Παίρνουμε μερικές δεκάδες θερμόαιμους νεαρούς, τους δίνουμε πυραύλους εδάφους-εδάφους και τους αμολάμε σε μια κλειστή πίστα με υποσχέσεις δόξας και χρήματος για τον ταχύτερο. Κάποιος θα μπορούσε να το περιγράψει ως «ανοίγουμε το κουτί της Πανδώρας».

Η ουσία είναι πως ακόμη και ο πιο εχέφρων αναβάτης, όταν βρεθεί να κοπανιέται σε απόσταση εκατοστών με άλλους μέσα στην πίστα καβάλα σε θηρία των 250 ίππων, μοιραία θα έρθει αντιμέτωπος με τους αδένες εκείνους που προσπαθούν να υπονομεύσουν την αυτοσυγκράτησή του εκτοξεύοντας διαρκώς φρέσκιες ποσότητες αδρεναλίνης και τεστοστερόνης.

Η πρόσφατη ιστορία με τον Romano Fenati και την απαράδεκτη κίνησή του να πιέσει το μπροστινό φρένο του Stefano Manzi την ώρα που πήγαιναν δίπλα-δίπλα με ταχύτητες της τάξης των 220 km/h σόκαρε το ευρύτερο κοινό, αλλά όσοι παρακολουθούν χρόνια αγώνες μοτοσυκλέτας σίγουρα δεν έπεσαν από τα σύννεφα.

Τα βρώμικα παιχνίδια μεταξύ αντιπάλων είναι μέσα στο πρόγραμμα, καθώς “εδώ είναι αγώνες μοτοσυκλέτας, όχι κλασική μουσική”, όπως δήλωνε κάποτε ο μεγάλος Max Biaggi.

Βέβαια, από το άκομψο προσπέρασμα ως το να προσπαθείς να σαμποτάρεις αντιαθλητικά τον αντίπαλό σου υπάρχει ένα μεγάλο κενό. Η «σκληρή αγάπη» προς τον αντίπαλο δεν είναι ούτε καινοφανές συμβάν, ούτε ίδιον μόνο των χειρότερων χαρακτήρων. Όπως επίσης δεν είναι όλα τα βρώμικα κόλπα τόσο τρανταχτά, όπως αυτό του Fenati.

Ακούστε λ.χ. τον τεράστιο Mick Doohan να μας εξηγεί πώς γίνεται σωστά η δουλειά:

“Δε θα ‘λεγα πως έχω ρίξει κόσμο εκτός πίστας, ας πούμε πως τους ‘σήκωσα’ εκτός πίστας. Όπως όταν κάποιος νομίζει πως θα σε περάσει από την εξωτερική. Απλά σηκώνεις λίγο τη μοτοσυκλέτα και αλλάζεις τη γραμμή σου. Έχει ήδη εμπλακεί, οπότε δε μένει παρά ένας μέρος να πάει, συνήθως εκτός πίστας.

“Του κάνεις ένα ωραίο προσπέρασμα και μετά αυτός πάει να απαντήσει από άλλη γωνία. Οπότε, γεια σου ηλίθιε, για δοκίμασε τώρα αυτό! Και το επόμενο λεπτό είναι έξω από την άσφαλτο.

“Είναι, νομίζω, ένας ωραίος τρόπος να προσγειώνεις τους τσαμπουκαλήδες (cocky) αναβάτες ξανά στη γη. Και μετά έρχονται και σε κατηγορούν για βρώμικη οδήγηση…”

Η αλήθεια είναι πως τις περισσότερες φορές αυτό που απ’ έξω μοιάζει με μια επιθετική κίνηση στα όρια του αντιαθλητικού μπορεί απλά να είναι ένα αγωνιστικό συμβάν. Την αλήθεια τελικά τη γνωρίζουν μόνο οι εμπλεκόμενοι.

Ή, όπως λέει ο Cal Crutchlow, “μερικοί αναβάτες κάνουν φασαρία επειδή ενοχλήθηκαν που έχασαν, είναι τόσο απλό”.

