“Ως το 2010 ο Valentino μας έφερε τέσσερεις τίτλους – 2004, ’05, ’08 και ’09 – οπότε όταν μας άφησε για τη Ducati είχε σημαντική επίπτωση. Ήταν σαν να έφευγε ο Marquez από τη Honda τώρα. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε ένα διαφορετικό στάδιο της ζωής του, της καριέρας του, και με όλον τον σεβασμό δεν είναι πια το μέλλον της συμμετοχής μας στο MotoGP.
“Μπορεί να είναι εδώ για άλλον έναν χρόνο, δύο χρόνια ή τρία χρόνια – θα πρέπει να δούμε πόσο μπορεί να παραμείνει ανταγωνιστικός. Μα η σχέση μας είναι πια διαφορετική, έχουμε άλλου είδους εξάρτηση από αυτόν. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν είναι σημαντικός, γιατί είναι. Ο ρόλος του και η λειτουργία του θα είναι διαφορετική αλλά ελπίζω να μείνει ως πρεσβευτής της εταιρείας και συνέταιρος όσο θα μεγαλώνει.”
Τάδε έφη Lin Jarvis, το αφεντικό της αγωνιστικής ομάδας της Yamaha MotoGP και ο άνθρωπος που πρωτοστάτησε για να φέρει τον Valentino Rossi από τη Honda στη Yamaha το 2004 – με τις περίφημες μυστικές συναντήσεις τους στα σκοτάδια του hospitality της Yamaha ενόσω ήταν ακόμη αναβάτης της αντιπάλου, κάτι που αποκάλυψε ο ίδιος ο Rossi στην αυτοβιογραφία του.
Διαβάζοντας τη σχετική συνέντευξη του Jarvis στο Motorsport, είναι σαφές πως η Yamaha έχει μάλλον αρχίσει να σκέφτεται πως πλησιάζει η στιγμή να δώσει την εργοστασιακή μοτοσυκλέτα του Rossi σε ένα νέο ταλέντο.
Προσέξτε λίγο τη σημειολογία της δήλωσής του: Ξεκινά λέγοντας πόσο έτσουξε η αποχώρησή του για τη Ducati. Δεν το έχουν ξεχάσει. Και μετά έρχεται η σαφής δήλωση πως δεν είναι πια το μέλλον τους. Αλλά σε αγαπάμε ακόμη Vale…
Για τη Yamaha τα τελευταία χρόνια δεν ήταν εύκολα
Το να χάνεις μονίμως από τον Marquez και τη Honda είναι ένα πράγμα, αλλά εδώ και δύο σεζόν η Ducati έχει αναδειχθεί σε μόνιμη δεύτερη και πλέον ο Andrea Dovizioso είναι εκείνος που έχει αναλάβει να κυνηγά τον Marquez, όσο αυτό είναι εφικτό.
Ως και την περσινή χρονιά, ωστόσο, τα μέτρια αποτελέσματα του Rossi δεν ήταν ιδιαίτερο πρόβλημα στη σχέση του με την ομάδα, καθώς επί της ουσίας αυτός ήταν ο πρώτος μεταξύ των τεσσάρων Yamaha του MotoGP.
Φέτος αυτό έχει αλλάξει άρδην. Ο Fabio Quartararo έχει καταφέρει να επισκιάσει τους πάντες με τις επιδόσεις του, παρότι καβαλά το πιο “παλιό” και “φτηνό” Μ1 εκ των τεσσάρων, ενώ τον πέρασε και ο Maverick Vinales στη βαθμολογία, βυθίζοντάς τον στην έκτη θέση.
Από την άλλη, ο Rossi περνά τη χειρότερη μισή σεζόν της ως τώρα καριέρας του: Σα να μην έφτανε το ότι έχει να κερδίσει από το Assen του 2017, μάζεψε μόλις 8 βαθμούς στους τελευταίους 4 αγώνες πριν την καλοκαιρινή διακοπή, με τρία συνεχόμενα μηδενικά από πτώσεις.
