Ένα video 24 χρόνια πίσω, σχεδόν ένα τέταρτο του αιώνα δηλαδή, με τις περιβόητες κόντρες στην παραλιακή να καταλαμβάνουν τηλεοπτικό χώρο και χρόνο, ως θέμα – σοκ για την ελληνική κοινωνία, που έβλεπε “τον ανθό της νεολαίας να ρισκάρει την ζωή του για λίγη αδρεναλίνη”.

Δεν θα μπούμε στην διαδικασία να ωραιοποιήσουμε τις καταστάσεις με πρόσχημα τίποτα νοσταλγίες και μπουρδολογίες περί “αθώας” εποχής και “πόσο πιο απλά ήταν τα πράγματα τότε”. Το 1994, όπως το 1984 και το 2004 και το 2014, σκοτωνόταν κόσμος στην άσφαλτο και αυτό δεν είναι ούτε “αθώο”, ούτε “νοσταλγικό”.

Δυστυχώς λίγα πράγματα έχουν αλλάξει στις μέρες μας, μπορεί η προσέλευση του φιλοθεάμονος κοινού στα γνωστά σημεία της παραλιακής να μην είναι ίδια με αυτή εκείνων των εποχών, μπορεί και οι συμμετέχοντες να είναι λιγότεροι, ωστόσο το φαινόμενο του ξεκράνωτου με το φανελάκι να ανεμίζει από φανάρι σε φανάρι είναι εικόνα που εξακολουθεί να θλίβει και να εξοργίζει.

Τουλάχιστον πίστες υπάρχουν (αυτές που υπάρχουν) σήμερα, οπότε το επιχείρημα “δεν έχουμε κάπου να τρέξουμε”, δεν ευσταθεί και τόσο. Όχι πάντως ότι και τότε να υπήρχαν πίστες θα πήγαιναν πολλοί από αυτούς να απολαύσουν μοτοσυκλέτα όπως πρέπει και με ασφάλεια…

(Επίσης ένα άλλο γεγονός… και η τηλεόραση εξακολουθεί να έχει τα ίδια χάλια…)