Sachsenring, Πέμπτη 13 Ιουλίου. Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου ο συγκινημένος Dani Pedrosa ανακοινώνει πως θα αποχωρήσει από τα MotoGP στο τέλος αυτής της σεζόν, κλείνοντας έναν κύκλο που είχε αρχίσει στο μακρινό 2001, όταν ο 16χρονος κοντοπίθαρος Ισπανός εμφανίστηκε ως rookie στην τότε εισαγωγική κατηγορία GP125.

“Οι τραυματισμοί επιτάχυναν αυτή τη διαδικασία,” θα εξηγούσε στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων αργότερα. Στο τέλος αυτής της χρονιάς, ο Pedrosa θα γίνει μέλος ενός κλειστού κλαμπ, των MotoGP Legends (Θρύλοι των MotoGP), παρότι σε 12 χρόνια στη μεγάλη κατηγορία δεν κατάφερε να πάρει κι εκεί έναν τίτλο.

Τα πρώτα βήματα

Ο Daniel Pedrosa Ramal γεννήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 1985 στο Sabadell, μια πόλη στην περιοχή Vallès Occidental της Καταλονίας, στη βορειοανατολική Ισπανία. Πρωτοκαβάλησε μοτοσυκλέτα στην ηλικία των 4, ενώ στα 6 του απέκτησε την πρώτη του αγωνιστική minibike και τρία χρόνια αργότερα μπήκε στο Ισπανικό Πρωτάθλημα Minibike.

Το ταλέντο του έλαμψε όταν συμμετείχε στο Movistar Activa Cup, καταλήγοντας με ένα εισιτήριο για το μεγάλο άλμα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και τη μικρή κατηγορία των δίχρονων 125. Με τον πρώην αναβάτη Alberto Puig ως μέντορά του και συμβόλαιο με τη Honda, ο 16χρονος Dani έκανε εντύπωση από την πρώτη του χρονιά, ανεβαίνοντας σε δύο βάθρα, ενώ στη δεύτερη σεζόν ήρθε και η πρώτη νίκη.

Ο πρώτος του παγκόσμιος τίτλος έγινε πραγματικότητα στην τρίτη χρονιά του στα 125, το 2003, όταν και το πήρε δύο αγώνες πριν κλείσει η χρονιά. Στον αμέσως επόμενο αγώνα στο Phillip Island, ο Ισπανός είχε μια τρομακτική πτώση στα δοκιμαστικά και έσπασε και τους δύο αστραγάλους του.

Σε τρία χρόνια στα 125, ο Dani Pedrosa μέτρησε 17 βάθρα εκ των οποίων 8 στο ψηλότερο σκαλί, 9 pole positions και έναν τίτλο.

Το θαύμα των 250

Αμέσως μετά την κατάκτηση των 125, μεταπήδησε στα 250 κυβικά, πάντα με τη Honda και τον Puig στο πλευρό του. Η πρώτη του χρονιά (2004) αναμενόταν περίεργη, καθώς δεν είχε καβαλήσει καθόλου τη νέα του μοτοσυκλέτα λόγω της αργής αποθεραπείας των αστραγάλων του από το ατύχημα της περασμένης χρονιάς.

Παρόλα αυτά ο Pedrosa πήρε τη νίκη στον εναρκτήριο αγώνα της Νότιας Αφρικής και συνέχισε με στυλ ολόκληρη τη χρονιά κατακτώντας 7 νίκες και τον τίτλο των 250, αναδεικνυόμενος φυσικά και Rookie της Χρονιάς.

Κάπως έτσι, σε ηλικία 19 ετών και κάτι μηνών έγινε ο νεότερος παγκόσμιος πρωταθλητής GP. Διατηρεί ακόμη αυτόν τον τίτλο.

Το 2005 προτίμησε να μείνει στα 250, κατακτώντας ξανά τον τίτλο με 8 νίκες, για να έρθει η ώρα της νέας προαγωγής.

Στα δύο του χρόνια στα 250 κατέκτησε 15 νίκες σε σύνολο 24 βάθρων, καθ’ οδόν προς την κατάκτηση δύο παγκόσμιων τίτλων.

Στα βαθειά

Η μεγάλη κατηγορία των MotoGP καλωσόρισε τον Pedrosa το 2006, πάλι με τη Honda, καβάλα στο εργοστασιακό RC211V, δίπλα στον Nicky Hayden.

Πολλοί έλεγαν πως είναι υπερβολικά μικρόσωμος για να παλέψει με τα θηρία των 200+ ίππων, ενώ λίγο αργότερα, όταν τα MotoGP θα γίνονταν πρόσκαιρα 800 cc, κατηγόρησαν τη Honda πως πίεσε να αλλάξει την κατηγορία για να βολέψει το νέο της ανερχόμενο αστέρι.

Η ουσία είναι πως ο Pedrosa βάλθηκε να διαψεύσει κόσμο από την αρχή, με δεύτερη θέση στον πρώτο του αγώνα στα MotoGP (Jerez 2006) και την πρώτη του νίκη μόλις στον τέταρτο αγώνα στη Σαγκάη της Κίνας.

