Η σχετική τροπολογία που κατατέθηκε στη Βουλή ανοίγει ως εξής:

“Για την αποτροπή κινδύνου εκδήλωσης δασικής πυρκαγιάς, κατά τις ημέρες και στις περιοχές που ο δείκτης επικινδυνότητας, σύμφωνα με τον Ημερήσιο Χάρτη Πρόβλεψης Κινδύνου Πυρκαγιάς της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας, είναι κατηγορίας 3 (υψηλή), κατηγορίας 4 (πολύ υψηλή) ή κατηγορίας 5 (κατάσταση συναγερμού), δύναται να εκδίδεται απόφαση απαγόρευσης διέλευσης, παραμονής και κυκλοφορίας προσώπων και οχημάτων, σε περιοχές NATURA, καθώς και σε δασικά οικοσυστήματα, πάρκα και άλση, όπως ορίζονται στις διατάξεις του ν. 998/1979 (Α’ 289).”

Όπως συνεχίζει στις επόμενες παραγράφους, η εξουσία έκδοσης απαγόρευσης ανήκει στον οικείο Περιφερειάρχη, ο οποίος καθορίζει την έκταση της περιοχής και τη χρονική διάρκεια του μέτρου.

Αυτή μάλιστα αφορά όχι μόνο την πρόσβαση από οχήματα, αλλά και τους πεζούς. Εξαιρούνται μόνο όσοι κατοικούν ή εργάζονται μέσα σε αυτές τις περιοχές, ενώ η τήρηση της απαγόρευσης και η επιβολή προστίμου 300 ευρώ σε περίπτωση παραβίασής της ανατίθεται στην Ελληνική Αστυνομία, το Πυροσβεστικό Σώμα, τη Δασική Υπηρεσία και τη Δημοτική Αστυνομία.

Σε πρώτο άκουσμα το μέτρο γεννά ερωτήματα, όπως για παράδειγμα την εν δυνάμει απαγόρευση πρόσβασης πολιτών σε πάρκα ή δασικούς χώρους σε περιόδους καύσωνα (όπου αυτομάτως και ο κίνδυνος πυρκαγιάς είναι μεγάλος), κάτι που απλά δεν έχει καμιά λογική.

Επίσης, άλλο μια χαρακτηρισμένη περιοχή Natura και άλλο το πάρκο ή το άλσος ενός αστικού Δήμου, όπου προφανώς η πρόσβαση των πολιτών σε αυτά δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται οριζόντια με ένα κοινό μέτρο για όλα. Για τους εθελοντές πολίτες που προστατεύουν την ελληνική Φύση υπάρχει πρόβλεψη ή απειλούνται κι αυτοί με πρόστιμα;