Εύλογα θα ρωτήσετε: Μα τι είναι η μοτοθεραπεία και γιατί δεν το έχω ξανακούσει; Λοιπόν, πρόκειται για το «πνευματικό παιδί» του Ιταλού αναβάτη Vanni Oddera, ο οποίος έχοντας ζήσει πολλές δυσκολίες ο ίδιος και αντιμετωπίζοντας ένα πρόβλημα υγείας που θα μπορούσε να του στερήσει την δυνατότητα να ζήσει όπως ακριβώς θα ήθελε, πιστεύει στην δύναμη των δυνατών συγκινήσεων και των έντονων συναισθημάτων καιν θέλει να κάνει και τους άλλους ανθρώπους, να νιώθουν όπως αυτός. Τώρα, με μία είδηση από την Ιταλία, φαίνεται ότι ο Oddera πέτυχε ίσως το πιο σημαντικό επίτευγμα για αυτό που κάνει, αν και με μία γερή δόση αντιδράσεων και δυσπιστίας.
Τι κάνει ο Oddera λοιπόν, ακριβώς; Μέσα από την «μοτοθεραπεία» που δημιούργησε ο ίδιος, φέρνει παιδιά με σοβαρά προβλήματα υγείας ή/και αυτισμό, σε επαφή με μοτοσυκλέτες, με την εμπειρία οδήγησης τους, ή βοηθώντας τα με άλλους τρόπους πραγματοποιώντας κάποια επιθυμία τους -κάτι σαν το Make a Wish, σκεφτείτε. Ωστόσο, η κύρια δραστηριότητα που περιγράφεται ως «μοτοθεραπεία», αφορά την επαφή κυρίως παιδιών με σοβαρά προβλήματα υγείας, με τις μοτοσυκλέτες, κάτι που τους προσδίδει θετικά συναισθήματα και ψυχική ανάταση.
Αξίζει να σημειώσουμε εδώ ότι ο Oddera δεν κάνει αυτό το πράγμα, στο «κουτουρού»: Έχει εκπαιδευτεί ειδικά στην επαφή με άτομα με σοβαρά προβλήματα υγείας και αναπηρίες, ενώ κάνει τις «μοτοθεραπείες» του τουλάχιστον από το 2009, με αποτέλεσμα να είναι γνωστός σε μεγάλο βαθμό στους κύκλους που πρέπει. Μέσα από δηλώσεις του ίδιου, διαβάζουμε: «Η μοτοσυκλέτα έχει μείνει ένα από τα ελάχιστα μέσα που μας κάνουν να νιώθουμε απόλυτη ελευθερία. Ένα από τα πρώτα πράγματα που μου λένε τα παιδιά που παίρνω μαζί μου στις μοτοσυκλέτες, είναι ακριβώς αυτό, νιώθουν ελευθερία. Οι γιατροί ενθουσιάζονται, διότι τα παιδιά που έχουν συμμετάσχει ήδη ή ξέρουν ότι θα συμμετάσχουν ξανά, είναι ενθουσιασμένα εβδομάδες πριν. (...) Μας βλέπουν με τις φόρμες και τα κράνη, λες και είμαστε υπερήρωες.».
Σύμφωνα με τα τελευταία νέα από την Ιταλία, η βουλή «πέρασε» το νομοσχέδιο που ορίζει, ρυθμίζει και προωθεί την «μοτοθεραπεία», ως συμπληρωματική μέθοδο θεραπείας για παιδιά με αναπηρίες, σοβαρά προβλήματα ή αυτισμό. Φυσικά ήταν αναμενόμενο ότι η μοτοθεραπεία θα συγκέντρωνε και αρκετές αντιδράσεις, πολλές από τις οποίες μιλούν για κατασπατάληση πόρων, έλλειψη επαρκών δεδομένων που επιβεβαιώνουν την αποτελεσματικότητα της μεθόδου, απουσία επιστημονικών βάσεων και διάφορες άλλες -βάσιμες- αμφιβολίες.
Συμβάλλει η μοτοσυκλέτα στην ψυχολογική ανάταση; Φυσικά και αποδεδειγμένα. Μπορεί να βελτιώσει την κατάσταση ενός ανθρώπου με προβλήματα; Πολύ πιθανόν, αν και θα πρέπει να δειχθεί επιστημονικά. Μπορούμε να μιλάμε για μια νέα «θεραπεία»; Δύσκολο καθώς τα ερωτήματα που τίθενται είναι βάσιμα. Σίγουρα, ο Oddera πέτυχε κάτι πολύ μεγάλο για το ίδιο του το έργο και εμείς του ευχόμαστε, ότι θα ξεκαθαρίσει το τοπίο και ότι η «μοτοθεραπεία» δεν θα είναι μόνο μία ενδιαφέρουσα λέξη, αλλά θα δώσει έναυσμα και για νέες προόδους στον τομέα της ιατρικής επιστήμης. Επόμενο βήμα, είναι η θέση του νομοσχεδίου στην διάθεση της Γερουσίας της Ιταλίας, για συζήτηση.
