Οι συνομιλίες ανάμεσα σε Petronas Yamaha και Andrea Dovizioso δεν είναι κάτι καινούργιο σαν είδηση.

Υπάρχει μάλιστα πιθανότητα να δούμε τον έμπειρο Ιταλό να παίρνει θέση και πάλι στο grid ακόμα και από φέτος.

Αυτό που ίσως πολλοί δεν ξέρουν, είναι το γεγονός ότι η Yamaha είναι η δεύτερη φορά που «σώζει» τρόπον τινά την αγωνιστική καριέρα του Andrea Dovizioso.

Το 2009 ο Andrea Dovizioso έβαλε την υπογραφή του σε ένα συμβόλαιο που θα τον έφερνε στην ομάδα της Honda, ομόσταυλο με τον Dani Pedrosa.

Το ξεκίνημά του με την ομάδα ήταν πολύ καλό, έχοντας καταφέρει να πάρει μια εντυπωσιακή νίκη στο βρεγμένο Donington Park.

Την επόμενη σεζόν οι καλές εμφανίσεις συνεχίστηκαν για τον Ιταλό, ο οποίος αποτελούσε συνεχή απειλή για το βάθρο, τερματίζοντας τελικά στην 5^η θέση της βαθμολογίας.

Ωστόσο η Honda ήταν σε δύσκολη θέση. Είχε ήδη επεκτείνει το συμβόλαιο του Dovi για το 2011, αλλά μετά συνειδητοποίησε ότι ο μεγάλος Casey Stoner ήταν διαθέσιμος στην αγορά.

Με γνώμονα το πρωτάθλημα (το οποίο είχε να πάρει η Honda από το 2006 με τον αείμνηστο Nicky Hayden) κινήθηκε για τον Αυστραλό.

Τον έφερε στην ομάδα και από τη στιγμή που ο Dani Pedrosa έχαιρε της εκτίμησης όλων, ήταν ο Dovi αυτός που… περίσσευε.

Η Honda προσπάθησε να τον αφήσει ελεύθερο, ωστόσο ο Ιταλός – μέσω των δικηγόρων του – ενημέρωσε ότι ήταν στις προθέσεις του να τιμήσει το συμβόλαιο που είχε με την ομάδα.

Με την Honda να μην είναι διατεθειμένη να πληρώσει τη μεγάλη ρήτρα αποδέσμευσης, η μόνη λύση ήταν να κατεβάσει στο πρωτάθλημα τρεις μοτοσυκλέτες.

Κάτι που τότε μπορούσε να γίνει, αλλά βάσει κανονισμών απαγορεύεται πλέον.

Ο Andrea Dovizioso αν και «ξένο σώμα» στην ομάδα, κατάφερε να τα πάει πολύ καλά στο πρωτάθλημα του 2011, τερματίζοντας πίσω μόνο από τον πρωταθλητή Stoner και τον Jorge Lorenzo.

Είχε κερδίσει την 3^η θέση από τον Dani Pedrosa για εννιά βαθμούς, χωρίς να πάρει έστω μια νίκη στο πρωτάθλημα, ενώ ο Ισπανός είχε τρεις.

Ούτε όμως αυτό ήταν αρκετό για να τον κρατήσει στην ομάδα το 2012. Χωρίς συμβόλαιο πια, έπρεπε να βρει καινούργια στέγη και κάπου εκεί ήρθε στο προσκήνιο η Tech3 του Herve Poncharal.

Λύση ανάγκης έλεγαν αρκετοί τότε, καθώς ο Dovi υπέγραφε το νέο του συμβόλαιο και θα ήταν ομόσταυλος με τον Cal Crutchlow.

Η ομάδα της Tech3 είχε δυνατά ονόματα στο γκαράζ της τα προηγούμενα χρόνια, πιλότους όπως ο Colin Edwards, ο James Toseland ή ο Ben Spies. Ωστόσο τα αποτελέσματα ήταν πενιχρά: μόλις 4 βάθρα σε 4 χρόνια.

Αυτό το τελευταίο έχει τη σημασία του, για να καταλάβει κανείς πόσο εντυπωσιακός ήταν ο Andrea Dovizioso το 2012 με την Tech3.

