Κατά το μήνα Ιανουάριο 2016 στην περιοχή της Αττικής, βεβαιώθηκαν 32.452 τροχαίες παραβάσεις με τις 1.503 να αφορούν στη μη χρήση προστατευτικού κράνους.

Ειδικότερα βεβαιώθηκαν:

• 922 παραβάσεις για οδήγηση υπό την επίδραση οινοπνεύματος, από τις οποίες οι 84 ήταν σε βαθμό πλημμελήματος,
• 1.684 παραβάσεις ορίου ταχύτητας,
• 542 παραβάσεις για παραβίαση ερυθρού σηματοδότη,
• 1.097 παραβάσεις για χρήση κινητού τηλεφώνου,
• 745 παραβάσεις για μη χρήση ζώνης ασφαλείας
• 1.503 παραβάσεις για μη χρήση προστατευτικού κράνους
  
  

Το ίδιο χρονικό διάστημα σημειώθηκαν 479 τροχαία ατυχήματα με 557 παθόντες και ειδικότερα:

• 20 θανατηφόρα με 21 νεκρούς
• 18 σοβαρά με 20 σοβαρά τραυματίες
• 441 ελαφρά με 516 ελαφρά τραυματίες

Δυστυχώς η γενιά αυτή το τρένο του κράνους το έχασε. Και συνεχίζει να το χάνει κάθε μέρα, εβδομάδα και μήνα που περνάει.

Οι κλήσεις για κράνος παραμένουν σε πολύ υψηλά επίπεδα, όπως όμως παραμένουν και για ζώνη (αναλογικά πάντως το ποσοστό είναι κατά πολύ μικρότερο, αν σκεφτεί κανείς τον αριθμό των αυτοκινήτων σε σχέση με τις μοτοσυκλέτες).

Κι όπως συνήθως, αρκετοί θα σπεύσουν να καταφύγουν σε δικαιολογίες, και να αρχίσουν τα καντήλια στα σόσιαλ μύδια.

"Είναι ακριβά τα κράνη." "Το ΦΠΑ θα έπρεπε να βγει από την τιμολόγηση." "Είναι εισπρακτικό το μέτρο." "Δεν νοιάζεται η τροχαία ή το κράτος για την υγεία μας."

Πρώτα από όλα, ο εξοπλισμός είναι -και νομικά αλλά και λογικά- υποχρέωση μας. Το σκεπτικό είναι απλό. Αν δεν φοράω κράνος, ΔΕΝ δικαιούμαι να οδηγώ δίκυκλο.

Και όχι, τα κράνη με ευρωπαϊκές προδιαγραφές ασφαλείας ΔΕΝ είναι ακριβά. Αλλά μην παίρνετε τον λόγο μας για ευαγγέλιο, κάντε τη δική σας έρευνα.

Θα βρείτε αρκετά full-face κράνη με όνομα και προδιαγραφές, στα 50, στα 60, στα 70 ευρώ (είδαμε μάλιστα κράνη σε αυτές τις κατηγορίες ΚΑΙ με 5 αστέρια Sharp!).

Για το ΦΠΑ δεν θα ασχοληθούμε. Παρόλο που βρίσκεται στην εξίσωση, υπάρχουν κράνη για κάθε βαλάντιο. Ναι, και για εκείνους που πήραν παπί με 200 ευρώ.

Το μέτρο των κλήσεων φυσικά και έχει ΚΑΙ εισπρακτικό χαρακτήρα -λογικά εν μέρει, για να αντισταθμίσει το κόστος της περίθαλψης τραυματιών που δεν φορούσαν κράνος και που δεν θα είχαν τραυματιστεί στον ίδιο βαθμό αν το είχαν στο κεφάλι τους. Από την άλλη, η χρήση της απειλής και του φόβου για την επιμόρφωση κάποιου δεν συστήνεται στις σύγχρονες επιμορφωτικές μεθόδους. Αλλά, μιλώντας για το κράτος, μιλάμε για θεσμούς παλαιούς όσο και ο χρόνος, οπότε μην περιμένετε κάτι να αλλάξει σύντομα.

Ναι, το κράτος ολιγωρεί, το κράτος δεν επιμορφώνει, το κράτος δεν συντηρεί τους δρόμους, το κράτος δεν εκπαιδεύει. Είναι μια ζούγκλα εκεί έξω.

Ας πάρουμε λοιπόν τη ζωή μας στα χέρια μας. Αν έχει κανείς την παραμικρή συναίσθηση του κινδύνου και των ευθυνών του κατά την οδήγηση δικύκλου, πράττει δίχως δεύτερη σκέψη αυτά που έπρεπε να είχαν πράξει άλλοι για εκείνον. Προσέχει δυο φορές, κόβει ταχύτητα, προστατεύει όχι μόνο το κεφάλι, αλλά και κορμό και άκρα. Αν δεν το κάνει, τότε η πραγματικότητα, δυστυχώς, θα είναι σκληρή για εκείνον, αλλά και για τα συγγενικά, φιλικά και κοντινά του πρόσωπα. Ένα πρόστιμο μερικών εκατοντάδων ευρώ θα είναι η τελευταία του ανησυχία.

Ας ελπίσουμε, και ας φροντίσουμε όλοι, ώστε οι μελλοντικές γενιές, χάρη στην επιμόρφωση μέσω κρατικών και ιδιωτικών φορέων -αλλά και μέσω προσωπικού και οικογενειακού επιπέδου- να έχουν ως ΑΠΟΛΥΤΟ ΟΡΙΟ στην οδήγηση δικύκλου όχι μόνο την χρήση κράνους, αλλά ΚΑΙ του υπόλοιπου προστατευτικού εξοπλισμού αναβάτη.

Μέχρι τότε, οι κλήσεις θα παραμένουν σε υψηλά επίπεδα, και ο φόβος του κόστους τους θα φυλάει μόνο λίγα από τα έρημα.

Ίσως και μόνο ένα ποσοστό όσων ΠΙΑΣΤΗΚΑΝ -γιατί εδώ που τα λέμε, την ψυχρολουσία της κλήσης για κράνος ΔΥΣΚΟΛΑ την ξεπερνάς.

Από την άλλη η ψυχή του ανθρώπου παραμένει άβυσσος, και ο θυμός μπορεί να καταλήξει σε αντίδραση, οπότε...