Ανάλογα κακή σεζόν είχε μόνο το 2012, στον δεύτερο χρόνο του με τη Ducati, όταν έκλεισε το μισό της σεζόν με 82 βαθμούς (80 φέτος), αν και φέτος έχει ανέβει σε δύο βάθρα, έναντι ενός στο ίδιος διάστημα το 2012.
“Ήμουν νέος στη Αργεντινή και γέρος στο Τέξας;”
Για τον Rossi η ηλικία του δεν αποτελεί πρόβλημα, καθώς δηλώνει ορεξάτος όσο ποτέ και σε καλή κατάσταση. Έτσι εύλογα απορεί γιατί στην Αργεντινή – που τερμάτισε δεύτερος πίσω από τον Marquez – ήταν ακμαίος και νέος, αλλά λίγες μέρες αργότερα όλοι έλεγαν πως γέρασε επειδή έχασε τη νίκη από τον εντυπωσιακό Alex Rins.
Το πρόβλημα βέβαια είναι πως αυτές οι δύο δεύτερες θέσεις ήταν και ό,τι αξίζει να θυμάται από τους πρώτους εννιά αγώνες της φετινής σεζόν, καθώς ακολούθησαν έξι αγώνες με καλύτερο αποτέλεσμα την πέμπτη θέση στη Γαλλία και τρία συνεχόμενα DNF σε Mugello, Catalunya και Assen – αν και στη Βαρκελώνη δεν έφταιγε ο ίδιος.
Υπάρχει ωστόσο πάντα το πρόβλημα των συγκρίσεων φέτος, καθώς τα όσα πετυχαίνουν οι άλλοι αναβάτες με την Μ1 – όπως η νίκη του Vinales στο Assen, η δεύτερη θέση του στο Sachsenring, αλλά και οι εντυπωσιακές pole position του Quartararo – δείχνουν πως η μοτοσυκλέτα του δεν είναι η πηγή του προβλήματος.
Για τον Carlo Pernat, μάνατζερ αναβατών και μόνιμο αρθρογράφο ως MotoGP insider στο Ιταλικό GPOne, κατά τη γνώμη του το πρόβλημα του Rossi είναι η ομάδα του.
Ο Ιταλός έδιωξε το 2013 τον Jeremy Burgess, με τον οποίο είχαν μετακομίσει αγκαλιά από τη Honda το 2004, για να προσλάβει τον Silvano Galbusera ως αρχιμηχανικό στην ομάδα του. Με τον νέο του συνεργάτη τερμάτισε για τέσσερεις σεζόν δεύτερος στο πρωτάθλημα, δείχνοντας πως το τρικ έπιασε.
Κάτι ανάλογο έκανε φέτος και ο Vinales, αντικαθιστώντας τον Ramon Forcada με τον Esteban Garcia σε μια προσπάθεια να αναζωογονήσει τη σεζόν του και φαίνεται πως αρχίζει να δρέπει τους καρπούς καθώς δείχνει αρκετά ανεβασμένος στους τελευταίους αγώνες.
Ο ίδιος ο Rossi πάντως δεν δίνει ιδιαίτερη βάση στον Pernat:
“Θέλω να κάνω το πράγμα να δουλέψει με την ομάδα μου ως έχει,” φέρεται να έχει δηλώσει στο GPOne.
Και πώς θα το κάνει αυτό;
“Θα πρέπει να βρω τον δικό μου δρόμο. Έχω βγει και στο παρελθόν από περίπλοκες καταστάσεις.”
Το επίσημο τεστ που θα γίνει στο Brno στις 5 Αυγούστου, μια μέρα μετά τον Τσέχικο GP, θα είναι κομβικής σημασίας για όλους τους αναβάτες της Yamaha, μα για τον Rossi λίγο παραπάνω.
Εκεί η Yamaha θα φέρει την Μ1 του 2020, από την οποία θα έχουν να βγάλουν πολλά συμπεράσματα οι αναβάτες. Αφενός υπάρχει πάντα η ελπίδα να βρουν κάποιες λύσεις που να τους βοηθήσουν στη φετινή σεζόν, αλλά πρωτίστως θα τους δώσει μια ένδειξη του πόσο ψηλά θα μπορούν να κοιτάξουν την επόμενη σεζόν.
