Κάνουμε το κράνος θήκη γαντιών
Μια πολύ κακή συνήθεια που έχουμε αρκετοί από εμάς, είναι να βάζουμε τα γάντιά μέσα στο κράνος, μετά την ολοκλήρωση της βόλτας μας ή της καθημερινής μας διαδρομής. Και όχι μόνο τα ρίχνουμε μέσα στο κράνος αλλά τοποθετούμε το τελευταίο με την βάση του προς τα κάτω και κλειστή την ζελατίνα. Το Αποτέλεσμα; Να μην επιτρέπουμε τον εξαερισμό του κράνους και να προσθέτουμε και την υγρασία και την βρωμιά των γαντιών στο εσωτερικό του, σαν το χειρότερο αποσμητικό χώρου που υπάρχει. Τα γάντια εκτός κράνους λοιπόν, και το κράνος, με ανοιχτή την ζελατίνα και ακόμα καλύτερα ανάποδα, με το άνοιγμα του προς τα πάνω, αρκεί να έχετε εξασφαλίσει καλή στήριξη.
Αφήνουμε τα παράθυρα “τέντα”… στα jacket.
Mε την έννοια του ότι κλείνουμε τους καλοκαιρινούς εξαερισμούς, αν αυτοί υπάρχουν, αλλά επίσης, φροντίζουμε να μην αφήνουμε ανοικτές… “κερκόπορτες”, για να μπαίνει το κρύο. Φροντίζουμε λοιπόν τα φερμουάρ και τα καλύμματα στις τσέπες να είναι κλειστά, όπως επίσης και η εφαρμογή στον λαιμό, στα μανίκιά αλλά και στο κάτω μέρος του jacket να είναι καλή και “σφιχτή”, ώστε να μην “μπάζει”. Επίσης, αν υπάρχουν ρυθμιστικά εφαρμογής στο jacket μας, τα προσαρμόζουμε έτσι ώστε αυτό να “κάθεται” καλά πάνω μας, χωρίς να “σακουλιάζει” ή να φουσκώνει σε σημεία.
Αφήνουμε τα αδιάβροχα σπίτι
Το φθινόπωρο και τον χειμώνα οι βροχές είναι πολύ συχνό φαινόμενο και επίσης πολλές από αυτές, είναι ξαφνικές. Αυτό που θα πρέπει να μας γίνει συνήθεια λοιπόν, είναι το να έχουμε ένα αδιάβροχο συνέχεια μαζί μας και όχι αποθηκευμένο στην ντουλάπα και να το βγάζουμε όποτε βρέχει. Το “όποτε” δεν το ορίζουμε εμείς… Τα αδιάβροχα δεν πιάνουν πολύ χώρο και είναι ελαφριά, μπορούμε λοιπόν να τα έχουμε στο tank bag, στο top case, στην τσάντα πλάτης ακόμα και σε μια “μπανάνα” μέσης χωράνε άνετα. Ας τα “ξεχάσουμε” εκεί, χειμώνα – καλοκαίρι, θα υπάρξουν σίγουρα στιγμές που θα τα χρειαστούμε, χωρίς να το περιμένουμε.
Δεν τσεκάρουμε τις πιέσεις των ελαστικών
Από τις πιο απλές διαδικασίες ελέγχου που μπορούμε να κάνουμε στο δίτροχο μας, την οποία αμελούμε αναβάλλοντας την συνεχώς. Κάπως έτσι, βρισκόμαστε σε κάποια φάση με την μισή πίεση στα λάστιχα, να αναρωτιόμαστε μήπως έχει κάποιο πρόβλημα η μοτοσυκλέτα, το scooter ή το παπί μας, γιατί δεν στρίβει καλά και γιατί έχει αυξηθεί η κατανάλωση του. Ας το βάλουμε στο πρόγραμμα, μια φορά την εβδομάδα και ας φαντάζει υπερβολικό και ας το συνδυάσουμε και ένα οπτικό έλεγχο του πέλματος. Τα ελαστικά είναι το μοναδικό σημείο επαφής μας με την άσφαλτο και για αυτό ακριβώς τον λόγο θα πρέπειο να τα προσέχουμε πολύ.
Δεν λιπαίνουμε την αλυσίδα
Αν η πίεση των ελαστικών είναι ο πιο απλός έλεγχος, η λίπανση της αλυσίδας, είναι η πιο απλή εργασία συντήρησης και δυστυχώς, έχουμε την τάση να την αγνοούμε και αυτή! Με ένα κατάλληλο για τον τύπο της αλυσίδας μας σπρέι, είναι μια διαδικασία που διαρκεί λιγότερο από 5 λεπτά και δεν χρειάζεται ειδικές γνώσεις ή εργαλεία, άρα δύσκολο να υπάρξουν “δικαιολογίες”. Eιδικά τώρα που οι βροχές και τα νερά στους δρόμους είναι συχνό φαινόμενο, η αλυσίδα γρήγορα μαζεύει βρωμιά και ξεπλένεται από το οποίο λιπαντικό, ενώ πέραν αυτής, ταλαιπωρούνται και τα γρανάζια. Δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη χιλιομετρική τιμή που να ορίζει το πότε θα λιπαίνουμε την αλυσίδα μας και σίγουρα οι υπερβολές του τύπου “κάθε μέρα” δεν έχουν νόημα. Ωστόσο ένας έλεγχος κάθε 200 χιλιόμετρα (ή εβδομαδιαία) και η εφαρμογή λιπαντικού αν αυτή χρειάζεται, είναι κάτι λογικό.
