Η φετινή σεζόν ολοκληρώθηκε για τον Alex Rins με ένα μοτίβο για το οποίο ο Ισπανός σίγουρα δεν θα είναι υπερήφανος: με πτώση.
Ο 25χρονος έκανε καλή αρχή στον αγώνα της Valencia και μαζί με τον ομόσταυλό του, τον Joan Mir, ήταν οι μόνοι που έδειχναν ικανοί να αντιμετωπίσουν τις Ducati.
Και μετά ήρθε αυτό που – δυστυχώς για τον ίδιο – έχει αρχίσει να τον χαρακτηρίζει όχι μόνο φέτος, αλλά και τα προηγούμενα χρόνια: το λάθος και η πτώση.
Αυτό το «συνήθειο» του Ισπανού όλο και αποδυναμώνει τη θέση του στην ομάδα της Suzuki και είναι κάτι που επειγόντως θα πρέπει να αντιμετωπίσει στη συνέχεια.
«Ήταν πολύ απογοητευτικό… η στρατηγική μου ήταν να περιμένω μέχρι να φθαρούν τα ελαστικά και μετά να επιτεθώ».
«Άλλαξα όμως λίγο τη γραμμή μου στην 6η στροφή και έχασα τελείως το μπροστινό μέρος. Κρίμα… τώρα πρέπει να σκεφτούμε την επόμενη σεζόν», ήταν μερικά από τα λόγια του Rins.
Αυτή τη νέα σεζόν την περιμένουν πώς και πώς τόσο ο Alex, όσο και ο Joan Mir. Άλλωστε δεν αποτελεί μυστικό ότι η Suzuki έχασε τη φετινή μάχη από τους αντιπάλους της, επειδή έμεινε στάσιμη σε ό,τι αφορά στην εξέλιξη.
Εν μέρει αυτό συνέβη λόγω της απουσίας του Davide Brivio (με τις πρόσφατες φήμες για επιστροφή του να έχουν καταλαγιάσει για την ώρα), αλλά εν μέρει και λόγω της πανδημίας που «χτύπησε» αρκετά το εργοστάσιο στην Ιαπωνία.
Για τον Rins πάντως, αυτό το μειονέκτημα της GSX-RR είναι που τον αναγκάζει να οδηγεί πιο επιθετικά τη μοτοσυκλέτα και ως εκ τούτου να έρχονται και οι πτώσεις.
«Αν καταφέρουμε και λίγο βελτιώσουμε τη μοτοσυκλέτα, τότε θα οδηγώ και καλύτερα», πρόσθεσε ο Alex Rins.
«Τώρα οδηγούμε στο όριο και γι’ αυτό έρχονται τα λάθη και οι πτώσεις. Επομένως αυτό θα αλλάξει αν τη βελτιώσουμε».
Το κακό για τον Alex Rins είναι πως τα λεγόμενά του δεν «υποστηρίζονται» από την άλλη μεριά του γκαράζ.
Ο Joan Mir με την άλλη GSX-RR δεν είχε σαφώς τη χρονιά που θα ήθελε, όμως ήταν τρίτος στο πρωτάθλημα και είχε μόλις δύο πτώσεις σε αγώνες όλη τη χρονιά, μαζί με έξι βάθρα.
Αντίθετα ο Alex Rins είχε μόλις ένα βάθρο και έξι πτώσεις, κάτι το οποίο σε κάνει να αναρωτιέσαι για τα όρια της υπομονής στο εργοστάσιο για τον οδηγό τους.
Το πρόβλημα για τον Rins δείχνει να ξεπερνά τα στενά όρια μιας δύσκολης στην οδήγηση μοτοσυκλέτας. Δείχνει να έχει άλλες προεκτάσεις, ίσως αυτοσυγκέντρωσης, αυτοπεποίθησης ή κινήτρου.
Κι είναι κάτι που θα πρέπει ο ίδιος να αντιμετωπίσει. Άλλωστε τίποτα δεν κρατά για πάντα. Ούτε ο χρόνος παραμονής του στη Suzuki.
Το συμβόλαιό του λήγει το 2022 και η Suzuki έχει παράδοση να φέρνει νεαρά ταλέντα από την Moto2. Κι εκεί υπάρχουν δυνατά ονόματα, ικανά να πάρουν τη θέση του Ισπανού.
Πιλότοι όπως ο Celestino Vietti, ο Tony Arbolino ή ο Aron Canet, είναι έτοιμοι ή θα είναι έτοιμοι για το επόμενο βήμα το 2023 και η Suzuki παρακολουθεί με ενδιαφέρον.
Για την ώρα, το μόνο που ίσως διαφυλάξει τη θέση του Rins στην ομάδα είναι ο… ομόσταυλός του!
Αν η Suzuki δεν καταφέρει ούτε το 2022 να του δώσει μια μοτοσυκλέτα ώστε να διεκδικήσει επί ίσοις όροις το πρωτάθλημα, τότε ο Mir ενδεχομένως να αποφασίσει να φύγει.
Και τότε η Suzuki είναι πιθανό να διατηρήσει την τακτική του ενός έμπειρου πιλότου πλάι σε έναν rookie και κάπως έτσι ο Rins να κρατήσει το εργοστασιακό του συμβόλαιο.
