Υπάρχουν αγώνες με εκπληκτικές μάχες, Grand Prix με πάνω από 100 προσπεράσεις σε 40-45 λεπτά και Γύροι του παγκοσμίου πρωταθλήματος όπου σε κρατούν με κομμένη την ανάσα μέχρι το τέλος.
Και υπάρχει και ο χτεσινός αγώνας στην Αυστρία. Ένας από τους πιο τρελούς αγώνες στην ιστορία του MotoGP. Ένας αγώνας που ακόμα και η πλούσια ελληνική γλώσσα αδυνατεί – σε λίγες λέξεις – να αποτυπώσει το τι είδαμε.
Η απειλή της βροχής, όπως και το προηγούμενο Σ/Κ στην Αυστρία, υπήρχε από το πρωί της Κυριακής. Σε αντίθεση όμως με ό,τι έγινε πριν από εφτά ημέρες, η βροχή ήρθε στον 11ο αγώνα.
Και μας χάρισε αλησμόνητες στιγμές! Στην πραγματικότητα υπήρχαν ψιχάλες βροχής από το ξεκίνημα του αγώνα. Απλά στο τέλος είχαμε κανονική, δυνατή, βροχή.
«Από την αρχή ψιχάλιζε και σε αυτές τις συνθήκες δεν είναι εύκολο να δώσεις ρυθμό», έλεγε ο Bagnaia, που θα ήταν ο μεγάλος νικητής, αν δεν υπήρχε ο φοβερός Binder στην πίστα.
Παρά τις ψιχάλες, είχαμε μπροστά στα μάτια μας ένα πανέμορφο θέαμα, με τους Bagnaia, Marc Marquez και Fabio Quartararo να ξεχωρίζουν και να μάχονται για τη νίκη.
Ειδικά ο Marc έκανε ίσως τις πιο επιθετικές κινήσεις που τον έχουμε δει να κάνει από την επιστροφή του στις πίστες.
Οι τρεις τους έδειχναν ένα επίπεδο πάνω από τους άλλους, μέχρι που η βροχή δυνάμωσε και τα δεδομένα άλλαξαν.
«Πέρασα τον Quartararo και μετά είπα από μέσα μου ότι θα πρέπει να προλάβω και τον Pecco και τον έφτασα», έλεγε μετά τον αγώνα ο Marc Marquez.
«Κάπου εκεί είχα καταλάβει ότι θα έκανα μια πάρα πολύ καλή εμφάνιση και ήταν αρκετά μεγάλη έκπληξη για τη μοτοσυκλέτα. Μετά όμως ήρθε η βροχή και όλα άλλαξαν».
Η δυνατή βροχή οδήγησε αρκετούς από τους πιλότους του MotoGP να μπαίνουν στα pits για να αλλάξουν μοτοσυκλέτα. Αξίζει να πούμε ότι το δικαίωμα αυτό τους είχε δοθεί από την αρχή του αγώνα (που είχε κηρυχτεί στεγνός) με τις λευκές σημαίες να κυματίζουν στην πίστα.
Ο Jack Miller, που είχε χάσει επαφή με τους μπροστά και ο Alex Rins, ήταν οι δύο πρώτοι που πήγαν να πάρουν τη «βρόχινη» μοτοσυκλέτα τους. Όμως το έκαναν πιο νωρίς απ’ ότι έπρεπε.
«Δεν το είχα προγραμματίσει… απλά δεν ήμουν σε καλή κατάσταση στην πίστα. Δεν είχα πρόσφυση και με περνούσαν από παντού, από δεξιά, από αριστερά, από τη μέση! Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν την προσευχή μου!» έλεγε ο πάντα απολαυστικός Αυστραλός.
«Εδώ ξέρουμε ότι όταν έρχεται η βροχή, το κάνει γρήγορα και με δύναμη. Βγήκα ένα γύρο νωρίτερα απ’ ότι έπρεπε, αλλιώς θα κέρδιζα έδαφος σε σχέση με τους άλλους».
Την ώρα που επέστρεφε στις τελευταίες θέσεις, μπροστά εξελίσσονταν χαοτικές καταστάσεις!
Το μπροστινό γκρουπ των τριών έγινε γκρουπ των έξι, αφού με την εμφάνιση της βροχής οι Martin, Mir και Binder πλησίασαν τους Marquez, Bagnaia και Quartararo.
Και η βροχή δυνάμωνε. Οπότε τι κάνεις; Έμεναν 4 γύροι πριν από το τέλος και η λογική έλεγε ότι έπρεπε να αλλάξεις μοτοσυκλέτα. Το συναίσθημα σε παρότρυνε να μείνεις.
«Ειλικρινά σκεφτόμουν να μείνω γιατί δεν ήθελε πολύ για να τελειώσει ο αγώνας», έλεγε ο Joan Mir. «Όμως μετά είδα τους αντιπάλους μου να μπαίνουν στα pits κι αποφάσισα να το κάνω κι εγώ. Ήταν εύκολη επιλογή». Όχι όμως και αυτή που θα οδηγούσε στη νίκη.