Η οποία είναι και η τελευταία του συμβολαίου του Valentino Rossi με τη Yamaha. Στην Ιταλία πολλοί προεξοφλούν πως αυτή θα είναι και η τελευταία του χρονιά στην ενεργό δράση, κάτι ουδόλως παράξενο για κάποιον που θα κλείνει τα 41.
Η Yamaha ωστόσο έχει στα χέρια της μια πολύ καυτή πατάτα και πρέπει να προσέξει πολύ πώς θα τη διαχειριστεί. Προσέξτε ξανά τα λόγια του Jarvis σχετικά με το πότε θα αποσυρθεί ο Rossi:
“Θα είναι σίγουρα μια απόφαση από κοινού. Νομίζω πως αυτός θα είναι σίγουρα ο πρώτος που θα αποφασίσει πως δεν αισθάνεται πια ικανός να είναι όσο ανταγωνιστικός θα ήθελε, ή ότι το κίνητρό του έχει ατονήσει. Τα πρώτα σημάδια θα έρθουν οπωσδήποτε από μέρους του.
“Προσωπικά δεν περιμένω καμιά απολύτως προστριβή. Νομίζω πως θα φτάσουμε στην ίδια σκέψη ταυτόχρονα.”
O Rossi δεν είναι απλά ένας αναβάτης
Εκτός του θρυλικού του στάτους, της δημοφιλίας του και όλων των συμπαραμαρτυρούντων που όλοι γνωρίζουμε, η εταιρεία του, VR46, ράβει επίσημο ρουχισμό, ενώ πλέον έχει ομάδες σε Moto2 και Moto3 που έχουν αρχίσει να βγάζουν ικανούς αναβάτες – όπως οι Franco Morbidelli και Pecco Bagnaia.
Αν δούμε πόσο κοντά κρατά η Yamaha τους δικούς της θρύλους – Giacomo Agostini, Kenny Roberts – δεν είναι δύσκολο να σκεφτεί κανείς πως θα κάνει τα αδύνατα δυνατά για να έχει τον Rossi μια ζωή δίπλα της και αφότου κρεμάσει τη φόρμα του. Είναι ο πιο πετυχημένος της σύγχρονης εποχής, είναι θρύλος, πουλάει σαν ζεστό ψωμάκι, βάφει όλα τα στάδια κίτρινα όπου πάει (ακόμη και στην Ισπανία) και πλέον εμπλέκεται άμεσα και με το μέλλον των αγώνων αναδεικνύοντας ταλέντα.
Κοινώς, ο Rossi θα είναι παρών στα MotoGP για όλη την υπόλοιπη ζωή του, το πραγματικό ερώτημα είναι αν θα έχει καλή σχέση με τη Yamaha ή όχι – ή αν θα γίνει σαν τη Honda, που βλέπει τον τελευταίο της πρωταθλητή πριν τον Marquez, Casey Stoner, στη αγκαλιά της Ducati και τον Dani Pedrosa αγκαζέ με την KTM.
Προφανώς θα πρέπει να γίνει μια προσεκτική εκτίμηση του πότε και πώς θα εγκαταλείψει την ενεργό δράση. Πλέον, διαβάζοντας τις δηλώσεις Jarvis, μοιάζει μάλλον δεδομένο πως, αν δεν αλλάξει κάτι δραστικά στα αποτελέσματά του στο δεύτερο μισό της σεζόν, η ευγενική πίεση και τα γλυκά υπονοούμενα για το τέλος της καριέρας του θα πυκνώσουν.
Άλλωστε, δε φανταζόμαστε πως και ο ίδιος θα θέλει να μείνει στα 40-φεύγα του να παλεύει για τη εξάδα κόντρα στα ταλέντα που ο ίδιος θα αναδεικνύει, 20+ δευτερόλεπτα μακριά από τις θέσεις του βάθρου...
