Το Ιταλικό GP στο Mugello τα είχε όλα: ένα εκπληκτικό qualifying το Σάββατο με τρία διαδοχικά ρεκόρ πίστας να σπάνε σε διάστημα μερικών λεπτών, τον τοπικό ήρωα στην pole, ένα νέο απόλυτο ρεκόρ τελικής ταχύτητας, πρωταγωνιστικές πτώσεις, σκληρές μάχες κι ένα βάθρο (σχεδόν) τέλειο.

Είχε προηγηθεί η τρομακτική πτώση του Michele Pirro στις δοκιμές της Παρασκευής, όταν η μοτοσυκλέτα του έκανε ένα σπάνιο χορευτικό γύρω από το μπροστινό της στα φρένα της ευθείας (δηλαδή από 350+ km/h) λίγο πριν την είσοδο στη πρώτη στροφή San Donato. Ευτυχώς ο αναβάτης εξέλιξης της Ducati την έβγαλε σχετικά καθαρή με μια βαρβάτη διάσειση και μια εξάρθρωση αριστερού ώμου – ήταν μάλιστα παρών την Κυριακή στον αγώνα, ως θεατής φυσικά. Η εικόνα της πτώσης του άφηνε αρχικά υπόνοιες πως είχε χτυπήσει πολύ-πολύ χειρότερα.

Σε εντελώς αντίθετο κλίμα, μια άλλη Ducati, αυτή του Andrea Dovizioso, σημείωσε την Παρασκευή ένα νέο απόλυτο ρεκόρ τελικής ταχύτητας, γράφοντας 356.4 km/h στο τέλος της τρομακτικής και ατελείωτης ευθείας του Mugello.

Το Σάββατο όσοι τυχεροί κάθησαν να δουν το Q2, στο τελευταίο αυτό session χρονομετρημένων δοκιμαστικών απήλαυσαν μια μάχη από τις λίγες, όπου στα πέντε λεπτά πριν την καρό σημαία κατά σειρά οι κ.κ. Andrea Iannone, Jorge Lorenzo και Valentino Rossi πέρασαν από την πρώτη θέση, έκαστος γράφοντας εντυπωσιακούς γύρους και διαλύοντας στην πορεία το ρεκόρ ταχύτερου γύρου στο Mugello.

Οι Ducati ήταν γρήγορες στο Mugello όλο το σαββατοκύριακο και έτσι η πρώτη σειρά εκκίνησης γέμισε με τα δύο εργοστασιακά Desmosedici, παρέα με τον Maverick Vinales που έπρεπε να περάσει από το Q1 για να προκριθεί στο Q2 και να φτάσει ως την τρίτη θέση εκκίνησης. Για να το καταφέρει αυτό έπρεπε να την κλέψει για μόλις 4 εκατοστά του δευτερολέπτου από τον εντυπωσιακό Iannone - που είχε μόλις ενημερωθεί πως η Suzuki δεν θα τον κρατήσει πέραν του συμβολαίου του που λήγει φέτος. Λες και η απόλυση τον ανακούφισε τόσο πολύ ψυχολογικά που στους τελευταίους τρεις αγώνες έχει ανεβάσει την απόδοσή του εκπληκτικά.

Με τον Γιατρό στην πρώτη θέση εκκίνησης για πρώτη φορά μετά από σχεδόν δυόμιση χρόνια, οι δεκάδες χιλιάδες Ιταλοί έκαναν τις πλαγιές και τις εξέδρες κίτρινες περίμεναν δικαιολογημένα την επιστροφή του αγαπημένου τους πρωταθλητή στις νίκες, μια ολόκληρη δεκαετία από την τελευταία φορά που ο Rossi κατακτούσε το Mugello.

Στον αγώνα ωστόσο ήταν ο Lorenzo αυτός που έκανε την τέλεια εκκίνηση και έστιψε πρώτος, με τον Marc Marquez στενά στο κατόπι του μετά από μια εκτόξευση από τη δεύτερη σειρά εκκίνησης και αφού πρώτα έκανε μια κάπως άκομψη (αλλά εντός αγωνιστικών ορίων) προσπέραση στην Danilo Petrucci που τον έβγαλε προσωρινά εκτός γραμμής. Μαζί τους στη μάχη οι Valentino Rossi, Andrea Iannone και Andrea Dovizioso.

