφιλούς αναβάτη σε όλη την ιστορία του αθλήματος. Σχεδόν κάθε αναβάτης του Motocross που γινόταν επαγγελματίας την δεκαετία του ’90 και του 2000 ανέφερε σαν πρότυπό του τον Jeremy McGrath.

Τα στατιστικά από τις επιτυχίες του ξεπερνούν την φαντασία. 72 νίκες στην μεγάλη κατηγορία του AMA Supercross, εφτά πρωταθλήματα, ρεκόρ 14 νικών σε μία χρονιά, η μακρύτερη σειρά επαναλαμβανόμενων νικών σε αγώνες (13). Ο μόνος που κατάφερε να ξεπεράσει το ρεκόρ των 89 νικών του σε Supercross και Motocross ήταν μερικά χρόνια αργότερα ο Ricky Carmichael. Η καριέρα του McGrath στο Supercross δεν μπορεί να επισκιάσει και τις επιτυχίες του στο Motocross.

Με 17 συνολικά νίκες στις πίστες της Αμερικής και 15 από αυτές στην κατηγορία των 250, βλέπει το όνομά του να φιγουράρει στην έκτη θέση των αναβατών με τις περισσότερες νίκες στον θεσμό. Κέρδισε επίσης το πρωτάθλημα Motocross του 1995, ενώ έχασε αυτό του 1996 λόγω τραυματισμού. Σε όλη του την καριέρα σαν επαγγελματίας, οδήγησε μοτοσυκλέτες των Kawasaki, Honda, Suzuki, Yamaha και KTM, ενώ  ήταν ο πρώτος αναβάτης και παράλληλα ιδιοκτήτης ομάδας με εργοστασιακή υποστήριξη. Η επίσημη ανακοίνωση για την απομάκρυνσή του από το πρωτάθλημα ήρθε στις αρχές του 2003.

 Η εξομολόγηση

Όταν ρωτήθηκε για το ποιες θεωρεί τις σημαντικότερες στιγμές της καριέρας του, ο McGrath ανέφερε την πρώτη του νίκη στο Anaheim το 1993, αλλά και μερικά ακόμη πράγματα: ”Είχα τόσους καλούς αγώνες. Οι τρεις νίκες μου στην Daytona ήταν κάτι σπουδαίο, γιατί υπήρχαν άνθρωπου που είπαν πως δεν μπορούσα να τα καταφέρω.

Το πρωτάθλημα Motocross του 1995 ήταν κάτι σπουδαίο, γιατί επίσης πολλοί είπαν ότι δεν μπορώ να το κατακτήσω. Απλά θυμώνω με τον εαυτό μου, γιατί θα έπρεπε να είχα κατακτήσει και αυτό του 1996, όμως νόμισα ότι είμαι ανίκητος και στον αγώνα του Millville δοκίμασα να βγάλω ένα άλμα που δεν θα έπρεπε να είχα ποτέ δοκιμάσει και τραυματίστηκα”.

Αν και μακριά από την πλήρη ενασχόλησή του με τους αγώνες Supercross, ο McGrath συνέχισε να μάχεται σε δύο τροχούς αλλά και τέσσερις. Έγινε ένας από τους πρώτους αστέρες του Αμερικανικού Supermoto, κερδίζοντας το AMA Supermoto το 2003. Μαζί με την σύζυγό του Kim εξακολουθούν να ζουν στην California. Η αγάπη του για τους αγώνες φάνηκε όταν το 2005 επέλεξε να επιστρέψει σε αυτούς, αν και όχι συστηματικά.

Από τότε λοιπόν άρχισε να δοκιμάζει τις δυνάμεις του σε διάφορα δίτροχα μηχανοκίνητα αθλήματα, από τους αγώνες Mini Supercross, μέχρι τα X-Games και τους αγώνες Supermoto. Στυλοβάτης πλέον της Honda Racing στην Αμερική, διατηρεί τιμητικά τον αριθμό “2” στα πλαστικά των κόκκινων μοτοσυκλετών του που ξεχωρίζουν από μακριά.  Τα τελευταία χρόνια το έχει ρίξει στα τετράτροχα και συμμετέχει με διακρίσεις στο πρωτάθλημα TORC Pro 2WD Truck.

