Τρεις νέες μοτοσυκλέτες, Aprilia RSV4 1100 Factory, BMW S 1000 RR και Ducati Panigale V4 R, συν η hypersport Kawasaki Ninja H2 που επανήλθε φέτος με ένα εντυπωσιακό άλμα στην απόδοσή της, σέρνουν τον χορό των ιπποδυνάμεων μετά τις φετινές διεθνείς εκθέσεις.

Πριν από όχι πολλά χρόνια αναφωνούσαμε με ενθουσιασμό (οι περισσότεροι τουλάχιστον) για τις νέες superbikes του λίτρου που αισίως φλέρταραν ή έφταναν στα 200 ονομαστικά άλογα. Αυτή η εποχή ξεκίνησε ουσιαστικά όταν το WorldSBK πέρασε στα χέρια της Dorna.

Το πρώτο της μέτρο αφορούσε στην περικοπή εξόδων, έτσι αποφασίστηκε να περιοριστούν τα περιθώρια επεμβάσεων στη μεγάλη κατηγορία, ανακοινώνοντας παράλληλα την κατάργηση των Superstock 1000 – που πλέον αντικαθίστανται στην ουσία από τα Superbikes.

Η κίνηση αυτή βέβαια είχε και συνέπειες. Οι Κατασκευαστές απλούστατα πήραν τον εξοπλισμό που πριν προσέθεταν στις αγωνιστικές τους και τον φόρεσαν ως στάνταρ στις μοτοσυκλέτες του εμπορίου.

Τα «σπεσιαλάκια της ομολογκασιόν», ένα δημοφιλές σπορ υποείδος από τη δεκαετία του 1990, επέστρεψαν.

Ξάφνου οι χιλιάρες σπορ μοτοσυκλέτες πήραν την ανηφόρα σε ιπποδυνάμεις, γέμισαν ηλεκτρονικά συστήματα, πανάκριβες αναρτήσεις, κορυφαία φρένα κι από δω παν κι οι άλλοι. Όχι που θα της περνούσε της Dorna. Βέβαια, αυτό για μας είχε και αρνητικές συνέπειες, καθώς η νέα γενιά μοτοσυκλετών είναι πολύ ακριβότερες από τα αντίστοιχα μοντέλα πριν από 5 και 10 χρόνια και έχουν φορτωθεί με εξοπλισμό που συχνά είναι άχρηστος στον δρόμο.

Τα τελευταία λίγα χρόνια η λύση ξαναδόθηκε από τη λογική και την εμπειρία του παρελθόντος, με τις εταιρείες να βγάζουν χιλιάρια σε βασικές εκδόσεις και μετά να προσφέρουν και τις R, RR, RC, RF ή όπως θέλει ο καθένας να τις βαπτίζει.

Φέτος στο Μιλάνο είδαμε το νοητό όριο των 200 ίππων να θρυμματίζεται σε χίλια κομμάτια. Όλες οι μοτοσυκλέτες της κατηγορίας έπαιζαν στα όριά του, λίγο πάνω η μία, λίγο κάτω η άλλη, αλλά φέτος σπάσαμε τον κουμπαρά για τα καλά.

Εδώ ξεχωρίζουμε τις βασίλισσες της ιπποδύναμης από τα φετινά σαλόνια μοτοσυκλέτας, με τις Aprilia RSV4 1100 Factory, BMW S 1000 RR, Ducati Panigale V4 R και Kawasaki Ninja H2 να οδηγούν τον χορό βάσει αριθμών.

Θα μπορούσαμε μάλιστα να έχουμε προσθέσει και την MV Agusta Brutale 1000 Serie Oro, την ισχυρότερη γυμνή μοτοσυκλέτα του κόσμου με 212 ίππους, αλλά είπαμε να την αφήσουμε για επόμενη σύγκριση, μαζί με τα λοιπά γδυμένα κορίτσια της κατηγορίας της.

Γκάζια

Η Kawasaki έσυρε τον χορό χρονικά πρώτη με το H2, το οποίο μπορεί να μην έχει καμιά (άμεση) σχέση με το WorldSBK, αλλά δεν είχε κανένα πρόβλημα να μοστράρει 231 αλόγατα, τα οποία γίνονται 243 ονομαστικά αν βάλουμε και το ram air στο παιχνίδι.

Η νέα Ducati Panigale V4 R που φέτος θα κάνει το ντεμπούτο της στο Παγκόσμιο SBK διαθέτει ήδη κάμποσες εκδόσεις και όλες παίζουν στα 200+ άλογα, αλλά προφανώς η είδηση είναι η έκδοση R – το σπεσιαλάκι της ομολογκασιόν που λέγαμε – που ξεκινά από τα 221 άλογα, παρότι έχει μόλις τα εγκεκριμένα 998 cc.