Η θερμοκρασία την ημέρα και ώρα του αγώνα ήταν η υψηλότερη όλου του τριημέρου και αυτό είχε ως αποτέλεσμα η πίστα να είναι λίγο πιο γλιστερή απ’ όσο είχαν προβλέψει τις προηγούμενες μέρες δοκιμών. Η αλλαγή αυτή έπιασε κάμποσους απροετοίμαστους, καθώς ούτε λίγο ούτε πολύ έξι αναβάτες θα έπεφταν στους πρώτους τρεις γύρους: Dani Pedrosa, Karel Abraham και Scott Redding δεν πρόλαβαν καν να συμπληρώσουν γύρο, ενώ λίγο αργότερα θα τους έκαναν παρέα και οι Aleix Espargaro, Jack Miller και Thomas Luthi.

Μπροστά ο Lorenzo επιχείρησε να κεφαλαιοποιήσει το καλό του ξεκίνημα με γρήγορο ρυθμό, μα δε μπορούσε να απομακρυνθεί. Πίσω του ωστόσο είχε αρχίσει να γίνεται εμφανές πως ο Marquez οδηγούσε τη Honda του στο όριο για να μπορεί να μείνει με τους πρωτοπόρους – επιβεβαιώνοντας τα προβλήματα που είχε όλο το σαββατοκύριακο.

Τελικά ο Ισπανός πρωτοπόρος της βαθμολογίας συνάντησε τη μοίρα του στη δεξιά κατηφορική Scarperia (στροφή 10) μερικούς γύρους αργότερα, χάνοντας το μπροστινό του και επιστρέφοντας στη δράση τελευταίος. Ως το τέλος ο Marquez δεν κατάφερε να περάσει παρά έναν αναβάτη (Xavier Simeon), για να τερματίσει 16ος, οριακά δηλαδή εκτός βαθμών.

Στην κορυφή ο JL99 συνέχιζε να οδηγεί εμπνευσμένα και ουδείς μπόρεσε να τον απειλήσει. Ο μοναδικός που θα μπορούσε ήταν ο Dovi, όμως κι αυτός αναγκάστηκε τελικά να σκεφτεί έξυπνα και να μη ρισκάρει (άλλη) μια πτώση, προτιμώντας να διατηρήσει άκοπα τη δεύτερη θέση που ήταν πραγματικό χρυσάφι μετά το μηδενικό που μάζεψε ο Marquez.

Πιο πίσω οι Rossi, Iannone, ο επανακάμψας Petrucci, αλλά και οι Alex Rins και Cal Crutchlow έφτιαξαν ένα γκρουπάκι που έδειχνε πως ως το τέλος θα πάλευε για το εναπομείναν τρίτο σκαλί του βάθρου.

Όπερ και εγένετο, καθώς ο Rossi αντιμετώπισε προβλήματα στον ρυθμό του, κάτι που εκμεταλλεύτηκε αρχικά ο Petrucci κρατώντας για αρκετούς γύρους την τρίτη θέση πριν μείνει από λάστιχα. Το ίδιο ακριβώς σκηνικό επαναλήφθηκε με τον Iannone, ο οποίος πάλι πάλεψε ώσπου τέλειωσε τα λάστιχά του και στο τέλος επέστρεψε σε μια απονενοημένη προσπάθεια να κλέψει το βάθρο από τον Γιατρό, δίχως αποτέλεσμα ωστόσο αφού πλέον δεν είχε την απαραίτητη πρόσφυση για να το καταφέρει.

Ενδιάμεσα και ο Rins προσπάθησε να απειλήσει τον Rossi, μα αυτός διαχειρίστηκε άριστα την κατάσταση διατηρώντας λάστιχα ως τους τελευταίους γύρους, όταν και επιβλήθηκε των αντιπάλων του για να ανέβει αυτός στο μαγικό Ιταλικό βάθρο – προς μεγάλη χαρά των χιλιάδων συμπατριωτών του.

