Ο Γιάννης Πολυχρόνης συμμετείχε στο φετινό RedBull Romaniacs όπου και κατάφερε να τερματίσει στον δύσκολο, ιδιαίτερο και απαιτητικό αγώνα!
Παραθέτουμε παρακάτω το κείμενο που ανέβασε στην προσωπική του σελίδα σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, αναφέροντας την ιστορία πίσω από αυτή την ωραία προσπάθεια:

Μετρώντας μέρες

Ωραία.. Αν και βαριέμαι τα απίστευτα αυτά long posts (και ποσο μάλλον αν αυτά μιλάνε για εμένα ) θα κάνω μια εξαίρεση όποτε ζητάω συγνώμη εκ των προτέρων.
Redbullromaniacs 2016 !!!
Παρακολουθώντας χρόνια τον συγκεκριμένο αγωνα και έχοντας επισκεφτεί το Sibiu 6 φορές με διαφορετικό ρόλο την κάθε φορά (βόλτα - θεατής - assistant - MTB - running -enduro tour ), τον Νοέμβρη του 2015 αποφάσισα ότι ήταν η στιγμή να παρω μέρος και να εκπληρώσω το μεγαλύτερο στόχο - όνειρο της ζωής μου . Έχοντας λοιπόν 251 μέρες ακριβώς από τη στιγμή που πάτησα το "κλικ" ο χρόνος για εμένα άρχισε να μετράει αντίστροφα . Αμέτρητα χαρτάκια στο γραφείο μου με πλάνα προγράμματα εκκρεμότητες διατροφές προπονήσεις μου αλλάξανε κυριολεκτικά όλη την καθημερινότητα μου. Επί ένα χρόνο ξύπναγα και κοιμόμουν και η σκέψη μου ταξίδευε Ρουμανία. Η προετοιμασία πήγαινε καλά έως ότου δύο μήνες πριν τον αγώνα, πάνω στην προπόνηση, έβγαλα τον ωμο μου. Η ακινησία και οι φυσικοθεραπείες μου στέρησαν τις καλύτερες μέρες που είχα για να προπονηθώ την περίοδο του Πάσχα. Έχοντας άγνοια για τις δυσκολίες και για το επίπεδο που θα συναντούσα στο Romaniacs, είχα δηλώσει στην κατηγορία bronze. Ο τραυματισμός μου με έκανε να αναθεωρήσω λίγο την κατάσταση και να αλλάξω την κατηγορία μου σε iron και κάπου εδώ στάθηκα τυχερός!

Και η μέρα έφτασε !!! Η ατμόσφαιρα στο Sibiu ηλεκτρισμένη η πόλη ζει στους παλμούς του Romaniacs.. .το αισθάνεσαι μέρες πριν αρχίσει το event. Δεν ξέρω πως να περιγράψω την χαρά μου, το βράδυ πριν τον πρόλογο ξύπναγα κάθε μια ώρα, σκεφτόμουν τι πάω να κάνω, χαμογέλαγα και ξανά κοιμόμουν.

Η ομάδα

Ο πρόλογος λοιπόν..
Ο πρόλογος με πήγε πραγματικά καλά, είχα δουλέψει αρκετά και αυτός ήταν ο λόγος που απέβαλα όλο το άγχος μου και τον απόλαυσα ! Όσο για τις 4 μέρες off-road τι να πω; Κάθε μέτρο που διανύεις σου θυμίζει που βρίσκεσαι "the worlds toughest hard-enduro rally's" μαγικά μονοπάτια που ποτέ δεν σε αφήνουν να νιώσεις οικία, ατελείωτα ανήφορο-κατηφόρια, πέτρες-ρίζες χωμένες μέσα στην λάσπη, ποτάμια σε βάζουν στην διαδικασία να ξεπερνάς κάθε μέρα τον εαυτό σου. Έχοντας κάθε μέρα πάνω από 100 χιλιόμετρα να διανύσεις μέσα στα Καρπάθια και στα αυτιά σου να ηχεί η φωνή του Martin "ζήτω συγνώμη από την iron αλλά τα μηχανάκια έχουν εξελιχθεί έτσι πρέπει και οι πίστες " ήταν αρκετό για να σου κόψει τον τσαμπουκά από την εκκίνηση! Πτώσεις, κούραση, χτυπήματα, ήταν καθημερινό φαινόμενο. Άκουγα χρόνια ότι για να τερματίσεις το Romaniacs θες τύχη και εγώ την είχα!!!
Άλλος ένας όμως μεγάλος παράγοντας για την επιτυχία είναι να είσαι έτοιμος όταν έρθει η ώρα σου. Και στην δικιά μου περίπτωση όλοι ήμασταν εκεί στην ώρα μας! Δεν μπορείς να βγάλεις αυτόν τον αγώνα εις πέρας μόνος σου θα πρέπει να έχεις γύρω σου μια καλή ομάδα και εγώ είμαι στην ευχάριστη θέση να πω ότι έχω την καλύτερη! Ευχαριστώ πολύ λοιπόν την ομάδα μου που παραβρέθηκαν και με στήριξαν με ένα μοναδικό τρόπο

Rmado Armado (coach) Polytimi Kyriakopoulou, Vasilis Boudros, John Baron II, Vagelis Drvs, Pavlos Kasimis, George Sifnaios, την υποστήριξη στα service park Liviu Revnic, Zicu Radu τον Thanassis Xenos (thnxs) ευχαριστώ και όσους δεν τα κατάφεραν να είναι αλλά ήταν στο πλευρό μου όλη την χρόνια: Constantinos Papadopoulos, Dimos Dimitris, τον όμιλο μου ΟΔΜΑΑ, George Anamo, θεοδωρος παγανης, Βαγγελης Ντεκουλης, Θεοδωρος Μαλαμας, Katerina Kasmiri, Sofi Husqvarna Koulaxizeli.

Φωτογραφίες