Ο όρος “βραχύχρονη μνήμη”, αφορά στην ικανότητα του εγκεφάλου μας να συγκρατεί πληροφορίες για μικρό χρονικό διάστημα, προκειμένου να αντεπεξέλθουμε ως άτομα σε διάφορες καθημερινές διαδικασίες, μια εκ των οποίων, είναι και η οδήγηση.

Για παράδειγμα, εκτελώντας το καθημερινό μας δρομολόγιο με την μοτοσυκλέτα, “αποθηκεύουμε” για διάστημα λίγων δευτερολέπτων συγκεκριμένα στοιχεία, στο σύστημα βραχύχρονης μνήμης: Ένα αυτοκίνητο που ετοιμάζεται να βγει κάθετα από ένα στενό στο ρεύμα της κυκλοφορίας μας, το φλας που έχει ανάψει ένα όχημα μπροστά μας, την σήμανση για έργα σε κάποιο σημείο του δρόμου και πολλά άλλα.

Όλα αυτά τα δεδομένα, δεν θα μπορούσαν φυσικά να συγκρατούνται και να αποθηκεύονται στον εγκέφαλο μας για μεγάλο χρονικό διάστημα, για αυτό και κανείς δεν θυμάται να περιγράψει ακριβώς και με κάθε λεπτομέρεια τα τεκταινόμενα στο δρόμο, αφού ολοκληρώσει μια διαδρομή.

Ωστόσο, η βραχύχρονη μνήμη είναι, για ευνόητους λόγους, πολύ σημαντική σε πραγματικό χρόνο, όταν οδηγούμε.

Στην έρευνα του πανεπιστημίου του Nottingham λοιπόν, παρατηρήθηκε η ικανότητα διατήρησης της βραχύχρονης μνήμης, σε οδηγούς αυτοκινήτων που βρισκόντουσαν πίσω από το τιμόνι ενός εξομοιωτή, ο οποίος “έτρεχε” ένα καθημερινό κυκλοφοριακό σενάριο.

Όπως διαπιστώθηκε, οι οδηγοί αυτοκινήτων, παρουσίασαν μέχρι και πέντε φορές περισσότερες πιθανότητες να μην συγκρατήσουν στο σύστημα της βραχύχρονης μνήμης τους την πληροφορία παρουσίας μιας μοτοσυκλέτας στον δρόμο, παρά το ότι την είχαν δει!

Με λίγα λόγια, μπορεί να έβλεπαν μια μοτοσυκλέτα και αμέσως να το ξεχνούσαν, σαν μην την είχαν δει ποτέ. Το εύρημα αυτό, έρχεται να ανατρέψει το σενάριο της ελλιπούς προσοχής σχετικά με τον εντοπισμό των μοτοσικλετιστών στον δρόμο, μεταθέτοντας τα αίτια στην ασταθή βραχύχρονη μνήμη. Το αποτέλεσμα βέβαια, είναι δυστυχώς το ίδιο, για όλους εμάς…