Παλιότερα, αυτά τα ζητήματα αντιμετωπίζονταν πιο “πρακτικά”, όπως μας υπενθυμίζει ο ένας και μοναδικός King Kenny Roberts:

“Τότε αν είχαμε διαφορές ο ένας με τον άλλο, τις λύναμε το βράδυ πίσω από το μπαρ. Και μετά πίναμε μπύρες παρέα…”

Σήμερα ο καθώς πρέπει κόσμος των MotoGP έχει επιτροπές και ειδικούς και παίρνει πολύ στα σοβαρά τέτοια φαινόμενα – ή ο,τιδήποτε εν γένει απειλεί την έξωθεν πεντακάθαρη εικόνα των Grand Prix.

Το να απαριθμήσουμε περιπτώσεις επικίνδυνων ή υπερ-αισιόδοξων προσπεράσεων δεν έχει και πολύ νόημα. Κάμποσες τέτοιες γίνονται σχεδόν σε κάθε αγώνα και δε θα μας έφτανε το Internet να τις παρουσιάσουμε όλες.

Παρόλα αυτά, είναι μερικές περιπτώσεις που ξεχωρίζουν στη σύγχρονη ιστορία των Grand Prix. Ας θυμηθούμε μερικές από τις πιο κραυγαλέες.

Romano Fenati

Για τον Fenati, το τελευταίο αυτό συμβάν δεν ήταν μεμονωμένο. Ο ίδιος είχε κάνει ανάλογη κίνηση και πριν τρία χρόνια, όταν έτρεχε στη Moto3.

Τότε θύμα του ήταν ο Niklas Ajo στο GP της Αργεντινής το 2015, όταν στο warm up τον κλώτσησε και μετά του έκλεισε το kill switch στη μοτοσυκλέτα του. Ο Ιταλός είχε τιμωρηθεί τότε με εκκίνηση τελευταίος στον αγώνα.

Αργότερα, ο Fenati είχε απολυθεί κακήν-κακώς από την ομάδα SKY / VR46 λόγω της κακής του συμπεριφοράς προς τα μέλη της ομάδας του. Δε μάθαμε ποτέ τι ακριβώς είχε κάνει, αλλά για εκδιωχθεί ένας τόσο νέος και ταλαντούχος αναβάτης, μάλλον είχε κάνει αρκετά για να μην τον σηκώνει άλλο το κλίμα στο γκαράζ της ομάδας του.

Loris Capirossi

Είμαστε στο 1998, τελευταίος αγώνας της χρονιάς στα GP250. Ο Capirossi προηγείται του Tetsuya Harada με 4 βαθμούς στη βαθμολογία, μα στον αγώνα ο Ιάπωνας είναι μπροστά του στη δεύτερη θέση, ενώ ο Valentino Rossi έχει φύγει πρώτος (στην πρώτη του χρονιά στα 250).

Αν τερματίσουν έτσι ο τίτλος θα πάει στον Harada και τότε, στον τελευταίο γύρο, ο Capirossi δοκιμάζει κάτι που μοιάζει με απονενοημένο πέρασμα από την εσωτερική. Δεν τον παίρνει, δεν αφήνει καθόλου περιθώριο στον αντίπαλό του και βρίσκονται και οι δύο εκτός.

Ο Capirossi παίρνει τον τίτλο, μετά τιμωρείται, αλλά αργότερα η ποινή ακυρώνεται και ο Ιταλός χρίζεται Παγκόσμιος Πρωταθλητής.

Πολλοί τον κατηγόρησαν πως το έκανε επίτηδες για να μηδενιστούν και οι δύο, ο ίδιος φυσικά το αρνείται, αλλά δεν είναι λίγοι αυτοί που ουδέποτε τον πίστεψαν.

Max Biaggi

Η τρικυμιώδης σχέση του Εκατόνταρχου Μαξ με τον Valentino Rossi είναι αναλυτικά καταγεγραμμένη και με πολλά επεισόδια, μα ίσως το πιο γνωστό συνέβη στη Suzuka και το Ιαπωνικό GP των 500 δίχρονων κυβικών.