The McGrath Era

Ο Jeremy McGrath ήταν εύκολα ένας από τους πιο αναγνωρίσιμους αναβάτες μοτοσυκλέτας την δεκαετία του ’90, και ίσως σε όλη την ιστορία του αθλήματος στις ΗΠΑ. Πρωταγωνίστησε σε διαφημίσεις σε εθνικά τηλεοπτικά δίκτυα και ήταν καλεσμένος σε σόου διεθνούς εμβέλειας, όπως το “Tonight Show” του Jay Leno στο κανάλι NBC. Κατά την διάρκεια της κυριαρχίας του στις πίστες Supercross, εμφανίστηκε σε αμέτρητες εφημερίδες και περιοδικά, ενώ έγινε ήρωας σε αρκετά video games που πουλήθηκαν κατά χιλιάδες σε όλο τον κόσμο.

Βοήθησε στην άνθιση του Supercross και κατά την χρυσή εποχή του, που έμεινε γνωστή ως “The McGrath Era”, κυριάρχησε στις νίκες όσο κανείς άλλος στην ιστορία του αθλήματος. Εκτός από τα εφτά του πρωταθλήματα Supercross, πήρε με την χώρα του τη νίκη στο ετήσιο Motocross των Εθνών δύο φορές, το 1993 (Αυστρία) και το 1996 (Ισπανία), ενώ το 1996 κέρδισε από την AMA τον τίτλο του “Αθλητή της Χρονιάς”.

Τον Ιούλιο του 2007, ένα χάλκινο άγαλμα που απεικόνιζε τον McGrath στην αγαπημένη του φιγούρα “Nac Nac” στήθηκε στο Μουσείο Motorcycle Hall of Fame, ως φόρος τιμής στον κορυφαίο αναβάτη.

Προφίλ Αναβάτη

 {arttinytable}

 

Ψευδώνυμο	MC, Showtime
Ημ/νία γέννησης	19-Νοε-71
Τόπος γέννησης	San Francisco, California
Τόπος διαμονής	Encinitas, California
Ύψος	1,76μ.
Βάρος	72κιλά
Οικ. Κατάσταση	Παντρεμένος
Χρώμα μαλλιών	Καστανά
Χρώμα ματιών	Πράσινα
Αγαπημένο τρικ	Νακ Νακ (nac nac)
Χόμπι	Γκολφ, snowboard, mountain bike
Επάγγελμα	Επαγγελματίας αναβάτης Supercross / Motocross / οδηγός Off Road Truck

 

Νίκες – Πρωταθλήματα

 

Τίτλοι supercross	7 φορές πρωταθλητής AMA Supercross
Συνολικοί τίτλοι	11
Συνολικές νίκες	101
Νίκες στο supercross	72
Συνολικά μετάλλια από τα X-Games	5
Motocross Hall Of Fame	2003
BMX Hall Of Fame	2010

Supercross
1991	Πρωταθλητής 125 Western Region Supercross
1992	Πρωταθλητής 125 Western Region Supercross
1993	πρωταθλητής AMA Supercross
1994	πρωταθλητής AMA Supercross
1995	πρωταθλητής AMA Supercross
1995	Πρωταθλητής 250 AMA outdoor Motocross
1996	πρωταθλητής AMA Supercross
1998	πρωταθλητής AMA Supercross
1999	πρωταθλητής AMA Supercross
2000	πρωταθλητής AMA Supercross
2003	Νικητής του AMA Motorcycle Hall of Fame
Δύο φορές Πρωταθλητής FIM Supercross
X-Games
2004	Χρυσό μετάλλιο στο Step Up (X-Games)
2005	Χάλκινο μετάλλιο στο Supermoto (X-Games)
2005	Χάλκινο μετάλλιο στο Step Up (X-Games)
2006	Χάλκινο μετάλλιο στο Step Up (X-Games)
2008	Αργυρό μετάλλιο στο Moto X Racing (X-Games)

Φωτογραφίες

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•  

Φωτογραφίες με Honda CR 250 / CRF 450R

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•  

 

Φωτογραφίες με ΚΤΜ SX 250

• 
•  

Φωτογραφίες με Suzuki RM 250

• 
•  

Φωτογραφίες με Yamaha YZ 250

• 
• 
•