Όπως έχουμε δει να συμβαίνει με τόσους και τόσους rookies των MotoGP, συνέχισε δυναμικά την πρώτη του χρονιά στη μεγάλη κατηγορία, μέχρις ότου ήρθε το πρώτο ατύχημα στη Sepang. Από δεύτερος που ήταν στην κατάταξη ως εκείνη τη στιγμή, έκλεισε τη σεζόν πέμπτος, ενώ στα αξιομνημόνευτα του 2006 ανήκει σίγουρα ο ιστορικός αγώνας του Estoril.

Προτελευταίο grand prix της χρονιάς, με τον Nicky Hayden πρώτο στη βαθμολογία και τον Valentino Rossi δεύτερο. Σε μια υπεραισιόδοξη προσπάθεια του Pedrosa να περάσει τον ομόσταυλό του, πέφτει και τον παίρνει μαζί του, επιτρέποντας στον Rossi να περάσει αυτός πρώτος στη βαθμολογία (στον τελευταίο αγώνα στη Valencia βέβαια ήταν η σειρά του Rossi να πέσει αναπάντεχα και να αφήσει τον τίτλο στον Hayden).

Αυτός ο αγώνας στο Estoril ήταν ιστορικός και γιατί ήταν η τελευταία φορά που κέρδισε μη εργοστασιακός αναβάτης – Toni Elias, με slipstreaming στον Rossi πάνω στο νήμα – πριν σπάσει η κατάρα το 2016 στο Assen από τον Jack Miller και τις δύο επακόλουθες νίκες του Cal Crutchlow. Έκτοτε όλες οι νίκες έχουν επιστρέψει αποκλειστικά σε εργοστασιακά χέρια.

Οι αριθμοί

Η καλύτερη χρονιά του Pedrosa στα MotoGP ήταν αναμφίβολα το 2012, όταν και τέλειωσε δεύτερος στην κατάταξη πίσω από τον Jorge Lorenzo με 7 νίκες, 3 δεύτερες και 4 τρίτες θέσεις. Δεύτερος είχε αναδειχθεί και το 2007 και το 2010, ωστόσο σε καμία περίπτωση δεν είχε κάνει τόσες νίκες, ούτε έφτασε τόσο κοντά στον τίτλο, γι’ αυτό και μνημονεύουμε το ’12 ως την κορυφαία του σεζόν.

Έκτοτε δεν επανέλαβε την καλύτερή του αυτή επίδοση, ωστόσο κατέχει ένα άτυπο ρεκόρ από τη θητεία του στη μεγάλη κατηγορία που δεν έχουν πολλοί: έχει τουλάχιστον μία νίκη ανά σεζόν σε όλα τα χρόνια που συμμετέχει στα MotoGP και ειλικρινά ελπίζουμε να πάρει και φέτος μια πρωτιά, ώστε να μη χαλάσει αυτή η μοναδική του επίδοση.

Στην καριέρα του δύο μόνο φορές δεν έτρεχε με το αγαπημένο του νούμερο 26: το 2008 και το 2009 φόρεσε το 2 και το 3 ως ένδειξη της θέσης που είχε πάρει τις προηγούμενες χρονιές, πριν επιστρέψει στο σύνηθες 26.

Ως τώρα η καριέρα του στη μεγάλη κατηγορία μετρά 31 νίκες σε σύνολο 112 βάθρων, 31 φορές εκκίνηση από την pole position, αλλά και κανένας τίτλος. Ίσως να είναι ένας από τους μεγαλύτερους αναβάτες που έγιναν θρύλοι μα δεν κατάφεραν να πάρουν το πολυπόθητο πρωτάθλημα MotoGP. Οι δέκα αγώνες που έχουν απομείνει στο φετινό πρόγραμμα μπορούν να βελτιώσουν κι άλλο τα εντυπωσιακά του στατιστικά, μα αυτό το τελευταίο στοιχείο δεν αλλάζει.

Σε σύνολο, δε, ο Dani Pedrosa μετρά συνολικά 54 νίκες σε GP, 153 βάθρα, 49 pole pοsitions, 3 παγκόσμιους τίτλους. Είναι 7ος πολυνίκης και σύντομα μέλος των θρύλων των GP, καθόλου άσχημα!

Οι κόντρες

Γενικώς ο Pedrosa φημίζεται και μνημονεύεται από όλους τους άλλους αναβάτες ως ένας εξαιρετικός χαρακτήρας που ουδέποτε δημιούργησε πρόβλημα, είναι πάντα ευγενέστατος και έχει καλές σχέσεις με όλους.

Ο μόνος λεκές που έχει εμφανιστεί στην πανοπλία του εμφανίστηκε μαζί με τον Jorge Lorenzo, αναβιώνοντας μια κόντρα που κρατούσε από τις μικρότερες κατηγορίες. Κατά την πρώτη χρονιά του JL99 στα MotoGP (2008) υπήρχε μια έντονα πολεμική ατμόσφαιρα μεταξύ τους και φαινόταν πως αργά ή γρήγορα κάτι θα ξεσπούσε.