Κι αν για τον Mir λειτούργησε η «λογική της μάζας», δεν συνέβη το ίδιο για τον Brad Binder.
Ο Ν. Αφρικανός, χωρίς να έχει να χάσει τίποτα καθώς δεν μάχεται για το πρωτάθλημα, αποφάσισε να μείνει στην πίστα και να τα παίξει όλα για όλα για τη νίκη. Αυτό του έλεγε το ένστικτό του!
«Όταν είδα τους άλλους μπροστά να μπαίνουν στα pits, ήξερα ότι ήταν η ευκαιρία μου να πάρω ένα μεγάλο ρίσκο. Αποφάσισα λοιπόν να συνεχίσω και για λίγο φάνηκε ότι ήταν η σωστή απόφαση γιατί ήμουν αρκετά γρήγορος στα δύο πρώτα κομμάτια, παρά τη βροχή».
Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, ο Brad Binder κατάφερε να χτίσει μια διαφορά πάνω από 10 δευτερόλεπτα από τους δύο που έδειχναν ικανοί να πάρουν ένα αναπάντεχο βάθρο: τον Aleix Espagargaro και τον Valentino Rossi!
Ήταν και αυτοί στους 9 συνολικά οδηγούς που έμειναν στην πίστα με τα σλικ ελαστικά.
«Όταν δυνάμωσε η βροχή πήρα αυτό το ρίσκο», έλεγε ο Aleix Espargaro. «Παρ’ όλα που δεν μ’ αρέσει καθόλου να οδηγώ με σλικ στο βρεγμένο. Ίσως είμαι αυτός που σιχαίνεται κάτι τέτοιο περισσότερο από τον καθένα! Όμως σήμερα κατάλαβα ότι μπορούσα να πάρω το ρίσκο».
Ένα λάθος του όμως τον άφησε αρκετά πίσω. «Έκανα λάθος στον τελευταίο γύρο. Φρέναρα στη μέση της ευθείας και μου κλείδωσαν και οι δύο τροχοί. Δοκίμασα τα πάντα, αλλά δεν ήταν αρκετό».
Την ίδια ώρα, μερικοί από τους οδηγούς που αποτελούσαν το μπροστινό γκρουπ, με τα βρόχινα ελαστικά πια, ανέβαζαν γρήγορα ρυθμό και πλησίαζαν μπροστά.
Στο γκρουπ αυτό ήταν ο Bagnaia, ο Martin αλλά και ο Marc Marquez, ο οποίος όμως δεν απέφυγε την πτώση.
«Είδα αρκετούς να με περνάνε με τα σλικ και για λίγο αμφέβαλα για την απόφασή μου», σχολίαζε ο Bagnaia μετά τον αγώνα.
«Όταν γυρίσαμε από τα pits, για τους δύο πρώτους γύρους γλιστρούσαμε ακόμα περισσότερο. Αλλά ήταν το ίδιο για όλους. Εγώ προσπαθούσα να ζεστάνω τα ελαστικά μου και στον τελευταίο γύρο νομίζω πέρασα 9 οδηγούς».
Ένα εντυπωσιακό θέαμα από τον Ιταλό. «Το διασκέδασα πολύ, αλλά ο Binder είχε ήδη ξεφύγει μπροστά».
Όντως,, αλλά ακόμα κι έτσι η νίκη μόνο σίγουρη δεν ήταν για τον Ν. Αφρικανό, ο οποίος οδηγούσε με σλικ λάστιχα και με «στεγνό» set-up τη βροχή! Το αποτέλεσμα; Δεν είχε φρένα… δεν είχε πρόσφυση!
«Κάποιος εκεί ψηλά με κράτησε όρθιο», θα έλεγε μετά το τέλος του αγώνα!
«Όταν ξεκίνησε ο τελευταίος γύρος, είδα ότι είχα διαφορά στα 9 δευτερόλεπτα. Πίστεψα ότι κάποιος με βρόχινα ίσως με προλάβαινε! Γι’ αυτό τα έδωσα όλα. Κι όταν λάστιχα και φρένα ήταν ζεστά, όλα ήταν οκ. Αλλά όταν κρύωναν… φίλε… μου φάνηκαν ατέλειωτοι αυτοί οι δύο τελευταίοι γύροι».
«Αρκετές φορές πίστεψα ότι όλα θα τελείωναν. Δεν μπορούσα να σταματήσω στην 3… δεν φρέναρα καθόλου, πίεζα το πίσω φρένο και όλο περίμενα να δω κάποιον να με περνάει».
«Όταν είδα την καρώ σημαία, το μόνο που ένοιωσα ήταν καθαρή ανακούφιση! Όμως την ίδια στιγμή δεν μπορούσα να πιστέψω ότι είχαμε κερδίσει!»
