Η Suzuki κατάφερε να εκμεταλλευτεί αυτή με τον καλύτερο τρόπο την απουσία από τις πίστες του Marc Marquez και να πάρει τον τίτλο στη μεγάλη κατηγορία το 2020, σε μια δύσκολη και ιδιαίτερη χρονιά με πολλούς διπλούς αγώνες, που έγιναν αποκλειστικά στην Ευρώπη λόγω της πανδημίας.
Οι άνθρωποι στο γκαράζ της ομάδας έδειχναν χαρούμενοι και ενωμένοι σαν μια γροθιά. Ο Joan Mir ένοιωθε την τεράστια υποστήριξη της Suzuki προς το πρόσωπό του και ο Alex Rins δεν έχανε την ευκαιρία να μιλάει για το οικογενειακό κλίμα στην ομάδα, η βάση πάνω στην οποία χτίστηκαν ισχυροί δεσμοί ανάμεσα στους ανθρώπους του εργοστασίου.
Αυτός ο δεσμός φάνηκε και από τα αποτελέσματα μέσα στις πίστες. Για να καταλάβει κανείς πόσο σημαντικό ρόλο παίζει ο ανθρώπινος παράγοντας και στο MotoGP, αρκεί να γυρίσουμε για λίγο το χρόνο πίσω, στο Grand Prix της Doha, όπου ο rookie Pedro Acosta (λίγα λεπτά αφότου κέρδιζε τον αγώνα ξεκινώντας από τη γραμμή των pits!) έλεγε ότι όταν έχεις τους κατάλληλους ανθρώπους δίπλα σου, μπορείς να πετύχεις τα πάντα!
Στην Suzuki είχαν βρει αυτόν τον «κατάλληλο» άνθρωπο στο πρόσωπο του Davide Brivio. Ήταν εκείνος που ξεκίνησε από το 2014 και μετά να χτίζει σταδιακά την ομάδα, δίνοντας τις κατάλληλες κατευθύνσεις. Ήταν εκείνος που παρά την απογοήτευση από την εγκατάλειψη του πρώτου αγώνα της GSX-RR άμα τη επιστροφή της στο παγκόσμιο πρωτάθλημα (Valencia – 2014), συνέχισε να πιστεύει στο όλο project.
Δυο χρόνια αργότερα, με τον Maverick Vinales στο τιμόνι της Suzuki, η ομάδα πανηγύριζε την πρώτη της νίκη στο MotoGP. Τέσσερα χρόνια μετά ήρθε και ο τίτλος. Ο Davide Brivio είναι όμως αυτός που απουσιάζει φέτος από το γκαράζ της ομάδας.
Οι σειρήνες της Formula 1 τον κέρδισαν και άφησε στην ομάδα της Suzuki ένα μεγάλο κενό. Δυσαναπλήρωτο, όπως φαίνεται τώρα. Εκ των υστέρων. Διότι σαν πρώτη αντίδραση η Suzuki διεμήνυε ότι η λύση θα βρισκόταν.
Στην πράξη όμως δεν βρέθηκε εκείνος που θα μπορούσε επάξια να πάρει τη θέση του Ιταλού. Αντ’ αυτού η ομάδα αναβάθμισε τις θέσεις και τα πεδία ευθύνης διάφορων συνεργατών της, ενώ έδωσε περισσότερες αρμοδιότητες στον Project Leader Shinichi Sahara. Το πρόβλημα ήταν ότι και ο τελευταίος, όπως και όλοι οι άλλοι, είχαν συνηθίσει να λειτουργούν κάτω από τη στιβαρή ηγεσία του Davide Brivio.
Φτάνοντας στα μισά της φετινής σεζόν, φαίνεται ότι το όλο εγχείρημα δεν είχε την επιτυχία που θα ήθελε η Suzuki. Αναπόφευκτα, λοιπόν, οι εντάσεις αρχίζουν και βγαίνουν προς την επιφάνεια.
Στο paddock κυκλοφορούν ήδη φήμες που θέλουν τον Joan Mir να είναι ιδιαίτερα δυσαρεστημένος με την ομάδα και την αντίδρασή της στην πρόοδο που σημειώνει ο ανταγωνισμός.
Το μεγάλο «αγκάθι» για την Suzuki είναι η εκμετάλλευση στο 100% των φρέσκων ελαστικών στον ένα γύρο, ώστε να έρθει ο καλός χρόνος που θα τη βάλει μέσα στις δυό πρώτες σειρές των κατατακτηρίων δοκιμών του Σαββάτου. Το ίδιο πρόβλημα παρουσιάζεται και στους πρώτους γύρους των αγώνων, γι’ αυτό σχεδόν πάντα περιμένει κανείς τις Suzuki να είναι πολύ δυνατές στο δεύτερο μισό του αγώνα.
