Τα πλέον εξελιγμένα δίτροχα στον πλανήτη και αυτά με τα πιο εξωτικά υλικά κατασκευής και την πιο προηγμένη τεχνολογία, τα βρίσκει κανείς στα Paddock των αγώνων MotoGP. Είναι ένα πεδίο, όπου το μόνο που μετράει είναι η απόλυτη απόδοση, οικονομοτεχνικοί και άλλοι περιορισμοί απλά δεν υπάρχουν.  

Δεν είναι όμως μόνο η δημιουργία και η εξέλιξη μιας MotoGP μοτοσυκλέτας το ζητούμενο, είναι και η σωστή συντήρηση της. Μια συντήρηση πού όπως αντιλαμβάνεται κανείς, θα πρέπει να είναι ευλαβική και -το κυριότερο- προληπτικού χαρακτήρα.

Με λίγα λόγια, δεν παίζει το σενάριο του να πει αναβάτης στον μηχανικούς “Mάστορες ρίξτε μια ματιά γιατί κάτι ακούγεται από τον  πίσω τροχό στα 280 χλμ. και μετά”, σε αυτές τις μοτοσυκλέτες δεν είναι δυνατόν να περιμένει κανείς την –έστω και σε αρχικό στάδιο- εκδήλωση προβλημάτων για να  επέμβει.  Επεμβαίνει από πριν προλαβαίνοντας και προλαμβάνοντας, ακόμα και αν τίποτα δεν πιστοποιεί την ύπαρξη προβλήματος.

 Το χρονοδιάγραμμα της συντήρησης ακολουθείται με θρησκευτική ευλάβεια και έχει εκπονηθεί με βάση πολύ αυστηρές προδιαγραφές σε ότι αφορά στα όρια καταπόνησης και φθοράς των επί μέρους στοιχείων μιας αγωνιστική μοτοσυκλέτας στα MotoGP.

Από τα 2.000 τμήματα που αποτελούν μια τέτοια μοτοσυκλέτα, τα 200 από αυτά, αντικαθίστανται σε προκαθορισμένα διαστήματα. Σε έναν αγώνα, συμπεριλαμβανομένων των ελεύθερων και χρονομετρημένων δοκιμαστικών, μια μοτοσυκλέτα MotoGP, διανύει κατά μέσο όρο 500 χλμ.

Οι “οδηγίες συντήρησης” λοιπόν, προβλέπουν τα εξής:

*Ενδέχεται αλλαγή και πιο νωρίς, αναλόγως της φθοράς 

 Πηγή: motogp.com