Οι Ιταλοί μας λένε πως, αν βάλουμε και το racing kit με την Akrapovic, το νουμεράκι εκτοξεύεται στα 234 hp και είμαστε κάτι παραπάνω από βέβαιοι πως η μοτοσυκλέτα που θα καβαλήσουν φέτος οι κ.κ. Chaz Davies και Alvaro Bautista θα έχει και το κατιτίς παραπάνω. Αμφιβάλλει κανείς;

Για τη δε BMW ήταν καιρός για ανανέωση και δε μας άφησε παραπονεμένους. Το S 1000 RR μπορεί να μην έκανε τον ντόρο που αρχικά ήθελε στο WorldSBK, αλλά ήταν μια μοτοσυκλέτα τόσο ικανή που πρωταγωνίστησε στις πίστες για αρκετά χρόνια χωρίς σημαντικές αλλαγές, ενώ στο Παγκόσμιο Supertstock έγραψε ιστορία κατακτώντας τον τελευταίο τίτλο της κατηγορίας φέτος με τον Markus Reiterberger.

Δεν ξεχνάμε πως τόσα χρόνια τώρα οι Supertstock κατηγορίες υπήρξαν ο αντικειμενικός καθρέπτης των μοτοσυκλετών παραγωγής, καθώς στη μεγάλη κατηγορία εισέρχονται πολλοί περισσότεροι παράγοντες που επηρεάζουν το τελικό αποτέλεσμα.

Το S 1000 RR επανήλθε ολοκαίνουργιο, με ShiftCam τεχνολογία στην κεφαλή για να γεμίσει τις καμπύλες του παντού και τα πάντα αλλαγμένα, μέχρι και τα χαρακτηριστικά του ασύμμετρα φανάρια αλλάχτηκαν.

Η απόδοσή του πλέον εκτοξεύτηκε στους 207 ίππους, αλλά ακόμη πιο ηχηρή είναι η δίαιτά του που το κατέβασε στα 197 κιλά – πλήρες υγρών, λένε οι Γερμανοί.

Απάντηση είχε και η Aprilia, με το αναβαθμισμένο RSV4 Factory αισίως στα 1,100 cc με αύξηση στη διάμετρο των πιστονιών (στην ίδια διαδρομή). Μπορεί να έχει μειώσει σημαντικά την εμπλοκή της στο WorldSBK με αποτέλεσμα να μην έχει δει τίτλο εδώ και μερικά χρόνια, αλλά το RSV4 σε οποιαδήποτε μορφή του συνιστά μια εξαιρετικά αποτελεσματική μοτοσυκλέτα και θα ήταν αμαρτία να πούμε πως χρειαζόταν ντε και καλά ανανέωση.

Η Aprilia πάντως μας τη σέρβιρε ούτως ή άλλως. Το νέο V4 τους σκαρφάλωσε στα 217 ονομαστικά άλογα, για 199 γεμάτα κιλά και είναι πλέον να απορούμε τι παίζει εδώ, συνεννοημένοι ήταν όλοι φέτος;

Εξοπλισμός

Ο εξοπλισμός των τεσσάρων αυτών μοτοσυκλετών είναι στην ουσία πολύ παραπλήσιος, παρότι δεν προορίζονται όλες για την ίδια χρήση.

Γι΄ αρχή ξεχωρίζουμε το Η2 της Kawasaki, το οποίο δύσκολα θα βρεθεί ποτέ σε κοινή αγωνιστική δράση με τις υπόλοιπες. Παρόλα αυτά, για να μπορέσει κανείς να βγει στον δρόμο (ή στην πίστα και οπουδήποτε αλλού) με 243 υπερσυμπιεσμένους ίππους, δε θα ήταν κι άσχημα να έχει στο πλευρό του μερικά ηλεκτρονικά “controls”.

Εκτός των, κλασικών πλέον, traction, wheelie, launch και άλλων control, η Kawasaki ρίχνει το τραπέζι και την αυτοεπισκευαζόμενη βαφή της (Highly Durable Paint, όπως την αποκαλεί) και κλείνει με την πλήρη συνδεσιμότητα των οργάνων της με την εφαρμογή για έξυπνα τηλέφωνα, Rideology app.

Εδώ η Kawasaki ξεχωρίζει λίγο, καθώς όλοι οι υπόλοιποι προσφέρουν την ανάλογη δυνατότητα ως έξτρα.

Παραδόξως ωστόσο το Η2 δεν έχει cruise control, κάτι που μάλλον θα είχε περισσότερο νόημα εδώ παρά στο Aprilia RSV4 Factory.

Στα απρόσμενα της λίστας εξοπλισμού ξεχωρίζουμε το Hill Start Assist της BMW που μοιάζει λίγο ξένο με τη λογική μιας superbike όπως η S 1000 RR. Μάλιστα προσφέρεται και ως έξτρα η Pro επιλογή, η οποία παραμετροποιείται περισσότερο και λειτουργεί και ως χειρόφρενο αν παρκάρεις σε κλίση. Αν κάποιος δυσκολεύεται με τα ξεκινήματα σε ανήφορο, το σύστημα αυτό θα τον χαροποιήσει ιδιαίτερα.

