“Εντάξει, μπορεί να είμαι μεγάλος σε ηλικία, αλλά ήταν θλιβερό το πώς έγινε. Προερχόμουν από ένα εκνευριστικό σαββατοκύριακο [σ.σ. ο πρώτος αγώνας της Jerez που ο Rossi εγκατέλειψε από μηχανική βλάβη] και πλέον αυτός δεν ήταν απλά ένας αγώνας για μένα, πρακτικά ήταν ολόκληρη η σεζόν.”

Πριν προκύψει η παγκόσμια ανακατωσούρα του covid-19, ο Rossi περίμενε τους πρώτους αγώνες της χρονιάς για να δει πόσο ανταγωνιστική είναι η νέα Μ1 και βάσει αυτού να αποφασίσει αν θα συνέχιζε ή όχι στα GP. Στο μεταξύ η μεταγραφική πίεση και η ανάγκη της Yamaha να μην χάσει τον Fabio Quartararo έφερε μια ιστορική απόφαση που το 2021 θα μετακομίσει τον Γάλλο δίπλα στον Maverick Vinales στην εργοστασιακή ομάδα.

Για τον Rossi, οι προθεσμίες που είχε ο ίδιος θέσει (Ιούνιος 2020) ήλθαν και παρήλθαν χωρίς να έχει καβαλήσει τη μοτοσυκλέτα του ούτε σε ένα GP, οπότε βρέθηκε στην πόρτα της δεύτερης ομάδας, Petronas, με εργοστασιακό Μ1 μεν, αλλά και τακτικές δηλώσεις αμφισβήτησης από το αφεντικό της ομάδας, Razvan Razali, δε.

Η υπογραφή του Rossi ακόμη δεν έχει πέσει, μήνες αφότου θεωρήθηκε τελειωμένη η μετακίνησή του και ο λόγος πλέον είναι – κατά κοινή ομολογία – η οριστικοποίηση της ομάδας του, μιας και η Petronas αντιδρά στη μετακόμιση ολόκληρης της ομάδας μηχανικών του Ιταλού.

Στο μεταξύ ωστόσο, η θαμπή και μάλλον απογοητευτική εμφάνιση του Rossi στον πρώτο αγώνα της Jerez, όπου και πριν εγκαταλείψει κινιόταν πολύ αργά σταόρια της δεκάδας, έδωσε τη θέση της σε αισιοδοξία καθώς μια εβδομάδα αργότερα προκρινόταν στην πρώτη σειρά εκκίνησης και τερμάτιζε στο βάθρο. Τι άλλαξε;

Την απάντηση την έδωσε πρώτα ο ίδιος:

“Μερικές φορές αντιμετωπίζεις προβλήματα που δεν περίμενες. Είναι θέμα πολιτικής, απλά καβαλούσα μια μοτοσυκλέτα που δεν ήταν δική μου, δεν ήμουν άνετος πάνω της.

“Θεωρητικά ψάχναμε μια λύση για να διατηρήσουμε τα λάστιχά μου, μα αυτό δεν έλυσε το πρόβλημα και πάλι ήμουν αργός. Το θέμα είναι πως μεταξύ 2018 και 2019 οι μηχανικοί είχαν βρει τον τρόπο να ξεπεράσουμε το πρόβλημα της φθοράς του πίσω λάστιχου. Στην αρχή δούλεψε καλά, ανέβηκα σε δύο βάθρα, αλλά μετά τέλος, δεν μπορούσα πια να οδηγήσω όπως ήθελα στις εισόδους των στροφών.

“Την Παρασκευή πριν τον 2ο αγώνα της Jerez καταφέραμε να το αλλάξουμε και άρχισα ξανά να διασκεδάζω. Ήξερα πως μπορώ να έχω καλύτερο ρυθμό και τώρα αισθάνομαι πιο αισιόδοξος.

“Θέλετε την αλήθεια; Είναι επειδή υπάρχουν οι Vinales και Quartararo που είναι πολύ γρήγοροι με αυτή τη μοτοσυκλέτα. Είμαι 41 ετών και μου είπαν να μάθω να οδηγώ όπως αυτοί. Έπρεπε να δώσω μάχη και να κάνω τις αλλαγές που εγώ ήθελα. Ένοιωσα καλύτερα, βρήκα μια μοτοσυκλέτα που βόλευε το στυλ οδήγησής μου. Ίσως δεν είμαι πια ο ταχύτερος αναβάτης, αλλά έχω ακόμη καλούς αγώνες μέσα μου. Μερικές φορές αναρωτιέμαι γιατί κάποιες απόψεις τους δεν μου φαίνονται και τόσο έξυπνες.”

Αυτό που δήλωσε εδώ ο Rossi, επιβεβαιώθηκε λίγο αργότερα και από τον Lin Jarvis, το αγωνιστικό αφεντικό της Yamaha. Ο Άγγλος είπε πως ο Rossi άλλαξε τη μοτοσυκλέτα του με κάποια παλιότερα κομμάτια που ήξερε πως δουλεύουν, τα οποία όμως δεν χρησιμοποιούσαν πια οι άλλοι αναβάτες της εταιρείας.

Για τον Rossi η αλλαγή δούλεψε με το καλημέρα και ο Jarvis παραδέχτηκε πως ο αναβάτης του είχε δίκιο, ωστόσο εξήγησε πως μια τέτοια αλλαγή εκτός προγράμματος και μόνο για έναν αναβάτη συνεπάγεται ανατροπή στον προγραμματισμό του εργοστασίου και τρελή δουλειά για τους τεχνικούς – δικαιολογώντας την αρχική άρνηση της Yamaha να τον εξυπηρετήσει.

Στο τέλος βέβαια, η εικόνα του αμιγώς Yamaha βάθρου με τον Rossi πάνω του ανάγκασε τους πάντες να τον συγχαρούν και έκοψε τις γκρίνιες μαχαίρι.

Ακόμη και τον Razali, που ανησυχούσε πως η ομάδα του θα χάσει την ορμή της προτιμώντας νέους ταλαντούχους αναβάτες. Μετά το βάθρο υπ’ αριθμό 199 του Rossi στη Jerez το αφεντικό της ομάδας της Petronas εξηγούσε πως έφυγε ένα βάρος από πάνω του, δεν ανησυχεί πια και χαίρεται πολύ για την έλευση του Ιταλού και πως απομένουν μόνο λεπτομέρειες σχετικά με τη στελέχωση της ομάδας για να πέσουν οι υπογραφές για το 2021.

Αυτήν την Κυριακή, 9/8, ο Valentino Rossi θα αγωνιστεί στο Brno με έναν διπλό στόχο: το βάθρο που θα επιβεβαιώσει πως το αποτέλεσμα του προηγούμενου αγώνα δεν ήταν φωτοβολίδα, αλλά και το σπουδαίο ορόσημο των 200 βάθρων στη μεγάλη κατηγορία (GP500/MotoGP) στην υπέρλαμπρη καριέρα του.