Όμως ένα άλλο θέμα που προκύπτει φέτος, έχει να κάνει με την εξέλιξη στην ομάδα, ή καλύτερα την απουσία εξέλιξης. Πολύ απλά, η Suzuki είναι το μόνο εργοστάσιο στο grid του παγκοσμίου πρωταθλήματος που δεν έχει στη διάθεσή του το ειδικό σύστημα εκκίνησης τόσο μπροστά, όσο και πίσω. Η Yamaha την πρόλαβε, παρουσιάζοντας τη δική της εκδοχή στο Grand Prix του Mugello στα τέλη Μαΐου.
Το πόσο σημαντικό είναι αυτό, φαίνεται από την εξαιρετική εκκίνηση του Fabio Quartararo που λίγο έλειψε να πιάσει τις Ducati (οι κόκκινοι είναι αυτοί που πρώτοι εξέλιξαν αυτή την τεχνολογία) στην πρώτη στροφή της Βαρκελώνης, στην εκκίνηση του αγώνα.
Η Suzuki ακόμα δουλεύει πάνω στο δικό της σύστημα, χωρίς να είναι σαφές το πότε θα το έχουν οι οδηγοί της στη διάθεσή τους. Το γεγονός ότι όλοι οι αντίπαλοί τους απολαμβάνουν ένα τέτοιο πλεονέκτημα στις εκκινήσεις, κάνει το έργο των Joan Mir και Alex Rins ακόμα πιο δύσκολο. Και τον εκνευρισμό τους μεγαλύτερο.
Γενικότερα το θέμα της εξέλιξης, σε ένα πρωτάθλημα που η παραμικρή τεχνική ή μη λεπτομέρεια μπορεί να έχει τεράστιες συνέπειες, είναι κάτι που δεν αφήνει αδιάφορους τους πιλότους του εργοστασίου.
Το 2020 η Suzuki κατάφερε ένα μικρό θαύμα, υπό την έννοια ότι χωρίς να ξοδέψει τον πακτωλό χρημάτων του HRC και με μόνο δύο μοτοσυκλέτες σε ολόκληρο το grid, πήρε τον τίτλο. Η χρονιά εκείνη όμως ήταν ιδιαίτερη. Ένα χρόνο μετά, η Suzuki παραμένει με δύο μοτοσυκλέτες και το κυριότερο είναι ότι για πολλοστή φορά βάζουν στον πάγο τα σχέδιά τους για δορυφορική ομάδα.
Το κόστος είναι σίγουρα ένα μεγάλο πρόβλημα, όμως με αυτόν τον τρόπο μένει κι άλλο πίσω από τους αντιπάλους της. Οι όποιες ελπίδες να μαζεύει δεδομένα και τηλεμετρίες από τέσσερεις μοτοσυκλέτες τη νέα χρονιά, αναβάλλονται μέχρι νεωτέρας. Κι αυτό σημαίνει ότι κατά 99% χάνουν τη δυνατότητα να συνεργαστούν και με την ομάδα του Valentino Rossi.
Δύο αγώνες απομένουν μέχρι το μεγάλο καλοκαιρινό διάλειμμα του MotoGP. Αυτή η περίοδος του Ιουλίου φαίνεται ότι θα είναι σημαντική για την Suzuki. Ο Joan Mir – αυτή τη στιγμή είναι 37β πίσω από τον Quartararo στη βαθμολογία – θα κυνηγήσει δύο καλά αποτελέσματα σε Γερμανία και Ολλανδία, προτού σταματήσει για να γεμίσει μπαταρίες και να πατήσει το “reset”, σε μια προσπάθεια να επιστρέψει έτοιμος να υπερασπιστεί τον τίτλο του.
Όμως για να το κάνει αυτό χρειάζεται και τη βοήθεια της Suzuki. Το εργοστάσιο απέτυχε το χειμώνα του 2021 να βρει κάποιον που θα έπαιρνε τη σκυτάλη από τον Davide Brivio και θα ενέπνεε στην ομάδα την ίδια σιγουριά. Απέτυχε να βρει κάποιον που θα είχε παραστάσεις και εμπειρίες από ομάδα με πρωταθλήματα, για να τους κρατήσει στον δρόμο των επιτυχιών.
Ποτέ δεν είναι αργά πάντως και ήδη κάποιοι «δείχνουν» προς τον Livio Suppo, το αφεντικό του HRC που ο ίδιος αποφάσισε να φύγει για να υπηρετήσει την άλλη του μεγάλη αγάπη, το ποδήλατο, και τη θέση του στην Honda έχει πάρει ο Alberto Puig!
