O αμερικανός Drew Feustel δεν είναι σαν τους άλλους αστροναύτες. Εντάξει, έχει εκπαιδευτεί από τη NASA, σίγουρα έχει ένα πολύ υψηλό επίπεδο δεξιοτήτων και γνώσης σε κάποιο αντικείμενο (είναι γεωφυσικός) και τυγχάνει να έχει επιτελέσει και αρχηγός του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS) για έξι μήνες.

 Αλλά είναι επίσης, αυτό που στην Αμερική ονομάζεται “petrolhead”, δηλαδή τρελαμένος με την ταχύτητα, τους αγώνες και τα μηχανοκίνητα γενικότερα.

Στην τελευταία του εξάμηνη αποστολή λοιπόν (Μάρτιος – Οκτώβριος 2018), ο Feustel παρακολουθούσε από εκεί ψηλά τους αγώνες Indy, F1 και MotoGP και ενημερωνόταν για τις εξελίξεις και τα νέα από τον χώρο.

Βέβαια, όντας στον ISS, δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι περισσότερο από αυτό… ή μήπως όχι;

O Feustel, θέλοντας να ανταποδώσει στον χώρο του μηχανοκίνητου αθλητισμού, αποφάσισε να κάνει κάτι που μόνο αυτός και ελάχιστοι άλλοι θα μπορούσαν: Να πάρει φωτογραφίες τις πίστες όπου διεξαγόντουσαν τα πρωταθλήματα που παρακολουθούσε,  από το διάστημα!

Αυτό δεν είναι τόσο εύκολο όσο ακούγεται όμως. Ο ISS διαγράφει συγκεκριμένες τροχιές και δεν έχει όπως αντιλαμβάνεται κανείς συνεχή και απρόσκοπτη θέα σε οποιοδήποτε σημείο στον κόσμο. Ακόμα και αν η τροχιά του “περνά” πάνω από μια περιοχή με πίστα, δεν σημαίνει ότι ο σταθμός θα έχει θέση τέτοια που να επιτρέπει την φωτογράφηση, όπως επίσης δεν σημαίνει ότι δεν θα υπάρχουν σύννεφα που θα καλύπτουν την επιφάνεια της Γης.

 Τέλος, επειδή ο ISS δεν είναι ακριβώς το μπακάλικο του χωριού, υπάρχει αυστηρό πρόγραμμα στο τι κάνει το πλήρωμα και πότε. Οπότε ακόμα και αν όλες οι συνθήκες ήταν ιδανικές, θα μπορούσε ο Feustel να είναι απασχολημένος με άλλα πράγματα τα οποία δεν είναι από αυτά που λες “κάνω ένα διαλλειματάκι  και τα ξαναπιάνω σε 10’…”

Ο Feustel έδινε τις συντεταγμένες των πιστών στο κέντρο ελέγχου και αυτοί τον ενημέρωναν πότε θα  έχει “παράθυρο”  χρόνου και θέσης για να τις φωτογραφήσει, αν βέβαια δεν συνέτρεχε κάτι από όλα αυτά που αναφέρθηκαν πιο πάνω.

Η διαδικασία της φωτογράφησης δεν ήταν εύκολη, ο Feustel χρησιμοποιούσε μια FF DSLR μηχανή με φακό και οπτικό αντάπτορα που του έδινε μια εστιακή της τάξεως των 1600mm, τα οποία είναι αρκετά στην Γη για να αποθανατίσει κανείς τις παρανυχίδες του Μαλαισιανού κόνδορα (λέμε τώρα…), από εκεί πάνω όμως, δεν προσέφεραν και πολλά πράγματα.

Ο Feustel έπρεπε να “σκανάρει” την επιφάνεια της Γης μέσα από το οφαθλμοσκόπιο της φωτογραφικής μηχανής, αφού με γυμνό μάτι δεν μπορούσε φυσικά να διακρίνει τις πίστες. Με την τροχιακή ταχύτητα του ISS να είναι 7,66 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο (27.600 χλμ./ώρα είναι αυτό), δεν ήταν καθόλου εύκολο να βρεθούν οι θέσεις των πιστών στην Γη και να φωτογραφηθούν.

Ακόμα και όταν οι πίστες βρισκόντουσαν σε ιδανική θέση, ο Feustel είχει χάσει αρκετές ευκαιρίες, καθώς το “σημάδι” του με την κάμερα, είχε μια ελάχιστη απόκλιση. Στα 408 χιλιόμετρα ύψος, αυτή η ελάχιστη απόκλιση μεταφράζεται σε στόχευση δεκάδες χιλιόμετρα μακριά από την πίστα.  

Όπως και να έχει πάντως, ο Feustel είχε και την υπομονή και την επιμονή (αλλοίμονο, αστροναύτης είναι ο άνθρωπος!) και κατάφερε να τραβήξει αρκετές φωτογραφίες από τις πίστες του κόσμου.  


Bahrain (F1) 


Brno 


Catalunya 


Detroit (ΙndyCar) 


Jerez 


Paul Ricard 


Sepang 


Valencia 

Πηγή: PetaPixel