Ένα λάθος του Joan Mir στα τελευταία λεπτά του αγώνα της Styria την περασμένη Κυριακή, άφησε δεύτερο και 1,5’’ μακριά από τη νίκη τον Ισπανό της Suzuki.
Ήταν όμως μια «χρυσή» δεύτερη θέση, επειδή αναπτέρωσε τις ελπίδες για τίτλο του Ισπανού, σε μια πίστα που δεν ευνοεί τις Suzuki.
Αυτή η δεύτερη θέση εν πολλοίς οφείλεται στο ride-height σύστημα που τόσο πολύ περίμεναν οι οδηγοί της ομάδας.
Ένα σύστημα πολύ σημαντικό και με την αρωγή του οποίου, στην Suzuki ευελπιστούν ότι θα αρχίσουν να διεκδικούν πιο σταθερά νίκες.
Το ride-height το έχουν όλοι οι κατασκευαστές στη διάθεσή τους και είναι κομμάτι της “Holeshot Device”. Μόνο οι οδηγοί της Suzuki δεν το είχαν στα χέρια τους.
Στην ομάδα φάνηκαν περισσότερο διστακτικοί για να το φέρουν νωρίτερα και αυτό στο τέλος ίσως τους στοιχίσει.
Το ride-height ήρθε για να ολοκληρώσει τη «Holeshot Device» στις πρωτότυπες μοτοσυκλέτες MotoGP.
Με το ολοκληρωμένο σύστημα, ο αναβάτης μπορεί να χαμηλώσει τόσο το μπροστινό, όσο και το πίσω μέρος της μοτοσυκλέτας του, με προφανή στόχο την εύρεση περισσότερης πρόσφυσης.
Κι ενώ το αρχικό σύστημα βοηθούσε κυρίως στις εκκινήσεις, με την Ducati να το φέρνει στο προσκήνιο, το ride-height μπορεί να ενεργοποιηθεί και μέσα στους αγώνες.
Με τη βοήθειά του ο οδηγός απολαμβάνει περισσότερη πρόσφυση, εις βάρος όμως της φθοράς του ελαστικού του.
Αυτός ήταν και ένας από τους λόγους που στη Suzuki καθυστέρησαν με αυτό το σύστημα.
Η GSX-RR είναι μια μοτοσυκλέτα που σε συνδυασμό με το στυλ των πιλότων της, ιδίως του Mir, έχει την ικανότητα να είναι πάρα πολύ ισορροπημένη και φιλική προς τα ελαστικά.
Αυτό σημαίνει ότι σχεδόν πάντα, στο δεύτερο μισό των αγώνων, οι Suzuki είχαν παραπάνω πρόσφυση από τους υπόλοιπους και γι’ αυτό πάντα περιμέναμε τους πιλότους του εργοστασίου δυνατούς.
Όμως με το σύστημα αυτό η ισορροπία αλλάζει (όπως συμβαίνει άλλωστε πάντα, όταν θέλεις να βελτιώσεις κάτι άλλο).
Με το σύστημα αυτό τα ελαστικά φορτίζονται περισσότερο και κατ’ επέκταση η διάρκεια ζωής τους μειώνεται.
Ο Joan Mir το κατάλαβε καλά αυτό στον αγώνα της Styria, όταν στους τελευταίους γύρους άρχισαν τα γλιστρήματα. Και κάπως έτσι οδηγήθηκε και στο λάθος, χάνοντας τη νίκη από τον εκπληκτικό Jorge Martin.
Πάντως με τη βοήθεια του ride-height, η Suzuki κατάφερε να κερδίσει αυτά τα υπερπολύτιμα 3-4 δέκατα στο γύρο και να μείνει κοντά στην Ducati του Martin για να διεκδικήσει τη νίκη.
Το σύστημα βοηθάει και στις κατατακτήριες, με τον Joan Mir να ολοκληρώνει τις ΚΑΤ2 στην 5η θέση που είναι και η καλύτερή του στο φετινό πρωτάθλημα.
Άλλωστε πάντα τονίζαμε όλη τη χρονιά (και πέρυσι) ότι η αχίλλειος πτέρνα της Suzuki είναι οι κατατακτήριες. Ο Mir συχνά-πυκνά δεν περνούσε στους 12 καλύτερους, αλλά και όταν το έκανε δεν ξεχώριζε. Το καλύτερό του αποτέλεσμα – μέχρι το περασμένο Σάββατο – ήταν η ένατη θέση.
Η δραματική βελτίωση της GSX-RR (αν και χρειάστηκε λίγο να το συνηθίσει στις ευθείες) αποτυπώνεται χαρακτηριστικά στα λόγια του Ισπανού μετά τον αγώνα της Styria: «Δεν μπορώ να καταλάβω πως μπορούσαμε και ήμασταν δυνατοί χωρίς αυτό».
Το ride-height σύστημα στη διάθεση του Joan Mir, όπως μας λένε οι πρώτες εντυπώσεις, θα παίξει τεράστιο ρόλο για τη συνέχεια του πρωταθλήματος.
Η διαφορά του από τον Fabio Quartararo παραμένει πολύ μεγάλη, στους 51 βαθμούς, όμως ήταν στο δεύτερο μισό όταν πέρυσι μας έδειξε αυτό το εκπληκτικά σταθερό του πρόσωπο.
Φέτος έχει ένα επιπλέον όπλο στη φαρέτρα του, το τελευταίο κομμάτι του παζλ για να αρχίσει να παίρνει σε σταθερή βάση βάθρα και νίκες.
Το μόνο που θα πρέπει να τον λυπεί είναι οι δισταγμοί της Suzuki να το ετοιμάσουν πιο σύντομα, παρά το ότι οι πιλότοι το ζητούσαν. Αυτή τους η απόφαση ίσως στοιχίσει τελικά έναν δεύτερο συνεχόμενο τίτλο.