Στις πιο πίσω θέσεις ξεχωρίζουμε τον - μέχρι τώρα δεύτερο στην κατάταξη - Maverick Vinales, ο οποίος εκκίνησε τραγικά και εξαφανίστηκε, ήταν απών για το πρώτο μισό του αγώνα και εμφανίστηκε στο δεύτερο κομμάτι του, όταν και άρχισε να ανεβαίνει ραγδαία θέσεις στην κατάταξη. Ατυχώς για τον ίδιο, ήταν πια πολύ αργά, καθώς μόνο στο τέλος έφτασε να βλέπει το προηγούμενο γκρουπ που μαχόταν για την τρίτη θέση (από την οποία είχε πάρει εκκίνηση) και ουδέποτε είχε ελπίδες να εμπλακεί κι αυτός. Τερμάτισε όγδοος, οριακά πίσω από τον Petrucci που στο μεταξύ είχε ξεμείνει εντελώς από λάστιχα.

Καλή εμφάνιση για τον Alvaro Bautista που έφτασε ένατος, μπροστά από τον Johann Zarco που έκλεισε τη δεκάδα με μια μοναχική εμφάνιση που μάλλον θα τον άφησε απογοητευμένο, καθώς σε καμιά στιγμή δεν κατάφερε να κρατήσει επαφή με τους πρωτοπόρους.

Για τον Lorenzo, αυτή ήταν η πρώτη του νίκη με Ducati και ήρθε ακριβώς την κρίσιμη στιγμή που καθορίζεται το μέλλον τον. Ο ίδιος έλεγε πριν τον αγώνα πως τίποτε δεν είναι τελειωμένο και πως στον ερχόμενο αγώνα στην Catalunya θα ξέρουμε πού θα συνεχίσει του χρόνου. Παρά τις αναμενόμενες αποδοκιμασίες του κοινού στην απονομή του, ο ίδιος το γιόρτασε όσο μεγαλοπρεπώς του άξιζε.

Το απρόοπτο του Marquez σήμανε μια ανάσα ενδιαφέροντος για το πρωτάθλημα, καθώς ο ΜΜ93 έφτασε στο Mugello με μια υγιέστατη διαφορά βαθμών απειλώντας να τη διευρύνει κι άλλο. Τώρα, όπως διαμορφώθηκαν τα αποτελέσματα, ο Marquez (95 βαθμοί) συνεχίζει να οδηγεί με 23 βαθμούς από τον δεύτερο, ο οποίος πια είναι ο Valentino Rossi! (72 β.).

Για τον Rossi, το Mugello ήταν η επιστροφή στην pole position, ήταν ένα απίστευτο ρεκόρ γύρου, ήταν μια εξιλέωση για τους χιλιάδες οπαδούς του, αλλά και ένα ακόμη σπουδαίο ρεκόρ: ο VR46 ξεπέρασε τους 5,000 βαθμούς σε συνολική συγκομιδή στα MotoGP – μια επίδοση που θα χρειαστεί πολλή υπομονή από όποιον προσπαθήσει να το ξεπεράσει, δεδομένου ότι ο Ιταλός συνεχίζει να προσθέτει βαθμούς στα 39 του και θα είναι εδώ και για να επόμενα δύο χρόνια κατά πώς φαίνεται.

Ο Vinales υποχώρησε τρίτος (67 β.), ακριβώς πίσω του καραδοκεί ο Dovizioso με έναν βαθμό λιγότερο και ακολουθεί μια πλειάδα δυνατών αναβατών με πολύ μικρές μεταξύ τους αποστάσεις. Ενδεικτικά να αναφέρουμε πως τη δεκάδα της κατάταξης κλείνει ο Lorenzo με 41 βαθμούς.

Ακολουθεί το Καταλανικό GP στη Βαρκελώνη σε δύο εβδομάδες, όπου πλέον οι ανοικτοί λογαριασμοί είναι πολλοί και τίποτε δεν πρέπει να θεωρείται σίγουρο. Είναι το σπίτι των Marquez και Lorenzo, είναι εκεί που πέρυσι κέρδισε ο Dovi και εκεί που ποτέ δεν ξεγράφεις τον Rossi.

Δείτε ΕΔΩ την αναλυτική κατάταξη του αγώνα

Και ΕΔΩ την βαθμολογία του Πρωταθλήματος μετά το ιταλικό GP

Φωτογραφίες 1

Φωτογραφίες 2