Ο Rossi με το Honda NSR500 οδεύει για τον πρώτο του τίτλο στη μεγάλη κατηγορία. Ο Biaggi με Yamaha YZR500 είναι το αντίπαλο δέος και όταν ο Rossi προσπαθεί να του βγει στο πλάι για να τον περάσει στην ευθεία της πίστας, ο πρώτος βγάζει αγκώνα και στέλνει τον Γιατρό στα χώματα.

Ο Rossi έμεινε όρθιος και στον αμέσως επόμενο γύρο τον περνάει βγάζοντας κωλοδάχτυλο, για να πάει ως τη νίκη.

Ήταν η αρχή μιας πολεμικής σχέσης μεταξύ των δύο. Ο Biaggi δεν είχε τιμωρηθεί για την κίνηση αυτή.

Valentino Rossi

Ίσως ο δημοφιλέστερος αναβάτης όλων των εποχών και ενδεχομένως και ο μεγαλύτερος που έχει εμφανιστεί ως τώρα, μα σε καμιά περίπτωση δεν είναι άγγελος.

Το επόμενο επεισόδιο στην προσωπική διαμάχη του Valentino με τον Biaggi δεν παίχτηκε μέσα στην πίστα, αλλά στη σκάλα που οδηγούσε προς το βάθρο του Καταλανικού GP του 2001, λίγο μόλις καιρό μετά το περίφημο συμβάν της Suzuka.

Κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες οι δυο τους φέρονται να έχουν πλακωθεί στις μπουνιές, ο Biaggi λίγο μετά είναι στο βάθρο με κοκκινίλες και μια αμυχή στο πρόσωπο, για να απαντήσει στους δημοσιογράφους πως τον τσίμπησε ένα κουνούπι.

Η εκδοχή του Rossi είναι λίγο διαφορετική: “είμαστε στη σκάλα, στριμωγμένοι και κάνει πολλή ζέστη. Ο Biaggi πηδά πάνω στον μάνατζέρ του κι εγώ του λέω ‘τι κάνεις ρε ηλίθιε;’ Μετά θυμάμαι πως ένας σεκιουριτάς με άρπαξε από πίσω και ένας άλλος εξαφάνισε τον Max.”

Για την ιστορία, το συμβάν σκουπίστηκε κάτω από το χαλί και η Dorna ανάγκασε τους δύο αναβάτες να δώσουν τα χέρια ενώπιον των καμερών. Έκτοτε τα μεταξύ τους επεισόδια είτε δεν ξανασυνέβησαν, ή δεν τα μάθαμε ποτέ. Η αγάπη πάντως δεν ήρθε ποτέ και οι μεταξύ τους μάχες στις πίστες ήταν πάντα ανελέητες – ποτέ όμως ξανά εκτός ορίων.

Χρειάστηκαν κάμποσα χρόνια για να ξαναδούμε τον Rossi μπλεγμένο σε μια υπόθεση αντιαθλητικής συμπεριφοράς και αυτή τη φορά ο «εχθρός» ήταν Ισπανός και άκουγε στο όνομα Marc Marquez.

Είμαστε στο 2015, ο Rossi προηγείται ολόκληρη τη χρονιά ενώ ο Lorenzo τον κυνηγά, όμως για τον Ιταλό το πρόβλημα είναι ο Marquez, ο οποίος θεωρεί πως βοηθά τον συμπατριώτη του να του κλέψει τον τίτλο.

Το αποκορύφωμα της μεταξύ τους αντιπαλότητας έρχεται στη Sepang, όπου ο Rossi περιμένει τον Marquez στην πίστα, τον βγάζει επιδεικτικά εκτός γραμμής και μετά βλέπουμε τον Ισπανό να πέφτει ενώ το πόδι του Ιταλού μοιάζει σηκωμένο. Γράφτηκαν μυριάδες αναλύσεις για το τι παίχτηκε, αν ήταν κλωτσιά ή όχι, αν ο Marquez όντως έπαιζε βρώμικο παιχνίδι ή αν ο Rossi έψαχνε δικαιολογία για έναν τίτλο που έμοιαζε χαμένος από τον λυσσασμένο Lorenzo.