Ο χρόνος προσαρμογής του στην Yamaha δεν ήταν μεγάλος και από τότε άρχισε να φέρνει το ένα καλό αποτέλεσμα μετά το άλλο.

Πήρε το πρώτο του βάθρο στην Καταλονία (3^ος) και στη συνέχεια, στους επόμενους έξι αγώνες είχε άλλες τέσσερεις τρίτες θέσεις, ενώ μέχρι το τέλος της σεζόν – με εξαίρεση τον όχι καλό αγώνα που έκανε στη Μαλαισία – ήταν πάντα μέσα στους κορυφαίους 4 πιλότους κάθε αγώνα.

Μπορεί για μία ακόμη σεζόν να μην κατάφερε να ανέβει στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου, ωστόσο η σταθερότητά του τον ανέβασε στην 4^η θέση της βαθμολογίας.

Ήταν τέτοιος ο αντίκτυπος της χρονιάς που είχε κάνει ο Dovi ως δορυφορικός πλέον οδηγός, που αμέσως του προτάθηκε το 2013 ένα εργοστασιακό συμβόλαιο με την ομάδα της Ducati.

Χρειάστηκε καιρός (κι ένας Gigi Dall’Igna από την Aprilia) για να ορθοποδήσει το ιταλικό εργοστάσιο και όλα εκείνα τα δύσκολα χρόνια ο Andrea Dovizioso ήταν εκεί.

Ανταμείφθηκε στη συνέχεια, όταν πια η Desmosedici ήταν έτοιμη για νίκες και επί τρία συνεχόμενα χρόνια ο μόνος που στέρησε την ευκαιρία να πάρει ένα τίτλο ο Dovi, ήταν το «φαινόμενο» Marquez.

Τρεις φορές το προσπάθησε, το 2017, το 2018 και το 2019. Τρία χρόνια ήταν ο μεγαλύτερος αντίπαλος του Marquez, αλλά και τις τρεις χρονιές η ιδιοφυία του Ισπανού επικράτησε.

Ο Dovi χρειάστηκε να περιμένει εφτά ολόκληρα χρόνια από την πρώτη του νίκη στο Donington Park, μέχρι την επόμενη στην Μαλαισία το 2016.

Για την τρίτη φορά που γεύτηκε τη χαρά της νίκης δεν χρειάστηκε να περιμένει παρά μόνο λίγους μήνες: Mugello 2017. Και κάτι λιγότερο από μια εβδομάδα, για να πάρει την 4^η του νίκη στη μεγάλη κατηγορία (Βαρκελώνη).

Από εκεί και πέρα οι νίκες έρχονταν με περισσή ευκολία για τον Ιταλό, ο οποίος μέχρι να φύγει από την Ducati είχε καταφέρει να φτάσει τον αριθμό των επιτυχιών του στις 15.

Το διαζύγιο με τους κόκκινους δεν ήταν ιδανικό, αλλά γι’ αυτό αξίζει να ασχοληθούμε κάποια άλλη στιγμή.

Το ζητούμενο για τον Ιταλό είναι ότι για μία ακόμη φορά, η Yamaha είναι αυτή που μπορεί να τον βγάλει από την «αφάνεια».

Σαφώς και δεν είναι η ίδια μοτοσυκλέτα που είχε στα χέρια του το 2012, όπως και ο Dovi δεν είναι ο ίδιος οδηγός πλέον.

Όμως αν όντως του δοθεί η ευκαιρία να οδηγήσει (και να προσαρμοστεί) από φέτος την Μ1, είμαστε βέβαιοι ότι από την αρχή του 2022 αρκετοί θα είναι αυτοί που θα κοιτάζουν με ανησυχία προς το γκαράζ της SRT.

Και ναι, ο Andrea Dovizioso μπορεί να θεωρείται πια μεγάλος στα 36 του χρόνια, όμως ο Valentino Rossi μας έδειξε ότι ένας ικανός πιλότος μπορεί να συνεχίσει να είναι δυνατός και σε «προχωρημένη» ηλικία.

Και ο Andrea Dovizioso δεν χωρά αμφιβολία ότι είναι ικανός…