Το σενάριο γνωστό: ελληνικό καλοκαίρι, οδήγηση μοτοσυκλέτας και αισθάνεσαι λες και κάθεσαι πάνω σε μαγκάλι. Τον χειμώνα πάλι, βιώνουμε κυριολεκτικά την σημασία του “κρυόκ*λος”. Θερμαινόμενες σέλες υπάρχουν στην αγορά, είτε ως εργοστασιακός εξοπλισμός, είτε ως έξτρα, και λειτουργούν με αντιστάσεις. Για ψύξη από την άλλη, δεν υπάρχει κάποιο διαθέσιμο σύστημα.  

Εδώ έρχεται λοιπόν η Honda με μια πατέντα της, να βάλει τα πράγματα σε τάξη. Και ψύξη και θέρμανση, με μια λύση που προέρχεται από τα απλά συστήματα εξαερισμού των αυτοκινήτων. Ένα σύστημα καναλιών – αεραγωγών λοιπόν, θα διοχετεύει αέρα στην περιοχή της σέλας. Για την “ψύξη”, φρέσκος αέρας από το μπροστινό μέρος, για την θέρμανση, αέρας ο οποίος έχει προηγουμένως περάσει από το ψυγείο, για να “ζεσταθεί”.

Ο έλεγχος και η εναλλαγή μεταξύ θερμού και ψυχρού, θα γίνεται από ειδικό χειριστήριο στο τιμόνι. Προφανώς όχι με τον μηχανικό τρόπο και τα “κλαπέτα”, όπως στην εφαρμογή ανάλογου συστήματος στα –παλιά- αυτοκίνητα, αλλά εικάζουμε με σερβομηχανισμό.

Ένα άλλο θέμα, το οποίο δεν αναλύεται, ούτε και εξηγείται στο περιεχόμενο που κατατέθηκε προς κατοχύρωση, είναι αν η οδήγηση του αέρα, επαφίεται στην ροή που προκύπτει από την κίνηση της μοτοσυκλέτας. Αν ισχύει αυτό, τότε κατά την στάση της μοτοσυκλέτας, δεν θα πραγματοποιείται διοχέτευση αέρα, ενώ στις χαμηλές ταχύτητες, προφανώς θα είναι ασθενική.

Διακινδυνεύοντας άλλη μια πρόβλεψη, υποθέτουμε ότι το σύστημα θα υποστηρίζεται από κάποιο είδος “ανεμιστήρων” εσωτερικά των αγωγών, ώστε να διατηρείται η ροή του αέρα κατά την στάση και στις χαμηλές ταχύτητες.

Τέλος, και αυτό ευτυχώς ξεκαθαρίζεται στην πατέντα, η σέλα θα είναι κατασκευασμένη από ένα νέο υλικό πυκνής δικτύωσης, το οποίο θα διατηρεί φυσικά τα ελαστικά του χαρακτηριστικά αλλά παράλληλα θα επιτρέπει και την ροή αέρα. Σκεφτείτε κάτι σαν σπόγγο δηλαδή.