Η ιστορία αναγράφει μια ποινή στον Rossi που ξεκίνησε τελευταίος στον επόμενο (και τελευταίο) αγώνα της χρονιάς, χάνοντας την ευκαιρία να παλέψει με τον Lorenzo που κατέκτησε το πρωτάθλημα για τελευταία φορά με τη Yamaha πριν μετακινηθεί στη Ducati.

Την αλήθεια μάλλον δε θα τη μάθουμε ποτέ, πάντως εκείνη τη μέρα στη Μαλαισία η γυαλιστερή πανοπλία του Rossi απέκτησε μια ευδιάκριτη μουτζούρα, ασχέτως αν είχε δίκιο στους ισχυρισμούς του ή όχι.

Marc Marquez

MotoGP, Laguna Seca, 2013. Ο μικρός θαυματοποιός που ακούει στο όνομα Marc Marquez έχει μόλις αρχίσει να θαμπώνει τον κόσμο των MotoGP με το αστείρευτο και μοναδικό του ταλέντο, ενώ είναι προφανές ήδη από νωρίς πως ο Valentino Rossi είναι κάτι παραπάνω από μια αφίσα πάνω από το παλιό του παιδικό κρεββάτι∙ είναι πια ο στόχος του.

Φτάνοντας στη Laguna Seca, όλοι θυμούνται την προ πενταετίας μάχη του Rossi με τον Casey Stoner και την περίφημη κίνηση του Ιταλού στη Corkscrew για να παραμείνει πρώτος.

Ο Marquez έχει αρχίσει ήδη από την Πέμπτη προ του αγώνα να φωτογραφίζεται με σκουτεράκια και ποδήλατα πάνω στην άμμο στο εσωτερικό της περίφημης κατηφορικής στροφής, λες και έχει αποφασίσει ότι η αγωνιστική του γραμμή περνά ντε και καλά από κει.

Στον αγώνα ο Marquez είναι εμφανέστατα πιο γρήγορος από τον Rossi, αλλά σε κάποια μορφή συμπαντικής σύμπτωσης (ή καλοσχεδιασμένης στρατηγικής, όπως το δει κανείς), βρίσκεται να προσπερνά τον Ιταλό ακριβώς σε αυτό το σημείο – εννοείται μόνο από χώμα.

Μόνο που εδώ δεν υπήρχε η ανάγκη να το κάνει, όπως είχε συμβεί στην αρχική κίνηση του Rossi (ο οποίος τότε παραλίγο να γίνει ήχος και φως), αλλά περισσότερο έμοιαζε με μια κίνηση ψυχολογικού πολέμου στη σκακιέρα που από τη μια κάθονται οι εννιά τίτλοι και από την άλλη ο νέος δελφίνος που θα αποκαθηλώσει το είδωλο.

Πίσω από τα πλατειά χαμόγελα και τις δημοφιλείς βιτρίνες των δύο σπουδαίων πρωταθλητών, κρύβονται δύο ανήμερα θηρία – απαραίτητο χαρακτηριστικό για να κατακτήσει κανείς τον κόσμο, όπως φαίνεται.

Casey Stoner

Σπουδαίος πρωταθλητής και εν γένει ήρεμος άνθρωπος ο Stoner, ωστόσο το παλμαρέ του μετράει κι ένα πρόστιμο για μπουνίδια. Μέσα στην πίστα. Εν κινήσει.

Είμαστε στο Γαλλικό GP του 2011 στο Le Mans, κατά τη διάρκεια των χρονομετρημένων δοκιμαστικών. Ο Stoner βρίσκεται σε γρήγορο γύρο, όταν στην έξοδο μιας στροφής βλέπει μπροστά του τον Randy de Puniet χαλαρό να τσουλάει αμέριμνος δίπλα στον Alvaro Bautista. Αμφότεροι είναι πάνω στην αγωνιστική γραμμή.

Ο de Puniet κάνει δεξιά για να ανοίξει χώρο μόλις αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει, αλλά ο Stoner είχε ήδη πάρει γραμμή να περάσει τον Γάλλο από δεξιά. Το αποτέλεσμα ήταν να χαλάσει ο γύρος του Αυστραλού που, έξαλλος πλέον, πήγε δίπλα στον de Puniet και έριξε μια μπουνιά στον ώμο. Ακολούθησαν διάφορες κοσμιότατες εκφράσεις και χειρονομίες μεταξύ των δύο, ενώ αργότερα ο Stoner πλήρωσε κι ένα πρόστιμο €5,000 για την πράξη του.

