Μέχρι και πριν από λίγο καιρό, η Yamaha έδειχνε ότι βάδιζε στο σωστό δρόμο.
Τα προβλήματα των περασμένων ετών με την πρόσφυση στον πίσω τροχό υπήρχαν, αλλά είχαν περιοριστεί.
Το εργοστασιακό της δίδυμο ήταν από τα πιο δυνατά – αν όχι το πιο δυνατό – στο πρωτάθλημα και είχε δύο εξαιρετικά ταλέντα στην άκρη. Για παν ενδεχόμενο.
Σιγά-σιγά όμως τα πράγματα μέσα στο γκαράζ της ομάδας άρχισαν να αλλάζουν, με τις διάφορες αποφάσεις να φέρνουν το αντίθετο του επιθυμητού αποτέλεσμα.
Το «πριν από λίγο καιρό» μας γυρίζει πίσω στο 2019, όταν η Yamaha είχε ως δίδυμο τον σούπερ-σταρ Valentino Rossi και τον Maverick Vinales. Την όλη προσπάθεια στήριζε ο νέος χορηγός, η Monster.
Οι δυο πιλότοι της ομάδας ήταν στην 3η και 4η θέση στη βαθμολογία του 2018 και έδειχναν ότι το 2019 θα μπορούσαν κάτι καλύτερο.
Την ίδια ώρα, η καινούργια δορυφορική της ομάδα είχε εξασφαλίσει μια πάρα πολύ σημαντική χορηγία: αυτή της βαθύπλουτης Petronas!
Αλλά και οι οδηγοί της αποδείχτηκαν «λίρα 100» για την Yamaha, τόσο ο Franco Morbidelli, όσο και ο Fabio Quartararo, έστω κι αν τον τελευταίο δεν τον πίστεψαν αρκετοί μετά την μέτρια παρουσία του σε Moto3 και Moto2.
Πάνω απ’ όλα όμως, η M1 της Yamaha θεωρούνταν από τις πιο ισορροπημένες και καλύτερες μοτοσυκλέτες του πρωταθλήματος.
Ναι, τα προβλήματα με την πρόσφυση στον πίσω τροχό υπήρχαν, όμως υπήρχε η αισιοδοξία στην ομάδα ότι θα επέστρεφαν για τα καλά στο δρόμο των επιτυχιών.
Δυόμιση χρόνια μετά, αυτό το τελευταίο – σε απόλυτη προσέγγιση – παραμένει αληθές, χάρη στην καταπληκτική δουλειά του Fabio Quartararo στο πρωτάθλημα.
Τι γίνεται με τους υπόλοιπους όμως; Σκέτη καταστροφή! Ο έτερος εργοστασιακός αναβάτης, ο Maverick Vinales, είναι υπό διωγμό ενώ η δορυφορική της ομάδα έχασε την Petronas ως χορηγό και ακόμα δεν έχει καταφέρει να βρει τους οδηγούς της για το 2022!
Ειδικά με την περίπτωση του Vinales ζούμε πρωτόγνωρα πράγματα στη μεγάλη κατηγορία, με την Yamaha να τον κατηγορεί ότι εσκεμμένα πήγε να σπάσει τον κινητήρα της Μ1 πριν από μία εβδομάδα.
Κανείς δεν περιμένει να δει τον Ισπανό και πάλι στο γκαράζ της ομάδας, με το πιο πιθανό να κληθεί ο Cal Crutchlow να τον αντικαταστήσει για το υπόλοιπο της σεζόν.
Περνώντας στην Sepang Racing Team, την Petronas SRT όπως συνηθίζαμε να τη γράφουμε, όχι μόνο μένει χωρίς χορηγό, όχι μόνο δεν θα έχει παρουσία στις Moto2/Moto3, αλλά θα έχει και δορυφορικές μόνο μοτοσυκλέτες στο γκαράζ.
Στη σύγχρονη εποχή που τα πάντα γίνονται στο «κυνήγι» των χιλιοστών του δευτερολέπτου, η Yamaha το να μένει με μόνο δύο εργοστασιακές μοτοσυκλέτες σε κάθε Γύρο, είναι οπωσδήποτε ένα πισωγύρισμα.
Οι συζητήσεις για την αποχώρηση της Petronas σαφώς και δεν ξεκίνησαν… χτες. Αυτό σημαίνει ότι ο αντίκτυπος αυτής της σημαντικής αποχώρησης υπάρχει εδώ και καιρό.
Αυτό μπορεί να εξηγήσει ως ένα βαθμό και το άλλο μεγάλο πρόβλημα της Yamaha: να βρει, σε συνεργασία με την SRT, δυνατούς αναβάτες.
Σε αντίθεση με άλλους κατασκευαστές, η Yamaha βασίζεται εν πολλοίς στα χρήματα των χορηγών της εκάστοτε δορυφορικής ομάδας. Μια απόφαση, μια τακτική καλύτερα, που δεν φαίνεται να αλλάζει.
Κι αυτό δημιουργεί μεγάλο πρόβλημα τώρα, που «οι τσέπες» της Petronas φεύγουν από το MotoGP.
Γι’ αυτό και η λύση του Darryn Binder από την Moto3 φαίνεται τόσο ελκυστική, ή αυτή του Iker Lecuona που αποτελεί παρελθόν από την KTM. Πιλότοι με πολύ μικρές απαιτήσεις σε χρήματα για μισθό.
Εδώ που έχει φτάσει, η Yamaha θα πρέπει να δώσει «γη και ύδωρ» στον Fabio Quartararo για να συνεχίσει την πορεία του ντυμένος στα μπλε. Αυτό σημαίνει όμως, όπως και στην περίπτωση της Honda, ότι η επιτυχία της εξαρτάται από έναν οδηγό και μόνο.
Ειδικά στην περίπτωση που δεν της βγει και η περίπτωση του Franco Morbidelli που αναμένεται να πάρει τη θέση του Maverick Vinales στην εργοστασιακή ομάδα.
Και αν δεν υπάρξει σύντομα αντίδραση από πλευράς Yamaha, τα πράγματα θα χειροτερεύσουν, αφού μετά τις τελευταίες εξελίξεις μιλάμε για ένα εργοστάσιο χωρίς νεαρά ταλέντα, χωρίς «δρόμο» προς τη μεγάλη κατηγορία και χωρίς κορυφαία δορυφορική ομάδα για να βοηθήσει στην εξέλιξη της M1.
Σε καμία περίπτωση ο διαφαινόμενος τίτλος του Fabio Quartararo δεν θα πρέπει να λειτουργήσει σαν «στάχτη στα μάτια» των ιθυνόντων του εργοστασίου. Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα!