Δεν ρυθμίζουμε την προφόρτιση στο / στα πίσω αμορτισέρ
Η συντριπτική πλειοψηφία των δίτροχων παραγωγής, προσφέρουν την δυνατότητα ρύθμισης του ελατηρίου στο ή στα πίσω αμορτισέρ. Αυτό γίνεται μέσω ειδικού εργαλείου ή πολύ πιο εύκολα σε ορισμένες μοτοσυκλέτες, υδραυλικά, με μια εύκολη στην πρόσβαση στρόφιγγα, που βρίσκεται συνήθως στο πλάι. Οι μοτοσυκλέτες που φέρουν ηλεκτρονικά ρυθμιζόμενες αναρτήσεις είναι οι πιο εύκολες σε αυτό τον τομέα, αφού η προφόρτιση του ελατηρίου γίνεται με το πάτημα ενός κουμπιού. Το θέμα είναι λοιπόν ότι πολύ σπάνια, ως… ποτέ κάποιος αναβάτης θα ασχοληθεί με την προφόρτιση του ελατηρίου και δεν μιλάμε για τις καθημερινές μετακινήσεις όπου θα ανέβει για λίγο ένας συνεπιβάτης αλλά ακόμα και για προγραμματισμένα και πολυήμερα ταξίδια με δύο άτομα και αποσκευές, όπου εκεί πραγματικά χρειάζεται να ασχοληθεί κάποιο με το θέμα, ακόμα και αν χρειάζεται να λερώσει λίγο τα χέρια του.
Δεν φέρνουμε το δίτροχο στα μέτρα μας
Στην ποδηλασία, υπάρχει μια πολύ σημαντική διαδικασία που λέγεται “bike fitting”, το να φέρει κανείς δηλαδή το ποδήλατο ακριβώς στα μέτρα του, προκειμένου αυτό να είναι άνετο και αποδοτικό. Στα δίτροχα, μπορεί να μην υπάρχει κάτι αντίστοιχο, ωστόσο το να προσαρμόσουμε αυτό που οδηγούμε στα μέτρα μας, είναι εξίσου σημαντικό και υπάρχουν τρόποι για αυτό. Ο καλύτερος “οδηγός”, είναι το σώμα μας… αισθάνεστε ότι το τιμόνι είναι πολύ μακριά, χαμηλά, κοντά ή ψηλά; Αλλάχτε το, προσέχοντας βέβαια να μην χαθεί η λειτουργικότητα του. Είναι πολύ ψηλά η σέλα; Χαμηλώστε την! Είναι άβολη; Πηγαίντε την να σας την φτιάξουν ανατομική. Μπορείτε επίσης να ρυθμίσετε ή να αλλάξετε τις μανέτες, τα grip, τα μαρσπιέ και την ζελατίνα. Όσο μικρά και ασήμαντα και αν φαίνονται ορισμένα πράγματα, εντοπίστε τα και διορθώστε τα, θα διαπιστώσετε το πόσο μεγάλη σημασία παίζουν τελικά στο πως “αισθάνεστε” το δίτροχο σας.
Δεν εξοπλιζόμαστε
Τι εννοούμε με αυτό; Υπάρχουν για παράδειγμα πολλοί αναβάτες που –για να αναφέρουμε κάτι που υπάρχει στην λίστα- δεν λιπαίνουν την αλυσίδα γιατί η μοτοσυκλέτα τους δεν έχει διπλό stand, ή δεν έχουν μια απλή βάση στήριξης για την σηκώσουν. Άλλοι πάλι, μεταφέρουν τα μικροπράγματα τους σε τσαντάκια που… ανεμίζουν, χρησιμοποιούν άβολες τσάντες πλάτης – σακιά με κάκιστη εφαρμογή και δένουν με σπάγκους στην σχάρα διάφορα αντικείμενα. Σίγουρα είναι υπερβολικό να έχει κανείς τον κατάλληλο εξοπλισμό για κάθε περίσταση αλλά ορισμένα αξεσουάρ και στοιχεία εξοπλισμού, ειδικά ορισμένα που είναι αποδεδειγμένο ότι θα τα “βγάλουν τα λεφτά τους” και θα κάνουν την ζωή μας πιο εύκολη, θα πρέπει να αποκτηθούν. Top case, tank bang, μοτοσυκλετιστικές τσάντες και τσαντάκια, σχάρες και δεστικά κυκλοφορούν κατά εκατοντάδες στη αγορά σε μεγάλη ποικιλία τύπων και τιμών, δεν υπάρχει λόγος να ταλαιπωριόμαστε με ακατάλληλα “εργαλεία” και άβολες ή ακόμα και επικίνδυνες πατέντες.