Fonsi Nieto

Ένας από τους (όχι και πολλούς) υποστηρικτές του Fenati ήταν απροσδόκητα ένας παλιός μας γνωστός, ο Toni Elias. Ο ίδιος είχε πέσει θύμα της ίδιας κίνησης από τον Fonsi Nieto στο μακρινό 2004, όταν και οι δυο τους έτρεχαν στα GP250.

Στο GP της Νότιας Αφρικής ο Nieto προσπάθησε να περάσει τον Elias πιέζοντάς του το μπροστινό του φρένο και ο Ισπανός μας περιγράφει τι είχε συμβεί:

“Παρατήρησα πως ξαφνικά ο μπροστινός μου τροχός μπλόκαρε και έχασε πρόσφυση, μα ευτυχώς η αδράνεια έκανε τη μοτοσυκλέτα να ξαναϊσιώσει. Εκείνη τη στιγμή ήθελα να τον σκοτώσω, έγινα έξαλλος, αλλά να που τώρα είμαστε ακόμα φίλοι.

“Ο Romano είναι μικρός και πρέπει να μάθει. Έχει σαφές πρόβλημα αυτοελέγχου, αλλά μπορεί να βοηθηθεί. Όλοι έχουμε περάσει κάποια στιγμή από έναν ψυχολόγο για να μας βοηθήσει να ελέγξουμε τις ορμές μας μέσα στην πίστα, συμβαίνουν αυτά.

“Αυτό που έκανε είναι αδικαιολόγητο, επικίνδυνο και ανεπίτρεπτο, γι’ αυτό και τιμωρήθηκε με δύο αγώνες. Τέλος. Το να καταστρέφεις την καριέρα κάποιου και να σπας συμβόλαια μου μοιάζει παράταιρο.”

Για την ιστορία, ο Nieto τότε δεν είχε λάβει καμιά τιμωρία.

Marco Simoncelli

Ο SuperSic βρισκόταν συχνά-πυκνά στο μάτι του κυκλώνα για την παράτολμή οδήγησή του, κυρίως γιατί πολλές φορές τον διέκρινε αυτό το ιερό πάθος του “κερδίζω ή πέφτω”, ωστόσο σπανιότατα θα τον κατηγορούσε κανείς για αντιαθλητικές κινήσεις.

Παράτολμες, απερίσκεπτες, υπεραισιόξοδες ναι, αλλά κακόβουλες και ανήθικες δε θα τις λέγαμε.

Μια από τις φορές που κατηγορήθηκε ότι επίτηδες έριξε αντίπαλό του ήταν τη χρονιά που κατέκτησε τα GP250. Καθ’ οδόν προς την κορυφή, η πρώτη του νίκη στην κατηγορία ήρθε στο Mugello, αλλά όλοι θυμούνται τη σύγκρουσή του με τον Hector Barbera και όχι τη νίκη αυτή καθαυτή.

Οι δυο τους μάχονταν για τη νίκη σε όλον τον αγώνα και πλέον στον τελευταίο γύρο ο Simoncelli προηγείται ενώ ο Barbera ψάχνει το slipstream. Βγαίνοντας αριστερά για να περάσει, ο Ιταλός κάνει κι αυτός λίγο αριστερά, η μανέτα του μπροστινού φρένου του Barbera πιέζεται πάνω στο πόδι του Simoncelli και η θεαματική τούμπα δίνει τη νίκη στον Ιταλό και μια εφιαλτική ανάμνηση στον Ισπανό – ευτυχώς χωρίς σπασμένα κόκκαλα.

Ο Simoncelli κατηγορήθηκε από πολλούς για δόλο χωρίς να τιμωρηθεί γι’ αυτό καθώς, μάλλον σωστά, το συμβάν θεωρήθηκε “αγωνιστικό”.

Φωτογραφίες