Οι μοτοσυκλέτες των Aprilia, BMW και Ducati μοιράζονται λίγο-πολύ τον ίδιο ηλεκτρονικό εξοπλισμό, αν και αυτή της Ducati βρίσκεται ένα βηματάκι πιο μπροστά, ενσωματώνοντας τα πάντα στο βασικό πακέτο, ενώ η BMW λ.χ. έχει πολλά καλούδια αγωνιστικής λογικής σε έξτρα πακέτα. Βέβαια, η τελική ετυμηγορία σε μια σύγκριση θα έπρεπε να λαμβάνει υπόψη και τις τιμές λιανικής, κάτι που δε μπορούμε να κάνουμε σε αυτή τη φάση.

Προσέχουμε τέλος πως Aprilia και Ducati προσφέρουν τις μοτοσυκλέτες τους εξοπλισμένες με φτερά.

Ικανότητες

Εδώ τα πράγματα είναι αρκετά υποκειμενικά. Μιλάμε για 4 μοτοσυκλέτες που δεν έχουν την ίδια στόχευση, καθώς οι BMW και Ducati μας παρουσιάζουν ουσιαστικά τις superbikes που θα δούμε να τρέχουν στο παγκόσμιο, ενώ η Aprilia έφτιαξε στο Factory την εναλλακτική δρόμου στο αγωνιστικό μοντέλο, που είναι το RSV4 RR.

Η δε Kawasaki ζει σε έναν άλλο κόσμο, όπου το Η2 της μπορεί να αδιαφορεί επιδεικτικά για παγκόσμια superbikes και κανονισμούς κλπ. Και, όντας η ισχυρότερη μοτοσυκλέτα σε αυτή τη σύγκριση, μπορούμε να μιλάμε με πάσα επισημότητα (και δίχως την παραμικρή διάθεση για αστεϊσμούς) για πράσινα άλογα!

Ό,τι και να σας πούμε εδώ, αν δεν καβαλήσουμε τις μοτοσυκλέτες έγκυρη άποψη δε θα έχουμε και σε κάποιες περιπτώσεις θα χρειαστούν και κάποια αγωνιστικά αποτελέσματα για να σχηματίσουμε πληρέστατη γνώμη.

Υπάρχουν πάντως μερικές σταθερές που δύσκολα μπορεί κάποιος να παραγνωρίσει. Όπως, για παράδειγμα, πως η βασίλισσα της ισχύος είναι δίχως αμφιβολία η Kawasaki με την πανίσχυρη Ninja H2 της.

Ωστόσο, έρχεται η Ducati με το θεότρελο V4 R να ανατρέψει τους συσχετισμούς, καθώς καταφέρνει δίχως υπερσυμπιεστή και μόνο με μια έξτρα εξάτμιση 234 ίππους – χάνοντας βέβαια την έγκριση δρόμου, αφού αυτή είναι μέρος αγωνιστικού κιτ και δε νομιμοποιείται να ξεσηκώνει τον κοσμάκη σε αστικούς δρόμους. Αρχίζει πάντως πολύ δυναμικά τη σταδιοδρομία του το νέο Panigale V4 και προσέχουμε πού βγάζει αυτή τη δύναμη: οι άλλες δύο superbikes παίζουν στις 13,000 και κάτι, η Ducati πάνω από τις 15,000!

Αν όμως στην ιπποδύναμη η Kawasaki τα βρίσκει έστω και λίγο σκούρα, σε ροπή απλά δεν έχει αντίπαλο σε αυτή τη σύγκριση, παίζει στον δικό της, super charged κόσμο.

Σε άλλα στοιχεία δεν έχει και πολύ νόημα να σταθούμε, καθώς έχουμε τρεις παραπλήσιες μοτοσυκλέτες και έναν Νίντζα. Οι τρεις superbikes διαθέτουν παρόμοια πλαίσια, φρένα και αναρτήσεις, ακόμη και στη ζυγαριά οι ονομαστικές τους τιμές είναι παραπλήσιες. Η BMW μόνο ξεχωρίζει λιγάκι χάρη στην πιο γρήγορη γεωμετρία που φαίνεται να έχει το πλαίσιό της: η μικρότερη γωνία κάστερ και το πιο κοντό ίχνος μας το λένε αυτό. Στην πράξη θα φανούν όλα τα υπόλοιπα.

Η ουσία είναι πως πρόκειται για τέσσερις μοτοσυκλέτες που περνούν σε άλλο επίπεδο τις επιδόσεις των μοτοσυκλετών δρόμου, αποδίδοντας τρελά νούμερα και βγάζοντας το εκπληκτικό σύνολο των 888 ίππων. Και όλα αυτά ενόσω περνούν Euro 4 και βγάζουν πινακίδα! Τι άλλο θα δούμε;

Τεχνικά Χαρακτηριστικά

Φωτογραφίες