Εν τέλει αποδείχθηκε πως υπαίτιος για όλα αυτά ήταν ο Dani Amatriain, πρώην μάνατζερ του Lorenzo που προσπαθούσε να υποδαυλίσει το μίσος ανάμεσα στους δύο αναβάτες τεχνηέντως, ενώ στην ουσία δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα. Η ιστορία αποκαλύφθηκε όταν ο Amatriain συνελήφθη για απειλές κατά της ζωής πελατών του στην Ισπανία και ο Lorenzo απεκάλυψε τι συνέβαινε. Έκτοτε οι δύο Ισπανοί φαινομενικά έχουν μια άριστη σχέση και ουδέποτε υπήρξε ξανά πρόβλημα μεταξύ τους.

Οι τραυματισμοί

Μαντεύοντας τι θα έλεγε ο ίδιος, θα λέγαμε πως αν μπορούσε να έχει αλλάξει κάτι στην καριέρα του ο Dani Pedrosa αυτό θα ήταν οι τραυματισμοί. Είναι γεγονός πως στα 17 χρόνια του σε όλες τις κατηγορίες των GP, έχει σπάσει αναρίθμητα κόκκαλα, με ιδιαίτερη έφεση στις κλείδες, τις οποίες έχει σπάσει αμφότερες από δύο φορές τουλάχιστον έκαστη.

Μετρά τουλάχιστον 16 σοβαρούς τραυματισμούς που περιελάμβαναν σπασίματα και έχει εγχειριστεί πολλές φορές, χάνοντας κάμποσους αγώνες εξαιτίας των επεμβάσεων.

Όπως ο ίδιος δήλωσε την ημέρα που ανακοίνωσε την αποχώρησή του, “με τον ένα ή τον άλλο τρόπο οι τραυματισμοί, είτε το θέλεις είτε όχι, επιταχύνουν ίσως τη ζωή, τη διαδικασία για να φτάσεις σε αυτό το σημείο. Προφανώς σήμερα το άθλημα κερδίζει, καθώς οι αναβάτες έχουν πολλή περισσότερη ζωή από πριν. Αυτό είναι πολύ καλό, αλλά είναι επίσης αλήθεια πως οι τραυματισμοί που είχα δε μου επιτρέπουν πια να είμαι στο 100% και να τα δίνω όλα στον μέγιστο βαθμό.”

Είπαν γι’ αυτόν

Valentino Rossi: Το άθλημά μας χάνει έναν από τους κορυφαίους, του άξιζε ένας τίτλος MotoGP. Για μένα είναι ένας πρωταθλητής, θα μου λείψεις Dani.

Jorge Lorenzo: Αποσύρεται ένα σημείο αναφοράς του Ισπανικού αθλητισμού. Θα θυμάμαι πάντα τις σπουδαίες μάχες μας από τα 125 μέχρι και τη μάχη για τον τίτλο των MotoGP. Τεχνικός, γρήγορος, σεβάσμιος και, αν δεν το θυμάστε, παγκόσμιος πρωταθλητής! Απόλαυσε ό,τι έχεις καταφέρει, ευχαριστώ Dani.

Marc Marquez: Δεν το περίμενα, νόμιζα πως θα συνέχιζε αλλά άλλαξε γνώμη. Είναι πάντα δύσκολο να κατανοήσει κανείς τους λόγους για μια αποχώρηση, αλλά στο τέλος όλοι εκεί θα καταλήξουμε.

Andrea Dovizioso: Ήταν ο ομόσταυλός μου και ήταν πιο γρήγορος από μένα, πάντα κάτι μάθαινα από αυτόν, για μένα αποτέλεσε ένα παράδειγμα. Και εμείς όλοι μια μέρα θα έρθουμε στη θέση του.

Maverick Vinales: Συγχαίρω τον Dani για την καριέρα του, θα τον θέλαμε πολύ εδώ στη Yamaha και θα έφερνε πολλές πληροφορίες, αλλά αν αυτός είναι χαρούμενος με την απόφασή του, τότε είμαι κι εγώ.

Takahisa Fujinami: Δε σου λέω “αντίο”. Σου λέω “θα τα ξαναπούμε στο paddock”. Ήσουν φίλος και αξιόπιστος συναθλητής. Απόλαυσε την καινούργια σου ζωή!

Andrés Iniesta: Σου εύχομαι τα καλύτερα στη νέα σου ζωή! Πραγματικά απόλαυσα να σε παρακολουθώ, πρωταθλητής μέσα κι έξω από τις πίστες. Μια αγκαλιά στον φίλο μου.

Laia Sainz: Ένας σπουδαίος αναβάτης και πρωταθλητής αποσύρεται. Είναι κρίμα να τον χάσουμε ως αναβάτη, αν και είμαι σίγουρη πως θα συνεχίσουμε να τον βλέπουμε με κάποιον τρόπο. Ήταν πάντα τόσο ευγενικός όποτε συναντιόμασταν. Καλή τύχη σε ό,τι ασχοληθείς.

Φωτογραφίες