Στην αρχή του φετινού ράλι Dakar είχαμε εντοπίσει τον John Maragozidis, έναν ομογενή από την Αυστραλία που ήρθε για πρώτη φορά στη ζωή του στο Dakar για να αναμετρηθεί με ένα παιδικό του όνειρο.
Αν και έμπειρος από αγώνες με quads, το Dakar είναι μια εντελώς διαφορετική εμπειρία, πολύ πιο απαιτητική, σκληρή και επικίνδυνη, γεγονός που έγινε ακόμη πιο δύσκολο με την τελική μορφή του φετινού αγώνα που περιορίστηκε στο Περού και μετρούσε πάνω από 70% αποκλειστικά σε άμμο.
Ο Μαραγκοζίδης είχε δηλώσει εξαρχής πως στο ντεμπούτο του είχε ως αποκλειστικό στόχο να τερματίσει και όχι να κυνηγά το καλύτερο πλασάρισμα, τακτική που προφανώς απέδωσε καρπούς.
Στα μέσα του αγώνα, κατά την ημέρα ξεκούρασης, έγραφε στο Facebook: “Η διαχείριση του χρόνου είναι κορυφαία προτεραιότητα εδώ. Τις περισσότερες νύχτες ο ύπνος διαρκεί 3 με 5 ώρες. Ο ύπνος είναι τεράστια προτεραιότητα.
“Όσον αφορά στην οδήγηση, ο καλύτερος τρόπος να το περιγράψω είναι οι απολύτως ακραίες εκφάνσεις του βάρβαρου, του καταπληκτικού, το ανησυχητικού και του προκλητικού.
“Δυσκολευόμουν πολύ τις πρώτες 4 μέρες, αλλά τώρα φαίνεται πως χαλάρωσα λίγο, βρήκα κάπως ρυθμό την 5η μέρα κι αισθάνομαι ανεβασμένος. Επίσης βελτιώνομαι στην πλοήγηση.”
Ο ομογενής αγωνίστηκε στην κατηγορία των Quads και συγκεκριμένα στην υποκατηγορία G3.1 – δικίνητα ως 750 cc, με ένα Yamaha Raptor 700. Ο καλύτερος τερματισμός του ήρθε την τελευταία μέρα, όταν πήρε τη 10η θέση στα Quads, ενώ ο χειρότερός του ήταν η 22η θέση στο τέλος της πρώτης μέρας.
Στο σύνολο αναδείχθηκε 15ος στη γενική κατάταξη των Quads, 11ος στην υποκατηγορία του (G3.1) και 4ος μεταξύ των πρωτάρηδων με Quad.
Πάνω απ’ όλα όμως, κατάφερε να τερματίσει, δηλαδή να πραγματοποιήσει ένα μεγάλο του όνειρο και δεν πρέπει να υπάρχει καλύτερη επιβράβευση από αυτή.
“Ουάου. Απλά ουάου. Το πρώτο μου Dakar ράλι τέλειωσε. Όλοι οι αναβάτες που μίλησα είπαν πως ήταν το σκληρότερο και πιο επικίνδυνο που έχουν τρέξει. Είμαι απλά ευτυχισμένος και ευγνώμων που τερμάτισα ασφαλής,” έγραψε ο ίδιος λίγο πριν μπει στη Λίμα για τον μεγάλο τερματισμό.
Το μπράβο μας είναι το λιγότερο που μπορούμε να προσφέρουμε.